زمان تخمینی مطالعه: 16 دقیقه 

امروزه، انواع مختلفی از راهکارهای ذخیره‌سازی اطلاعات در اختیار کارشناسان شبکه قرار دارد که هر یک از آن‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. در این مطلب قصد داریم برخی از مهم‌ترین و پر کاربردترین روش‌های ذخیره‌سازی اطلاعات را مورد بررسی قرار دهیم.

حافظه حالت جامد

حافظه حالت جامد (SSD) سرنام Solid State Drive  راهکاری است که از تراشه‌های حافظه فلش برای ذخیره‌سازی اطلاعات استفاده می‌کند. SSDها سرعت بالا، اندازه کوچک، عمر مفید بالا دارند و فاقد قطعات متحرک هستند. به همین دلیل، جایگزینی مناسب برای هارد دیسک‌ها (HDD) به شمار می‌روند و در کامپیوترهای دسکتاپ، لپ‌تاپ‌ها و سرورها استفاده می‌شوند.

هارددیسک‌ها

درایوهای دیسک سخت (HDD) سرنام Hard Disk Drive  راهکار قدیمی‌تری هستند که از دیسک‌های مغناطیسی برای ذخیره‌سازی اطلاعات استفاده می‌کنند. HDDها ظرفیت بالایی ارائه می‌دهند، اما سرعت خواندن و نوشتن پایین‌تری نسبت به SSDها دارند. آن‌ها همچنین شامل قطعات متحرکی دارند که ممکن است در مواجهه با لرزش و ضربه‌ها آسیب ببینند.

حافظه فلش USB

حافظه‌های فلش USB، راهکاری سبک و قابل حمل برای ذخیره‌سازی اطلاعات هستند. آن‌ها از فناوری حافظه فلش استفاده می‌کنند و به راحتی می‌توانند به کامپیوترها و دستگاه‌های دیگر متصل شوند. حافظه فلش USB در اندازه‌های مختلف و با ظرفیت‌های متنوع در دسترس است و در برخی موارد برای استقرار هایپروایزرها روی سرورها از آن‌ها استفاده می‌شود.

حافظه ابری

حافظه ابری (Cloud Storage)، روشی است که از طریق اتصال به اینترنت، اطلاعات را در سرورهای ابری ذخیره می‌کند. با استفاده از حافظه ابری، می‌توان از طریق اینترنت به اطلاعات خود در هر زمان و مکانی دسترسی داشت. این راهکار عموما به عنوان یک راه‌حل پشتیبان‌گیری و به اشتراک گذاری اطلاعات استفاده می‌شود. این روش امنیت، قابلیت مقیاس‌پذیری و دسترسی آسان را ارائه می‌دهد، همچنین داده‌ها در چندین مکان فیزیکی ذخیره می‌شوند که مشکل از دست رفتن اطلاعات را برطرف می‌کند.

ابزار ذخیره سازی Tape

ابزار ذخیره‌سازی تیپ (Tape) یک روش قدیمی و محبوب برای ذخیره‌سازی اطلاعات است. در این روش، داده‌ها روی نوارهای پلاستیکی با پوشش مغناطیسی ضبط می‌شوند. این رسانه ذخیره‌سازی ویژگی‌های جالبی دارد. اولین مورد ظرفیت بالای ذخیره‌سازی است. نوارهای تیپ ظرفیت ذخیره‌سازی بسیار بالایی دارند. ظرفیت آنها می‌تواند از چند ترابایت (TB) تا چند پتابایت (PB) باشد. بنابراین، این روش برای ذخیره‌سازی و نگهداری حجم بزرگی از اطلاعات مناسب است.

