روترهای دارای یک پردازنده (CPU)، چندین نوع حافظه دیجیتال و رابط‌های ورودی- خروجی (I/O) هستند.
آن‌ها به عنوان کامپیوترهای خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند، که نیازی به صفحه کلید یا صفحه نمایش ندارد.
حافظه روتر (Router) یک سیستم عامل جاسازی شده (O/S) را ذخیره می کند. در مقایسه با محصولات عمومی OS مانند مایکروسافت ویندوز و Apple Mac OS، سیستم عامل‌های روتر در این مورد که چه نوع برنامه‌هایی را می توان روی آنها اجرا کرد محدودیت دارند و همچنین نیاز به مقدار بسیار کمی از فضای ذخیره‌سازی دارند. نمونه‌هایی از سیستم عامل‌های محبوب روترها عبارتند از: Cisco Internetwork (IOS) Operating System  و DD-WRT. این سیستم عامل‌ها به صورت سیستم عامل باینری ساخته می‌شوند و معمولا به نام سیستم عامل روتر شناخته می‌شوند.
روترها همچنین می‌توانند با حفظ اطلاعات پیکربندی در بخشی از حافظه به نام جدول مسیریابی، ترافیک ورودی یا خروجی را براساس آدرس‌های فرستنده و گیرنده فیلتر کنند.

روترها برای شبکه‌های تجاری و اینترنت

قبل از اینکه شبکه خانگی محبوب شود، روترها تنها در مراکز تجاری و مدارس یافت می‌شدند و برای هر کدام هزاران دلار هزینه صرف می‌شد همچنین نیاز به آموزش فنی ویژه برای راه اندازی و مدیریت آن‌ها وجود داشت.
روترهای شبکه بزرگترین و قدرتمندترین ستون فقرات اینترنت هستند. این روترها باید تعداد بیت‌های بسیار زیادی را در میان شبکه‌های ارائه‌دهنده سرویس اینترنت (ISP) یا بین آن‌ها مدیریت کنند.

روترهای پهن باند خانگی

زمانی که خانوارها چندین رایانه را در یکجا جمع کردند و می‌خواستند اتصال اینترنت خانگی را به اشتراک بگذارند، روترها تبدیل به دستگاه‌های مصرف‌کننده جریان اصلی شدند.
شبکه‌های خانگی از پروتکل اینترنت (IP) برای اتصال کامپیوترها به یکدیگر و به اینترنت استفاده می‌کنند. نسل‌های اولیه روترهای خانگی از شبکه‌های سیمی با کابل‌های اترنت پشتیبانی می کردند، در حالی که روترهای بی‌سیم (wireless) جدیدتر از Wi-Fi همراه با اترنت پشتیبانی می‌کنند.
اصطلاح روتر پهن باند برای هر روتر سیمی یا بی‌سیم (wireless) خانگی که برای به اشتراک گذاشتن یک اتصال اینترنت پهن باند استفاده می‌شود، به‌کار می‌رود.
روترهای خانگی اغلب هزینه 100 دلار یا کمتر دارند. آن‌ها به نحوی ساخته می‌شوند که نسبت به روترهای تجاری بطور مقرون به‌صرفه‌تر هستند زیرا آن‌ها ویژگی‌های کمتری را ارائه می‌دهند. با این حال، روترهای خانگی بسیاری از توابع ضروری شبکه خانگی را ارائه می دهند:
• به اشتراک گذاری اتصالات اینترنت خانگی برای چندین دستگاه
• فایروال شبکه خانگی اصلی و پشتیبانی‌های امنیتی دیگر
• توانایی تغییر تنظیمات پیکربندی روتر از مرورگرهای وب

انواع دیگر روترها و دستگاه‌های مسیریابی

یک نوع از روترهای Wi-Fi قابل‌حمل به نام روترهای مسافرتی به افرادی و خانواده‌هایی که مایل به استفاده از روتر شخصی در مکان‌های دیگر نزدیک خانه هستند، به بازار عرضه شده است.
دستگاه‌های مسیریابی که اتصال اینترنت (cellular) را با مصرف کنندگان Wi-Fi به اشتراک می‌گذارد، هات اسپات تلفن همراه نامیده می‌شود.

انتخاب یک روتر

انواع مختلفی از روترها، از قیمت پایین تا بالا وجود دارد. در ادامه برخی از این روترها آمده است:

روترهای 802.11ac
Linksys EA6500: اولین روتر Wi-Fi هوشمند است و به کاربران امکان کنترل کامل تلفن همراه را از طریق شبکه wireless خانه خود می دهد.
Netgear AC1750 (R6300): یک انتخاب قابل اطمینان برای خانه‌های بزرگ با تعداد زیادی از دستگاه‌های wireless.

روترهای 802.11n
این یک روتر باکیفیت است که دارای وارانتی مادام‌العمر با شرایط می‌باشد یعنی اگر در هنگام استفاده از آن مشکلی داشته باشید، می توانید برای کمک گرفتن به منظور حل مشکل، با Netgear تماس بگیرید.
TP-LINK TL-WR841N: روترهای TP-LINKنمونه‌ای از بهترین روترها در بازار هستند. TL-WR841N دارای آنتن‌های خارجی است که ارتباط قوی‌تری برقرار می‌کنند.

روترهای 802.11g
Netgear WGR614: یک روتر درجه یک با برد وسیعی از سیگنال است (ایده آل برای خانه هایی با دیوارهای آجر یا مشابه آن) و دارای وارانتی سه ساله می‌باشد.
Linksys WRT54G Wireless-G: این روتر زمان زیادی را برای نصب لازم نداشته و محدوده سیگنال قدرتمند آن به گونه‌ای است که لازم نیست شما نگران سرعت پایین بارگذاری صفحات وب باشید.

منبع: لایف وایر

بخوانید: پچ‌کوردهای فیبر نوری | دسته بندی بر اساس کانکتور پچ‌کورد