یک کابل برای برق. یک کابل برای تلفن. یک خط کواکسیال برای تلویزیون. شاید چند سیم برای آلارم دود و کنترل تهویه هوا. در دهه های گذشته، این همه آیتم های مورد نیاز برای زیرساخت ساختمان بود. سپس شبکه های IT به ساختمان های برزگ اداری آمدند و لازم بود که زیرساخت های آن ها هرکدام به صورت جداگانه برنامه ریزی و تنظیم شود. توسعه آن ها هماهنگ نبود و دیجیتال سازی آنها نیز به طور مستقل از یکدیگر صورت گرفت. شبکه این سیستم های مختلف مأموریت دیگری است که باید به طور جداگانه اجرا شود و انجام همزمان آن نیازمند صرف وقت زیادی است. امروزه ساختمان های مدرن دارای تجهیزات الکترونیکی، کابل کشی، سنسورها و انواع تجهیزات کنترلی هستند. برای کنترل و استفاده از این ساختمان ها به بهترین حالت ممکن، بهترین ایده این است که این سیستم ها را از طریق شبکه به هم متصل کرده و با یک سیستم پیشرفته نظارت بر ساختمان آن ها را کنترل کرد.
نیاز به اتوماسیون ساختمان دارای شبکه و هوشمند در همه زمان ها، با توجه به تقاضا برای افزایش راحتی، امنیت، استفاده کارآمد و کنترل هزینه، به طور مداوم افزایش می یابد. عوامل دیگری همچون صرفه جویی در انرژی و کاهش میزان انتشار CO2 نیز به این خواسته ها افزوده می شود.

هر چیزی بیشتر از IP؟

تا به امروز بسیاری از ماژول های اتوماسیون ساختمان تمایل دارند با پروتکل های و تکنولوژی های انتقال خود کار کنند. در طول 30 سال گذشته، چندین استاندارد مستقل در این زمینه مانند BACnet، LON، EIB، KNX،DALI و SMI منتشر شده اند. با استفاده از gatewayهای ویژه، این سیستم ها می توانند به یکدیگر متصل و فراتر از فناوری اطلاعات بروند. در سال های اخیر، تمرکز بیشتر روی ایده برقراری ارتباط با استفاده از یک پروتکل واحد یعنی پروتکل اینترنت (IP) قرار گرفت. بر اساس تکنولوژی شبکه اترنت و رابط های استاندارد شده آن، IP علاوه بر برنامه های کاربردی شبکه جهانی وب، تعداد قابل توجهی از برنامه های کاربردی جدید و کارآمد را فراهم می کند.
به همین دلیل IEEE پروتکل اترنت را به طور سیستماتیک توسعه داد تا اطمینان حاصل شود که می تواند برای اتوماسیون ساختمان نیز استفاده شود. از نقطه نظر امروز – در دوران دیجیتال سازی، فضای ابر و اینترنت چیزها (IoT) – این یکپارچه سازی گامی منطقی خواهد بود. در نتیجه ساختمان ها با اتصالات مقرون به صرفه و استانداردسازی شده اترنت و آدرس های یکپارچه IP برای هر ماژول تکنولوژی ساختمان، هوشمندتر خواهند بود.
چنین ساختمان های هوشمندی هیچ مشکلی با مبادله اطلاعات بین سیستم ها ندارند. آنها می توانند از راه دور بر روی LAN و اینترنت کنترل شوند. مردم می توانند با استفاده از یک دستیار مجازی با ساختمان صحبت کنند. بر اثر تبادل اطلاعات بهتر بین بخش های خاص، ساختمان ها می توانند مقادیر قابل توجهی از انرژی و منابع را ذخیره کنند. بررسی های دانشگاهی نشان می دهد که از این طریق هزینه های عملیاتی در ساختمان ها تا 40٪ کاهش می یابد.

امروز و فردای اتوماسیون ساختمان
امروز
اتوماسیون ساختمان دیجیتال به طور مستقل از تکنولوژی شبکه داده کار می کند. این سیستم برای نظارت، کنترل، تنظیم و بهینه‌سازی سیستم ها و تکنولوژی ساختمان استفاده می شود. اجزا (حسگرها، محرک ها، دستگاه ها) معمولاً با استفاده از سیستم های باس و پروتکل های مستقل شبکه می شوند. اتوماسیون ساختمان و شبکه های داده با استفاده از رابط های پیچیده (gatewayها) به یکدیگر متصل می شوند.

فردا
اتوماسیون ساختمان به IP / Ethernet تغییر روند می دهد و از طریق پروتکل IP استاندارد ارتباط برقرار می کند. تکنولوژی مستقل شبکه تولید کننده اجزا را به یکدیگر متصل می کند. این زیرساخت IP متمرکز، برنامه ریزی، نصب و راه‌اندازی، نگهداری و بهره‌برداری را ساده می کند و هزینه ها به دلیل اثرات ناشی از مقیاس بندی کاهش می یابد.

در مطلب بعدی با ما همراه باشید تا با تکامل کابل کشی و راه حل آر اند ام (R&M) که برای دیجیتالی شدن ساختمان ها، به شیوه ای راحت تر و با هزینه ای کمتر ارائه شده است، بیشتر آشنا شوید.

ادامه دارد…

بخوانید: ساختمان دیجیتال | دورنمای آینده (قسمت دوم)