مورد بعدی قابلیت پشتیبان‌گیری بلادرنگ است. با استفاده از نوارهای تیپ، می‌توان به راحتی اطلاعات را به صورت بلادرنگ پشتیبان‌گیری کرد. قابلیت فوق اهمیت زیادی دارد و در زمینه‌هایی مثل پشتیبان‌گیری از سرورها و دیتاسنترها، حفظ اطلاعات مهم و محرمانه و بازیابی سریع اطلاعات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تیپ درایوها قابلیت نگهداری طولانی مدت اطلاعات را دارند. آن‌ها مقاومت بالایی در برابر آسیب‌های فیزیکی مانند خراشیدگی و ضربه دارند و در صورتی که به شکل درستی نگه‌دای شوند به مدت 30 سال قادر به آرشیو اطلاعات هستند. همچنین، در بحث هزینه، تیپ‌های نواری به طور کلی هزینه‌های کمتری نسبت به روش‌های دیگر ذخیره‌سازی دارند. این ابزارها برای سازمان‌ها و شرکت‌هایی با بودجه محدود که نیاز به ذخیره‌سازی اطلاعات بزرگی دارند، مقرون به صرفه هستند. از آن‌جایی که نوارهای تیپ قابل حمل هستند، مجهز به ویژگی رمزنگاری اطلاعات هستند، بنابراین در صورت سرقت یا گم شدن، هکرها قادر نخواهند بود به اطلاعات دسترسی پیدا کنند.

نکته مهمی که باید در مورد این رسانه ذخیره‌سازی به آن اشاره داشته باشیم این است که اگرچه نوارهای تیپ برای ذخیره‌سازی حجم بزرگی از اطلاعات و پشتیبان‌گیری مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما زمانی که نیاز به دسترسی سریع و پراکنده به داده‌ها وجود دارد، روش‌های دیگری مانند دیسک‌های سخت (Hard Disk) و حافظه‌های جامد (Solid-State Drive) معمولا بهترین گزینه هستند.

انواع تجهیزات ذخیره سازی اطلاعات مبتنی بر هارد دیسک

تجهیزات ذخیره‌سازی اطلاعات مبتنی بر هارد دیسک (Hard Disk) در انواع مختلف، ظرفیت‌ها و ویژگی‌های متنوعی وجود دارند. برخی از این رسانه‌های ذخیره‌سازی به شرح زیر هستند:

راهکار ذخیره‌سازی DAS یا Direct Attach Storage

ذخیره‌سازی متصل مستقیم DAS  سرنام Direct Attach Storage یک روش ذخیره‌سازی است که در آن تجهیزات ذخیره‌سازی مستقیما به سیستم کامپیوتر متصل می‌شوند، بدون واسطه شبکه. در این روش، هارد دیسک‌ها به شکل مستقیم به سیستم کامپیوتر متصل می‌شوند. در DAS، ارتباط بین سیستم و تجهیزات ذخیره‌سازی به وسیله رابط‌هایی مانند SATA، SAS، USB یا Thunderbolt برقرار می‌شود. این رابط‌ها امکان انتقال داده‌ها و دسترسی به اطلاعات را میان سیستم و تجهیزات DAS فراهم می‌کنند.

روش DAS معمولا در محیط‌های کوچک استفاده می‌شود و به عنوان راه‌حل ساده و مستقیم برای ذخیره‌سازی داده‌ها در سرورها استفاده می‌شود. در مقابل، روش ذخیره‌سازی مستقیم، روش‌های تحت شبکه‌ای مثل NAS و SAN نیز وجود دارند که اتصال تجهیزات ذخیره‌سازی به سرورها و کلاینت‌ها را امکان‌پذیر می‌کنند. این روش‌ها توزیع مرکزی‌تر و مدیریت متمرکز‌تر داده‌ها را امکان‌پذیر می‌کنند و برای محیط‌های بزرگ و زیرساخت‌های مجازی مناسب هستند.

روش DAS چه مزایا و معایبی نسبت به روش‌های شبکه‌ای دارد؟

روش DAS مزایا و معایب خاص خود را نسبت به روش‌های تحت شبکه‌ مثل NAS و SAN است. برخی از مزایا و معایب روش DAS به شرح زیر هستند:

مزایا:

عملکرد بالا: DAS تجهیزات ذخیره‌سازی را به شکل مستقیم به سرور متصل می‌کند، این روش عملکرد بالا و زمان دسترسی کوتاه به داده‌ها را تضمین می‌کنند. از آن‌جا که داده‌ها از طریق شبکه انتقال نمی‌یابند، تاخیر کمتری در دسترسی به آن‌ها وجود دارد.

