تشخیص اینکه یک زمین‌لرزه، پیش‌لرزه است یا لرزهٔ اصلی یا پس‌لرزه، تنها پس از رخ دادنش امکان‌پذیر است. یکی از مدلهایی که برای پیش لرزه، زلزله ی اصلی و پس لرزه پیشنهاد شده است، همانند آبشاری است که وقایع به دنبال یکدیگر ادامه می یابند. اولین ترک ها و شکست ها با پیش لرزه آغاز می شود، این پیش لرزه باعث امکان آزاد شدن انرژی بزرگتری می شود که زلزله ی اصلی را تشکیل می دهد، و در آخر، پس لرزه ها ترک های کوچکی هستند که در انتها رخ می دهند. زمان میان یک پیش لرزه با زلزله ی اصلی هیچ الگوی تا کنون شناخته شده ای ندارد. حتی گفته می شود زمین‌لرزه اندونزی (۲ نوامبر ۲۰۰۲) پیش لرزه ای برای زمین‌لرزه و سونامی اقیانوس هند (۲۰۰۴) بوده است. در برخی شرایط که گسل های موجود در منطقه برای مدت مدیدی فعالیت نداشته اند، مشاهده ی یک زلزله ی کم انرژی می تواند به صورت احتمالی به عنوان یک پیش لرزه برای آزاد شدن انرژی های بیشتر تلقی گردد. به عنوان مثال، ارگ بم نشان از ساکت بودن گسل بم کرمان دارد، و زلزله های خفیف در چهارم دی ماه ۱۳۸۲ و چند ساعت پیش از زمین‌لرزه بم می توانست به عنوان پیش لرزه تلقی شود. اگر دستگاه های لرزه نگار شهر بم به صورت آنلاین به سیستم لرزه نگاری تهران متصل بودند، احتمالاً مسئولین می توانستند مردم را از خانه های خود تخلیه کنند. هم اکنون سیستم لرزه نگاری کشوری به صورت آنلاین و یکپارچه فعالیت می کند.
زمین‌لرزهٔ احتمالی تهران به پیش‌بینی‌هایی مبنی بر وقوع یک زمین‌لرزه برجسته در تهران اشاره دارد.
رشد شهری در تهران بشکل کاملاً منطقی انجام نشده و حدود ۸ میلیون نفر از جمعیت تهران در ناحیه بسیار خطرناک قرار دارند. یک تحقیق زمین‌شناسی پیش‌بینی می‌کند که زلزله‌ای با بزرگی ۷ ریشتر در تهران ۶۴۰٫۰۰۰ مسکن را از مجموع ۱٬۱۰۰٬۰۰۰ مسکن ویران کرده و علاوه بر این بیش از یک میلیون و نیم از جمعیت تهران را کشته و حدود چهار میلیون و سیصد هزار نفر را زخمی کند. بگفته ریفات لطیفی، متخصص جراحی بالینی در دانشگاه آریزونا، حدود ۲۰ درصد از مرگ‌های مربوط به این زمین‌لرزه احتمالی در ۲ ساعت اول اتفاق می‌افتد که از جمله دلایل اصلی آن خفگی در اثر استنشاق گرد و غبار، فشار بر قفسه سینه، شوک افتادن قند خون یا سرمازدگی می‌باشد. بقیه ۸۰ درصد مرگ و میر در ۳ روز اول اتفاق می‌افتد و دلیل آن از دست دادن آب بدن، سرمازدگی، نشانگان له شدن، نارسایی کلیوی، عفونت زخم، یا گندخونی می‌باشد. بگفته مهرداد حلوایی، متخصص فیزیولوژیک جانوریند. هرچند این ادعا توسط دکتر اسماعیل کهرم (بوم‌شناس) به دلیل ترسیدن موش‌ها از انسان رد شده‌است.
گسل‌های تهران شامل گسل مُشا – فَشَم، گسل شمال تهران، گسل نیاوران، گسل تِلو پایین، گسل محمودیه، گسل شیان و کوثر، گسل شمال ری، گسل جنوب ری، گسل کهریزک، گسل گرمسار، گسل پیشوا، گسل پارچین هستند؛ البته گسل‌های فرعی زیادی در سطح شهر تهران وجود دارد مانند نارمک، شادآباد، داوودیه، عباس‌آباد، باغ فیض و… بر پایه پژوهش گروه همکاری‌های بین‌المللی ژاپن جایکا (JICA) از این بین احتمال فعال شدن سه گسل مشا، جنوب ری و شمال تهران تشخیص داده شد که فعال شدن هر کدام خسارات و شدت گوناگونی را در هر منطقه از تهران در پی خواهد داشت. که البته در ماهیت گسل ری تردید وجود دارد.
