شاید غیرممکن به نظر برسد اما نزدیک به 80 درصد از انتقال داده های اینترنتی در حال حاضراز طریق اتصالات موجود در زمین و دریا انجام می شود.

از زمان اختراع فناوری فیبر نوری جایی که می توان داده ها را از طریق انتقال نور منتقل کرد،کارشناسان ارتباطات به فکر راه‌های ارتباطی خشکی از طریق اقیانوس افتادند.

شاید گذاشتن کابل فیبر نوری در زمین کار سنگینی نباشداما گذاشتن کابل در کف دریا نیاز به محاسبات علمی و مهندسی پیچیده‌تر دارد بنابراین ، برای کشیدن آن به کابل ها و لوله های خاصی نیاز است.

ساختار اصلی کابل نوری از شیشه برای انتقال اطلاعات تا حجم ده‌ها ترابیت در ثانیه ساخته شده است.

حتی امروزه، مایکروسافت و فیس بوک بر روی نصب کابل نوری بین ساحل ویرجینیا، ایالات متحده تا بیلبائو، اسپانیا سرمایه گذاری می کنند که می تواند به سرعت انتقال داده تا 160 ترابیت در ثانیه برسد

سرعت انتقال داده‌ها 16 میلیون بار سریع تر از انتقال داده اینترنت خانگی برای پخش همزمان 71 میلیون فیلم HD است

اندازه کابل های نوری زیر دریا سه تا چهار اینچ است با ساختارهای کابلی که به شکلی طراحی شدهاند تا در برابر زلزله ، رطوبت و فشار آب فوران کوه گاز گرفتن کوسه ها و پستی بلندی های کف اقیانوس مقاوم باشند