سادگی و قابلیت استفاده آسان: DAS راهکاری ساده برای نصب تجهیزات در اختیار کارشناسان شبکه قرار می‌دهد. با توجه به این‌که به عنوان یک راه‌حل مستقل عمل می‌کند نیاز به تنظیمات پیچیده شبکه ندارد.

هزینه کمتر: از آن‌جایی که DAS نیاز به زیرساخت شبکه جداگانه ندارد، هزینه‌های نصب و راه‌اندازی آن کمتر از روش‌های تحت شبکه‌ای است.

معایب:

کاهش قابلیت اطمینان: زیرساخت DAS به طور مستقیم وابسته به سیستم است. اگر سیستمی که به DAS متصل است خراب شود یا قطع شود، دسترسی به داده‌ها قطع می‌شود که باعث کاهش قابلیت اطمینان می‌شود.

مدیریت پیچیده: در محیط‌هایی که نیاز به مدیریت و مراقبت بیشتری از رسانه‌های ذخیره‌سازی ضروری است، مدیریت تجهیزات DAS پیچیده‌تر خواهد بود. هر سیستم باید به طور جداگانه مدیریت و پشتیبانی شود.

به طور کلی، روش DAS برای محیط‌ها کوچک مناسب است که نیازمند عملکرد بالا و سادگی هستند و تمایل دارند به یک راهکار ذخیره‌سازی ساده و کارآمد دسترسی داشته باشند.

ذخیره سازی متصل به شبکه (Network Attach Storage)

ذخیره‌ساز متصل به شبکه NAS سرنام Network Attached Storage یک روش ذخیره‌سازی متصل به شبکه است که اجازه می‌دهد تا تجهیزات ذخیره‌سازی به صورت مستقل و مستقیم به شبکه متصل شوند. در این روش، سیستم‌های کامپیوتری و دستگاه‌های دیگر می‌توانند از طریق شبکه به داده‌های موجود در سیستم ذخیره‌سازی NAS دسترسی پیدا کنند.

NAS از یک سرور NAS برای مدیریت و ارائه دسترسی به داده‌ها استفاده می‌کند. سرور NAS معمولا یک دستگاه سخت‌افزاری خاص است که دارای نرم‌افزارهای کنترلی است. این سرور می‌تواند در یک شبکه محلی (LAN) قرار داشته باشد و به کلاینت‌ها اجازه ‌دهد تا از طریق پروتکل‌های شبکه مختلف مانند NFS سرنام NFS (Network File System)، SMB/CIFS سرنام (Server Message Block/Common Internet File System)، FTP سرنام (File Transfer Protocol) و HTTP سرنام (Hypertext Transfer Protocol) به داده‌ها دسترسی پیدا کنند.

NAS مزایای شاخصی در اختیار ما قرار می‌دهد. اولین مورد اشتراک‌گذاری داده‌ها است. با استفاده از NAS، داده‌ها می‌توانند به طور مستقیم و مرکزی در دسترس تمام کامپیوترهای متصل به شبکه قرار گیرند. قابلیت فوق به کاربران اجازه می‌دهد تا به طور همزمان به داده‌ها دسترسی پیدا کنند و به راحتی با سایر اعضای شبکه فایل‌ها و منابع را به اشتراک بگذارند. مورد بعدی مقیاس‌پذیری است. سیستم‌های NAS به راحتی قابل ارتقا هستند. با افزودن تجهیزات ذخیره‌سازی جدید به NAS و تنظیمات مربوطه، می‌توان ظرفیت ذخیره‌سازی را به صورت مستقیم گسترش داد.

