رایانش ابری

فرض کنید سازمانی هر روز حجم زیادی از داده ها را دریافت می کند که باید آنها را بر روی هارد دیسک های فیزیکی ذخیره نماید؛ اگرچه ذخیره سازی داده ها تنها گوشه ای از ابعاد فعالیت سازمان ها ست، آنها  داده ها را تحلیل می کنند، گزارش می گیرند، به دانش و اطلاعات می رسند و…

با این حساب  هارد دیسک های فیزیکی هرگز نمی توانند پاسخگوی این حجم داده باشند؛ به همین دلیل سازمان ها برای استفاده از فضای های مجازی تشویق می شوند تا داده های خود را به فضایی مجازی  منتقل کنند.

معرفی رایانش ابری و انواع مدل های آن

رایانش ابری در سه مدل مختلف توسعه داده  شده است.

مدل نرم افزار به عنوان خدمت، زیر ساختار به عنوان خدمت و بستر به عنوان خدمت.

منظور از نرم افزار به عنوان خدمت این است که یک سری نرم افزارهای کاربردی به صورت مجازی و در فضای رایانش ابری ارائه شوند.

ارائه بستر به عنوان سرویس، یعنی فراهم آوردن یک بستری که سازمان ها بتوانند آن را توسعه دهند؛ به طور مثال محیطی فراهم شود که سیستم های عملیاتی امکان فعالیت داشته باشند و یا فضایی برای فعالیت سرورها و شبکه ها به وجود بیاید.

ارائه زیر ساختار به عنوان سرویس به این معناست که   خدماتی به سازمان ها ارائه شود تا بتوانند از راه دور مراکز داده ای خود را کنترل نمایند.

رایانش ابری و مزیت های آن

• براساس مدل pay-per-use  توسعه داده شده است ( به این معنا که سازمان ها تنها براساس استفاده و تقاضا از هر یک از خدمات می توانند هزینه ها را پرداخت کنند)
• کاهش هزینه های سازمانی
• افزایش کارایی و بهره وری در سازمان

رایانش ابری و معایب آن

در واقع اگر بخواهیم از معایب  رایانش ابری صحبت کنیم، می توانیم به ” امنیت” اشاره نماییم.

به صورت کلی در فضای مجازی موضوع امنیت خطر ساز شده است. رایانش ابری هم با استفاده از متدهای مجازی سازی همواره با موضوع امنیت داده ها در حال دست و  پنجه نرم کردن است.

امنیت در محیط کلود کاهش می یابد،  زیرا تمامی داده ها به فضای مجازی منتقل می شوند، مراکز داده پراکنده هستند و ممکن است داده های یک سازمان در چندین فضای مختلف ذخیره شده باشد، در فضای مجازی امکان وقوع حملات مختلفی وجود خواهد داشت که باید برای آنها فکری اساسی شود.

در حال حاضر کارشناسان در حال بررسی این خطرات هستند و تلاش می کنند احتمال وقوع آنها را به صفر کاهش دهند، اما همچنان این مشکلات وجود  دارد.