معماری اینترنت اشیا

معماری اینترنت اشیا از چهار لایه تشکیل شده است:
1- لایه حسگرها
2- لایه شبکه
3- لایه مدیریت خدمات
4- لایه برنامه

این اشیا بای قادر باشند در هر زمان و مکانی به صورت یکپارچه از نیای واقعی با دنیای مجازی ادغام شود.

معماری اینترنت اشیا

معماری اینترنت اشیا از چهار لایه تشکیل شده است:
1- لایه حسگرها
2- لایه شبکه
3- لایه مدیریت خدمات
4- لایه برنامه

لایه حسگرها

لایه حسگرها در پایین ترین سطح قرار دارد و شامل حسگرها، فعال کننده‌ها و تگ (RFID) است که اتصال حسگر و شبکه ای را فراهم می‌کند.
در این لایه اطلاعات به صورت لحظه‌ای جمع‌آوری و پردازش شده و دلیل اینکه نرخ انتقال داده پایین حسگرها، به یک شبکه حسگر بی سیم یا WSN نیاز است تا بتواند پس از جمع‌آوری اطلاعات، آن‌ها را در اختیار مقصد مورد نظر قرار دهد.

لایه شبکه

لایه بعدی لایه شبکه و Gateway است که وظیفه فراهم کردن امکانات شبکه ای مورد نیاز را تأمین می‌کند. این لایه باید بتواند حجم بالای داده‌ها و اینترنت اشیا را که توسط حسگرهای بی سیم و دستگاه‌های هوشمند تولید می‌شوند، پشتیبانی کند.
عملکرد این لایه صرف نظر از ماهیت شبکه (خصوصی، عمومی یا ترکیبی) مطمئن و قابل اعتماد باشد. همچنین یکپارچه سازی پلتفرم‌های اینترنت اشیا در این لایه از اهمیت بالایی برخوردار است.
لایه شبکه در قالب شبکه محلی یا LAN می‌تواند شامل اترنت، WiFi و BLE باشد و در قالب شبکه جهانی یا WAN می‌تواند شامل Sigfox و LoRa باشد.

لایه مدیریت خدمات

این لایه مسئولیت تجزیه و تحلیل اطلاعات، کنترل امنیت، مدل سازی فرآیندها و مدیریت دستگاه‌ها، مدیریت جریان داده‌ها و اطلاعات، یکپارچه سازی مکانیزم‌های دستیابی به اطلاعات را بر عهده دارد.
با توجه به حجم بالای داده، نیاز فیلترینگ نسبت به فرآیند استخراج اطلاعات حس خواهد شد تا بتوان بر اساس پردازش انجام شده به یک دید مناسب از داده های بزرگ دست یافت.

لایه برنامه

در آخرین لایه خانواده ای بزرگ از برنامه‌های کاربردی وجود دارد که ممکن است مختص به یک صنعت به‌خصوص و یا چندین صنعت طراحی و پیاده‌سازی شده باشند که قابلیت بهبود خدمات خود با استفاده از برنامه های متنوع از اینترنت اشیا را دارند.
برنامه ها را می‌توان بر اساس نوع شبکه و نوع استفاده تقسیم بندی نمود که می‌توان اندازه، مدل کسب و کار و نیازهای مختلف را برای برنامه‌های اینترنت اشیا مختص استفاده فردی با ابعاد کوچک و با هدف تامین خواسته تعداد اندک و محدودی از کاربران و یا برنامه های سازمانی با ابعاد بزرگ و با هدف استفاده در سطح یک سازمان نام برد.
مدل‌های کسب و کار برای کاربرد اینترنت اشیا در سازمان‌های مختلف می‌تواند B2B، B2C یا B2G باشد. بسیاری از کاربردهای و مصادیق عملی اینترنت اشیا ترکیبی از سه مدل فوق است. برای مثال در صنعت حمل و نقل برای اینکه یک خودرو بتوناند به یک شبکه ارتباطی متصل شود و از مزایایی مانند دریافت اطلاعات مروبط به وضعیت جاده ها و تصادفات و … بهره‌مند شود، این خوردو باید به مراگز داده شرکت تولید خودرو و همچنین سازمان مربوط به حمل و نقل متصل شود. در واقع این مدل C2B2G نامیده می‌شود.

بخوانید: اینترنت اشیا | چیزهایی هست که نمی دانی