فرآیند استفاده از NAS برای مدیریت داده‌ها ساده و آسان است. سیستم‌های NAS معمولا دارای رابط کاربری گرافیکی و استاندارد هستند که مدیریت و پیکربندی آن‌ها را ساده می‌کند. همچنین، برخی از سیستم‌های NAS امکانات مدیریتی پیشرفته‌تری مانند رمزگذاری، پشتیبانی RAID و نظارت بر وضعیت سیستم را فراهم می‌کنند. استوریج‌های NAS معمولا امکانات امنیتی مانند کنترل دسترسی، رمزنگاری، کنترل دسترسی و پشتیبانی از پروتکل‌های امنیتی را ارائه می‌دهند. این امکانات به مدیران سیستم کمک می‌کنند به محافظت از داده‌ها در سیستم NAS بپردازند و مانع دسترسی غیرمجاز به آن‌ها شوند.

ذخیره سازی Storage Area Network چیست؟

شبکه منطقه ذخیره سازی SAN سرنام Storage Area Network یک زیرساخت ذخیره‌سازی متمرکز است که به صورت مجزا از شبکه اصلی سازمان یا همان شبکه محلی کار می‌کند. SAN از طریق تکنولوژی‌های مانند کانال فیبر FC سرنام Fibre Channel، رابط سیستم کامپیوتری کوچک iSCSI سرنام (Internet Small Computer System Interface) یا کانال فیبر روی اترنت FCoE سرنام  (Fibre Channel over Ethernet) استفاده می‌کند تا دستگاه‌های ذخیره‌سازی را به کامپیوترها و سرورها متصل می‌کند.

شبکه‌ منطقه ذخیره‌سازی را باید یک معماری ذخیره‌سازی پیشرفته توصیف کنیم که به شرکت‌ها و سازمان‌ها امکان می‌دهد تا منابع ذخیره‌سازی مرکزی را مدیریت و به اشتراک بگذارند. در یک SAN، تجهیزات ذخیره‌سازی مانند آرایه‌های دیسک، سن سوییچ‌ها و هاست‌ها به یکدیگر متصل می‌شوند تا یک زیرساخت مشترک برای ذخیره‌سازی داده‌ها ایجاد کنند. از طریق شبکه‌های فیبرنوری، SAN به ارتباط با سرورها و دستگاه‌های مختلف می‌پردازد و به آن‌ها امکان می‌دهد تا به منابع ذخیره‌سازی متصل شده و داده‌ها را به صورت مستقیم و سریع به آن‌ها ارسال کنند. SAN همچنین امکاناتی مانند مدیریت مرکزی، افزایش قابلیت دسترسی و حفاظت از داده‌ها را فراهم می‌کند. با استفاده از SAN، سازمان‌ها می‌توانند بهبود کارایی و کنترل بیشتری در مدیریت فضای ذخیره‌سازی داده‌ها داشته باشند و از قابلیت‌های متنوعی مانند توانایی انتقال داده‌ها در سرعت بالا و ایجاد نقاط پشتیبان‌گیری مستقل برای حفظ امنیت و دسترس‌پذیری استفاده کنند.

SAN به عنوان یک فضای ذخیره‌سازی متمرکز، قابلیت اتصال چند دستگاه ذخیره سازی را به یک یا چند سرور فراهم می‌کند. این اتصالات از طریق پروتکل‌های خاصی انجام می‌شوند که سرعت بالا، قابلیت گسترش و قابلیت اطمینان بالا را فراهم می‌کنند.

شبکه‌های منطقه ذخیره‌سازی نیز مزایای درخشانی در اختیار ما قرار می‌دهند. اولین مورد عملکرد بالا است. SAN از کانال‌های ارتباطی پر سرعت برای برقراری ارتباط با سرورها استفاده می‌کند که باعث می‌شود ترافیک شبکه اصلی کاهش پیدا کند و مسیرهای بهینه‌ای برای دسترسی به داده‌ها در اختیار ما قرار بگیرد.

