به عنوان مثال در حوزه ی درون شهری، جهت کاستن از آلودگی هوا و مدیریت ترافیک در محدوده های پرتردد، این امر به صورت تعیین محدده ترافیک و صدور مجوز ورود به این محدوده برای تعدادی محدود انجام می پذیرد.

یا در حوزه های برون شهری کنترل سرعت وسایل حمل و نقل عمومی به جهت افزایش ضریب امنیت سفر جزو موارد ضروری کنترلی است.

کنترل سرعت و مدیریت تردد خودرو ها در سیستم فعلی توسط نیروی آموزش دیده (ماموران پلیس) صورت می گیرد. از جمله مشکلاتی که این سیستم با آن مواجه میشود می توان به عدم دقت کافی به دلیل خستگی مامور و امکان خطای دید، سواستفاده در اثر عدم حضور مامور مربوطه در سر پست خود و یا تبانی با مامور پلیس و به تبع آن افزایش هزینه های جاری اشاره کرد.

باتوجه به مشکلات به وجود آمده، جهت کنترل دقیق تردد خودرو ها و کاهش بار کاری نگهبانی و افزایش دقت، سازمان مدیریت امور حمل و نقل به راهکارهای کنترل هوشمند تردد خودرو به وسیله سیستم هوشمند RFID و دوربین های پلاک ‌خوان روی‌ آورده‌ است. در این میان برخی معتقدند که دوربین‌های پلاک‌ خوان گزینه بهتری برای این امر هستند در حالی که برخی دیگر معتقدند RFID راهکار قوی و کامل ‌تری در این زمینه است. در ادامه به مقایسه این دو فن‌ آوری از دیدگاه‌ های مختلف پرداخته خواهد شد تا بتوان به نتیجه ‌گیری بهتری در این زمینه دست یافت.

ملاک های سنجش در انجام مقایسه:

• امنیت

 در سیستم های پلاک خوان شناسایی خودرو ها بر اساس پلاک خودرو بوده و این امر خود باعث افزایش درصد خطا سیستم می شود.

چرا که اگر پلاک خودرو مخدوش و یا کثیف باشد و همچنین به دلیل متکی بودن به دوربین های مداربسته اگر دوربین نتواند عکس با کیفیتی به نرم افزار ارسال کند امکان تخشیص پلاک نیست و یا با خطا پلاک را ثبت می نماید که این امر خود باعث اختلال در روند ورود و خروج می شود. خصوصا در فصل سرما که پلاک خودرو ها به دلیل سرما و آب گرفتی عموما کثیف یا گلی هستند.

بر خلاف سیستم پلاک خوان ریدر برد بلند RFID بدون هیچگونه مشکلی روند تردد خودرو را کنترل می نمایند.

• هزینه

هزینه نرم‌افزار در RFID بسیار متوازن ‌تر و منطقی ‌تر از دوربین است. در دوربین‌های پلاک‌ خوان، هر شرکت ایران به مقتضای دانش فنی خود، اقدام به ایجاد نرم‌افزار تبدیل تصویر به متون (OCR) نموده است و قیمت‌ها غیرمنطقی و گران است. علاوه بر عدم اطمینان کامل از عملکرد قطعی دقیق چنین سامانه‌ هایی، نحوه‌ی عرضه‌ ی نرم‌افزار نیز اکثرا وابسته به تعداد لایسنس خریداری شده است و به‌ طور کلی شرکت‌ های مربوطه انتظار دارد که سودی زیادی از این لحاظ، کسب کنند. این در حالی است که شرکت‌ های فعال در زمینه RFID با هزینه‌ ی بسیار کمتری، نرم‌افزار با قطعیت ردگیری دقیق‌ تر دراختیار قرار می ‌دهد.

در رابطه با سخت‌ افزار نیز بسته به کیفیت سخت‌ افزار انتخابی، هر دو فن ‌آوری دوربین و RFID دارای تنوع قیمت‌ زیادی هستند. اما ترافیک ارسالی بر شبکه در فن ‌آوری دوربین بیشتر است و زیرساخت قوی ‌تری مطلبد و به ویژه اگر چند دوربین همزمان در حال فعالیت در شبکه باشند، بار ترافیک دیتای آن‌ ها از RFID بیشتر است.

• نحوه‌ی استقرار

دوربین‌ های پلاک‌ خوان را حتما باید در مسیر و مکان خاصی قرار داد تا خواندن پلاک را به درستی انجام دهند. RFID در این زمینه از تنوع و انعطاف بیشتری برخوردار است و برای مثال اگر در ورودی یک پارکینگ یا یک محل تردد، امکان استقرار ریدر و آنتن‌ها در راستای تردد خودرو وجود نداشته باشد، می ‌توان آن ‌ها را از کنار تنظیم نمود.

• برد

آنتن های برد بلند RFID اغلب تا برد مفید 7 متر موجود اند و برای برد بیشتر نیاز به مجوز از سازمان تنظیم مقررات رادیویی است با توجه به اینکه معمولا تگ روی شیشه جلو خودرو ها نصب میگردد طول کاپوت خودرو را باید از برد مفید آن کاسته شود.

در دوربین های پلاک خوان برای افزایش تشخیص برد، نیاز به دوربین قوی داریم.

• فاصله و سرعت شناسایی

هر دو فن‌ آوری دوربین و RFID قابلیت ردگیری خودرو در سرعت‌های بالا را دارند. در سیستم هوشمند RFID با توجه به ثبت ورود با آنتن های برد کمتر از 7 متر خودرو در فاصله کمتری از راهبند دستور باز شدن را به سیستم میدهد که از این طریق سرعت تردد در مکان هایی با ترافیک بالا کاسته میشود.

در دوربین های نرم افزار پارکینگ پلاک خوان به دلیل تشخیص پلاک از فاصله دور تر، قبل از رسیدن خودرو به درب هم امکان باز شدن درب وجود دارد.

نتیجه‌ گیری

بر اساس مقایسه انجام شده در فوق، محرز است که برای حالات ساده کنترل تردد خودرواستفاده از RFID دارای پیچیدگی اجرایی و هزینه ‌های کمتری است. اما اگر بخواهیم با سخت‌گیری تمام، کنترل تردد ها را به انجام برسانیم، به ترکیبی از هر دو راهکار نیاز داریم، زیرا زمانی که خودرو فاقد تگ باشد و راهبند یا دربی برای سد کردن مسیر خودرو وجود نداشته باشد، می ‌توان از یک حسگر برای وجود یا تردد آن استفاده کرد تا بلافاصله توسط دوربین، تصویری از پلاک خودرو برداشته شده و پی‌ گیری‌های بعدی را میسر سازد.