بر خلاف واقعیت مجازی، که به طور کل یک فضای مجازی ایجاد می کند، واقعیت افزوده از محیط واقعی استفاده می کند و اطلاعات جدید را بر روی آن سوار می کند. عبارت واقعیت افزوده برای اولین بار در سال 1990 توسط توماس کادل، یکی از پژوهشگران کمپانی هواپیماسازی بوئینگ به کار برده شد. او به تکنسین های پرواز کمک کرد تا نمایش های دیجیتالی خود را با یک سری نمودارها و گرافیک های مجازی ترکیب کنند و آن را روی واقعیت فیزیکی به نمایش در بیاورند.