مورد بعدی قابلیت مقیاس‌پذیری است. SAN قابلیت افزودن تجهیزات ذخیره سازی بیشتری را برای افزایش ظرفیت ذخیره سازی فراهم می‌کند. با اضافه کردن آرایه‌های جدید یا تجهیزات دیگر، می‌توان به راحتی توسعه و افزایش ظرفیت سیستم را انجام داد. به طور مثال، شما می‌توانید یک تیپ درایو چند پتابایتی را به شبکه اضافه کنید و به این شکل به ظرفیت بالایی برای ذخیره‌سازی اطلاعات دست پیدا کنید.

همچنین، ضریب اطمینان را افزایش می‌دهد: SAN امکانات قدرتمندی در ارتباط با تکثیر داده‌ها (data replication)، پشتیبانی رید (RAID) و روش‌های غلبه بر خرابی (failover) را فراهم می‌کند. این امکانات باعث افزایش امنیت و حفاظت از داده‌ها در صورت وقوع خطا یا خرابی می‌شوند. SAN امکان مدیریت مرکزی زیرساخت ذخیره‌سازی را فراهم می‌کند. مدیران می‌توانند به صورت مرکزی فرآیند نظارت بر تنظیمات، پیکربندی و غیره را اعمال کنند و از طریق مانیتورینگ عملکرد تجهیزات شبکه به سرعت مشکلات را شناسایی کرده و برطرف کنند.

جالب آن‌که فرآیند  اشتراک‌گذاری داده‌ها نیز ساده می‌شود. SAN به صورت مستقیم به چند سرور یا کامپیوتر متصل می‌شود که به کاربران اجازه می‌دهد داده‌ها را میان یکدیگر به اشتراک قرار دهند که افزایش همکاری و بهبود بهره‌وری در سازمان را به همراه دارد. به طور معمول، SAN در بسترهایی که نیاز به ظرفیت ذخیره‌سازی، عملکرد و قابلیت اطمینان بالا دارند، استفاده می‌شود، مانند مراکز داده بزرگ، سرویس‌دهندگان ابری، شرکت‌های بزرگ و سازمان‌هایی که به طور مداوم حجم زیادی از اطلاعات را تولید می‌کنند.

راهکار ذخیره سازی Cloud Storage

ذخیره سازی ابری (Cloud Storage) یک راهکار ذخیره‌سازی است که از طریق اتصال به سرویس‌های ذخیره‌سازی ابری، مجموعه‌ای از داده‌ها را در منابع ذخیره‌سازی متمرکز و مدیریت شده در اینترنت ذخیره می‌کند. این سرویس‌ها می‌توانند توسط ارائه‌دهندگان ابری مختلف ارائه شوند و به کاربران اجازه می‌دهند از طریق اینترنت به داده‌های خود دسترسی داشته باشند و آن‌ها را مدیریت کنند. زیرساخت‌های ابری نیز مزایای درخشانی در اختیار ما قرار می‌دهند که برخی از آن‌ها به شرح زیر هستند:

مقیاس‌پذیری: سرویس‌های ذخیره‌سازی ابری به کاربران امکان می‌دهند تا به راحتی فرآیند مقیاس‌بندی ظرفیت ذخیره‌سازی خود را بر اساس نیازهایشان افزایش یا کاهش دهند. رویکرد فوق به کاربران اجازه می‌دهد تا داده‌های خود را به سرعت و با هزینه کمتر در محیط ابری مدیریت کنند.

دسترسی آسان: با استفاده از ذخیره‌سازی ابری، کاربران می‌توانند به داده‌های خود از هر مکان و هر زمان که به اینترنت دسترسی دارند، دسترسی پیدا کنند. رویکرد فوق به کاربران اجازه می‌دهد تا به سادگی فایل‌ها را به اشتراک بگذارند و به آن‌ها از راه دور دسترسی داشته باشند.

