دیتاسنتر

 از اوایل دهه 1990 میلادی که همراه با شکل گیری مفهوم وب در اینترنت و رونمایی از پروتکل HTTP بود، به اشتراک گذاشتن اسناد و مدارک نسبت به گذشته به امری بسیار ساده و در دسترس تبدیل شد. در همین زمان بود که روز به روز بر تعداد کاربران اینترنت افزوده می شد و همین امر باعث شد بر میزان اطلاعات و مستنداتی که از طریق اینترنت به اشتراک گذاشته می شدند هر روزه افزوده شود. در چنین شرایطی طبیعی بود که هر شركت یا سازمانی تصمیم به راه اندازی سایت های اینترنتی و پایگاه داده ای تحت وب بگیرد تا با کمک آن، اغلب خدمات خود به ارباب رجوعانشان را از طریق اینترنت و بدون نیاز به حضور آنها در محل شرکت یا سازمان مورد نظر، ارائه نمایند. از طرفی راه اندازی چنین سرویسی نیازمند تامین تجهیزات گران قیمت، استخدام نفرات متخصص و صرف هزینه بالا بود که طبیعتا این امکان به سادگی وجود نداشت که هر شرکت یا سازمانی که قصد راه اندازی سایت های اینترنتی را دارد، خود راساً اقدام به راه اندازی سرور خود کند، چرا که با وجود کاربران زیاد این سایت ها و حجم بالای ترافیک، نیاز به اتصال هایی با سرعت های بسیار بالا وجود داشت که مسلما حتی در صورتی که این امکان از لحاظ عملی وجود داشته باشد، هزینه بالایی را می طلبید که از توان شرکت ها و سازمان ها خارج بود.

راه حلی که برای این مشکل به نظر رسید، راه اندازی مراکز خاصی با عنوان دیتاسنتر یا مراکز داده ای بود. دیتاسنتر ها با در اختیار داشتن اتصالات پرسرعت به اینترنت، و همچنین در اختیار داشتن سرورهای قوی و متعدد، امکان راه اندازی سرورهای وب را برای عموم مردم و همچنین شرکت ها و سازمان ها ممکن ساختند.

شرکت های تجاری و مردم می توانستند با اجاره کردن فضای محدودی در این سرورها، سایت های وب خود را معرض دید عموم قرار دهند. برخی شرکت های بزرگ نیز با توجه به نیاز خود، اقدام به اجاره کردن یک سرور در مرکز داده ای می کردند و آن را از راه دور با ابزارهای خاص کنترل می کردند.

امروزه با توجه به رشد سریع اینترنت، روز به روز به تعداد دیتاسنتر ها افزوده می شود به طوری که در حال حاضر در اکثر کشورهای پیشرفته این مراکز داده ها وجود دارند. تمرکز این مراکز به خصوص در کشور ایالات متحده بسیار زیاد است که از دلایل آن می توان به ارزان بودن نرخ اتصال به اینترنت و همچنین در دسترس بودن سرعت های بالا اشاره کرد.

امروزه بر اساس تحقیقات بازار متعدد صورت گرفته توسط شرکت های ارائه دهنده خدمات وب،  خدمات IT نوین مانند سرویس های ابری در حال جذب مخاطب فوق العاده ای هستند. این فناوری ها در حال قبضه کردن بازارها و همچنین ایجاد کردن ترندهایی در بخش اقتصادی هستند. مزایایی از قبیل کاهش هزینه و کارآیی بالا به صورت فزاینده ای در حال ترغیب کردن کمپانی ها برای استفاده از خدمات ابری در سرویس های IT خود هستند. مجازی کردن ذخیره سازی و سرورها به سازمان ها کمک می کند تا با متراکم سازی و بهینه سازی زیرساخت های خود، منابع مورد استفاده را کاهش دهند.

در هر حال، تقاضایی که این ترندهای جدید با خود به همراه می آورند، بسیار زیاد و قابل توجه هستند. سرورها و دیتاسنتر ها باید به صورت بی وقفه در دسترس باشند. زمان های از کارافتادگی (downtime) و اختلالات و تاخیرها در انتقال اطلاعات باید عملا حذف شوند. به صورت همزمان، فرآیندهای تولیدی باید طراحی شوند که تا سرحد امکان در استفاده از انرژی به منظور حفاظت از محیط زیست، اقلیم و مواد خام، صرفه جویی کنند. هر گونه ایجاد خطا در سرویس های IT نه تنها باعث وارد آوردن هزینه های سنگین بر کمپانی می شود، بلکه نارضایتی کاربران و مشتریان را در پی خواهد داشت.

تعریف دیتاسنتر

تا زمانی که در بازار برای اصطلاحات مشابه از تعریف های متفاوتی استفاده می شود، بهترین کار این است که دقیقا مشخص شود که منظور دقیق تامین کننده، برنامه ریز، کاربر و یا کارمند فنی از به کار بردن آن اصطلاح چیست.

دیتاسنتر – مرکز پردازش داده- اتاق رایانه- اتاق سرور- کابینت سرور- اتاق IT و ..

همه این عبارات غالبا اتاقی را توصیف می کنند که سرورها را در آن ها قرار می دهند. اصطلاح دیتاسنتر به مجموعه‌ای از سرویس دهنده ها، زیرساخت‌های ارتباطی ، امنیتی و تجهیزات الکترونیکی گفته می‌شود که برای ارائه، نگهداری و پشتیبانی از سرویس‌های تحت شبکه ( اینترنت، اینترانت، اکسترانت ) به کار گرفته می‌شوند.

مطالب مرتبط:

 سیستم R&M Raceway | مسیریابی بهینه کابل‌های فیبر نوری

راهکار R&MinteliPhy | مدیریت هوشمند شبکه (قسمت اول)

راهکار R&MinteliPhy | مدیریت هوشمند شبکه (قسمت دوم)