پشتیبانی و بازیابی: سرویس‌های ذخیره‌سازی ابری اغلب راهکارهای پشتیبانی و بازیابی قوی ارائه می‌دهند که شامل ایجاد نسخه‌های پشتیبان از داده‌ها، روش‌های بازیابی در صورت بروز خطا و قابلیت تعمیر و بازیابی سریع است.

امنیت: سرویس‌های ذخیره‌سازی ابری از تکنولوژی‌های امنیتی پیشرفته برای حفاظت از داده‌ها استفاده می‌کنند که شامل رمزنگاری داده‌ها، کنترل دسترسی و مکانیزم‌های مدیریت هویت است.

هزینه کاهش یافته: استفاده از ذخیره‌سازی ابری به کاربران اجازه می‌دهد نیازی به خریداری سرورهای محلی و زیرساخت ذخیره‌سازی پیچیده نداشته باشند که نقش مهمی در کاهش هزینه‌ها دارد. علاوه بر این، برخی سرویس‌های ابری به صورت مدل پرداخت بر اساس مصرف ارائه می‌شوند که به کاربران امکان می‌دهد تا فقط برای فضای ذخیره‌سازی که استفاده کرده‌اند، هزینه مربوطه را پرداخت کنند.

امروزه شرکت‌های مختلفی در داخل یا خارج از ایران، خدمات ذخیره‌سازی ابری را ارائه می‌دهند که در مقیاس خارجی باید به GCP سرنام Google Cloud Platform، سرویس AWS سرنام Amazon Web Services، آژر مایکروسافت (Microsoft Azure) و Dropbox اشاره کرد. هر یک از این ارائه‌دهندگان، سرویس‌های مختلفی را ارائه می‌دهند که قادر به پاسخ‌گویی به نیازهای کاربران هستند. با این‌حال، بهتر است قبل از انتخاب یک سرویس ذخیره‌سازی ابری، نیازهای خود را مورد بررسی قرار داده و قابلیت‌های ارائه شده توسط ارائه‌دهندگان مختلف را مقایسه کنید. عواملی مانند مقیاس‌پذیری، امنیت، قابلیت دسترسی، بازیابی و هزینه‌ها باید در انتخاب شما مد نظر قرار بگیرند.

Tiered storage چیست؟

لایه‌بندی فضای ذخیره سازی (Tiered storage) یا به عبارت دقیق‌تر ذخیره سازی سطح‌بندی‌شده، یک روش ذخیره‌سازی داده است که در آن، داده‌ها بر اساس سطح اهمیت و کاربری به طبقات مختلف تقسیم می‌شوند و در هر طبقه از سیستم ذخیره‌سازی، از روش‌های ذخیره‌سازی متفاوتی استفاده می‌شود. هر سطح یا طبقه از ذخیره‌سازی، معمولا بر اساس سرعت، قابلیت دسترسی، قابلیت اطمینان و هزینه متفاوت است.

در لایه‌بندی، داده‌هایی که بیشتر استفاده می‌شوند و به سرعت باید به آن‌ها دسترسی داشته باشیم، در طبقات سریعتر و گران‌تر از لحاظ سخت‌افزاری قرار می‌گیرند، در حالی که داده‌هایی که کمتر استفاده می‌شوند و نیازی به دسترسی سریع ندارند، در طبقات کندتر و ارزان‌تر قرار می‌گیرند. این روش به کاربران اجازه می‌دهد تا هزینه‌های ذخیره سازی را بهینه کنند و بر اساس نیازهای دقیق خود، داده‌ها را در طبقات مناسب قرار دهند. به طور معمول، سیستم‌های ذخیره‌سازی سطح بندی‌شده شامل سه لایه اصلی هستند:

1. لایه سریع (Tier 1): در این لایه، داده‌های پراهمیت و پراستفاده قرار می‌گیرند. این لایه شامل دیسک‌های SSD با سرعت بالا و زمان دسترسی کمتر است. این رسانه‌ها برای پاسخ‌گویی به نیاز‌های دسترسی فوری و سریع مورد استفاده قرار می‌گیرند.
2. لایه میانی (Tier 2): در این لایه، داده‌هایی که کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند اما نیاز به دسترسی متوسط دارند، قرار می‌گیرند. این لایه شامل دیسک‌های HDD با ظرفیت بالا است که با سرعت کمتری نسبت به SSD عمل می‌کنند.
3. لایه کند (Tier 3): در این لایه، داده‌هایی که کمتر مورد دسترسی قرار می‌گیرند و نیازی به سرعت بالا ندارند، قرار می‌گیرند. این لایه شامل سیستم‌های ذخیره‌سازی با ظرفیت بالا است که از فناوری‌های ارزان‌تری مانند هارد دیسک‌ها یا کتابخانه‌های نواری یا شبکه‌های ذخیره‌سازی مبتنی بر ابر (Cloud Storage) استفاده می‌کنند.

با استفاده از سیستم ذخیره‌سازی لایه‌بندی‌شده، کاربران قادرند داده‌های خود را به طور هوشمندانه بین طبقات مختلف جابه‌جا کنند. به عنوان مثال، داده‌های جدید و پراستفاده ابتدا در لایه سریع قرار گیرند، اما با گذشت زمان و کاهش استفاده، به لایه‌های پایین‌تر منتقل می‌شوند. این کار باعث بهبود بهره‌وری فضای ذخیره‌سازی و کاهش هزینه‌ها می‌شود.

آیا سرورهایی که به SAN متصل می‌شوند، نیازی به هارد داخلی ندارند؟

سرورهایی که به شبکه ذخیره سازی SAN متصل می‌شوند، در عمل معمولا هارد داخلی نیازی ندارند. SAN یک زیرساخت ذخیره‌سازی متمرکز است که به گونه‌ای طراحی شده است که به سرورها امکان دسترسی به منابع ذخیره‌سازی مشترک را می‌دهد، بدون اینکه نیاز به هارد داخلی در سرورها باشد.

سرورهای متصل به SAN از طریق رابط‌های شبکه‌ای مانند Fibre Channel یا iSCSI به شبکه ذخیره‌سازی متصل می‌شوند. SAN در این‌جا به عنوان یک سرویس ذخیره سازی مرکزی عمل می‌کند و به سرورها امکان می‌دهد تا به داده‌ها و منابع ذخیره‌سازی مشترکی که بر روی آن قرار دارند، دسترسی پیدا کنند.

به عنوان نمونه، در معماری SAN، سرورها می‌توانند از طریق کارت‌های شبکه Fibre Channel یا کارت‌های شبکه اترنت با پروتکل iSCSI به شبکه SAN متصل شوند. سپس با استفاده از این اتصالات شبکه، سرورها به دستگاه‌های ذخیره‌سازی متصل می‌شوند که می‌توانند شامل آرایه‌های دیسک (Disk Arrays)، تجهیزات توزیع شده (Distributed Storage)، یا سیستم‌های ذخیره‌سازی مبتنی بر ابر (Cloud Storage) باشند.

با استفاده از SAN، سرورها به منابع ذخیره سازی مشترک دسترسی دارند و نیازی به داشتن هارد داخلی در سرورها برای ذخیره‌سازی داده‌ها نیست. این روش امکاناتی مانند مدیریت مرکزی منابع ذخیره‌سازی، اشتراک‌گذاری داده‌ها، استفاده بهینه از فضای ذخیره‌سازی و قابلیت‌های بالا در زمینه مقیاس‌پذیری و قابلیت اطمینان را فراهم می‌کند.

به هر حال، در برخی موارد خاص، ممکن است سرورها هارد داخلی داشته باشند، به عنوان مثال برای نگهداری سیستم عامل و برنامه‌های اجرایی. اما برای ذخیره‌سازی داده‌ها، سرورها از طریق شبکه به منابع ذخیره‌سازی SAN متصل می‌شوند و از آن استفاده می‌کنند.

بخوانید: چارچوب Mitre ATT&CK چیست و چرا به آن نیاز داریم؟