TIA-568

زمان خواندن: 18 دقیقه 

استاندارد کابل کشی TIA-568 که تحت عنوان ANSI/TIA-568 نیز شناخته می‌شود یک استاندارد بین‌المللی است که توسط انجمن صنعت ارتباطات آمریکا (TIA) تعیین شده است. این استاندارد در ارتباط با نصب سیستم‌های شبکه، اتصال کابل‌های شبکه و تعیین پین‌های اتصال برای جفت زوجی و کابل‌های فیبر نوری استفاده می‌شود. استاندارد TIA-568 توسط TIA اولین بار در سال 1991 منتشر شد و پس از آن تجدید نظرهای متعددی روی آن انجام شد. به طور مثال، استاندارد TIA-568-C.2 که در سال 2009 منتشر شد یکی از استانداردهای پایه در صنعت شبکه شناخته می‌شود.

تاریخچه ANSI/TIA-568

در دهه 1980 میلادی با رشد سریع شبکه‌های کامپیوتری و نیاز به استاندارد مشترک برای کابل‌کشی و اتصالات، توسعه استاندارد ANSI/TIA-568 آغاز شد. این استاندارد برای نصب کابل‌ها و ساختار شبکه‌های کامپیوتری در آن زمان مورد نیاز بود. در سال 1991 نسخه اول استاندارد ANSI/TIA-568-A منتشر شد. این نسخه شامل مشخصات فنی برای کابل‌ها، اتصالات و فرآیند کابل‌کشی شبکه‌های کامپیوتری بود. این استاندارد برای شبکه‌های اترنت و تلفنی استفاده می‌شد. در سال 1995 نسخه اصلاح شده ANSI/TIA-568-A-1 منتشر شد. این نسخه شامل تغییرات کوچکی در مورد اتصالات و ساختار کابل‌کشی با هدف بهبود عملکرد شبکه‌ها بود. در سال 2001 میلادی،  نسخه جدیدی از استاندارد تحت عنوان ANSI/TIA-568-B منتشر شد. این نسخه شامل به‌روزرسانی‌های زیادی در مورد کابل‌ها، اتصالات و ساختار شبکه‌ها بود. استاندارد ANSI/TIA-568-B شامل سه بخش اصلی است که به ترتیب به عنوان 568-B.1، 568-B.2 و 568-B.3 شناخته می‌شوند. این بخش‌ها توضیحاتی در ارتباط با نحوه کابل‌کشی شبکه‌های اترنت، فیبر نوری و شبکه‌های تلفنی را شامل می‌شوند. در سال 2008 میلادی استاندارد ANSI/TIA-568-C منتشر شد. این نسخه برخی از معایب استاندارد قبل را برطرف کرد تا روند کابل‌کشی شبکه‌ها شکل دقیق‌تری به خود بگیرد. در سال 2018 استاندارد ANSI/TIA-568.2-D منتشر شد که جدیدترین استاندارد در این زمینه بود و شرکت‌ها بر مبنای آن کابل‌کشی شبکه‌های کامپیوتری را انجام می‌دهند.

استاندارد کنونی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرد، ANSI/TIA-568-C.2-1 است که در اصل نسخه توسعه و بهبود یافته است. این نسخه جزییاتی در ارتباط با نصب و پیکربندی شبکه‌های 10GBASE-T را شامل می‌شود. این استاندارد به کارشناسان شبکه اجازه می‌دهد تا شبکه‌هایی با قابلیت پشتیبانی از سرعت‌های 10 گیگابیت بر ثانیه را بر مبنای کابل‌کشی Cat6a یا Cat7 پیاده‌سازی کنند. لازم به توضیح است که برای پشتیبانی از سرعت 10 گیگابیت بر ثانیه در کابل‌کشی شبکه باید از اتصالات RJ45 مطابق با استاندارد Cat6a یا Cat7 استفاده شود. همچنین، در ارتباط با توپولوژی شبکه که استاندارد فوق روی آن تاکید زیادی دارد، کارشناسان شبکه می‌توانند توپولوژی‌های مختلفی مثل ستاره (Star)، حلقه (Ring)، توری (Mesh) و غیره استفاده کنند. اما به طور کلی، توپولوژی استار برای شبکه‌های 10GBASE-T پیشنهاد می‌شود، زیرا امکان اتصال تجهیزات متنوع‌تری به شبکه را امکان‌پذیر می‌کند و قابلیت ارتقا و افزودن دستگاه‌ها به شبکه را ساده‌تر می‌کند.

استاندارد ANSI/TIA-568 چرا ابداع شد؟

همان‌گونه که پیش‌تر اشاره کردیم، استاندارد ANSI/TIA-568 با هدف دستیابی به راهکاری ساخت‌یافته ابداع شد. به طور کلی، چند دلیل اصلی را می‌توان برای پیدایش استاندارد ANSI/TIA-568 مورد بررسی قرار دارد. اولین مورد رشد شبکه‌های کامپیوتری است. در دهه 1980 میلادی به دلیل رشد سریع شبکه‌های کامپیوتری و نیاز به استاندارد مشترک برای کابل‌کشی، توسعه استاندارد ANSI/TIA-568 آغاز شد. این استاندارد در ابتدا به عنوان یک راهنما در زمینه کابل‌کشی و ساختاربندی شبکه‌های کامپیوتری مورد استفاده قرار گرفت. دلیل بعدی سازگاری و هماهنگی بود. استاندارد ANSI/TIA-568 طراحی شد تا سازگاری و هماهنگی بین تجهیزات شبکه‌ها را به حداکثر برساند. بر مبنای استاندارد فوق می‌توان از تجهیزات تولید شده توسط تولیدکنندگان مختلف استفاده کرد و مطمئن بود که تجهیزات در بالاترین سطح از سازگاری با یکدیگر قرار دارند. مورد بعد در ارتباط با کاهش تداخل‌ها و نویزها بود. استاندارد ANSI/TIA-568 دارای جزئیات دقیقی در مورد نحوه اتصال کابل‌ها، توپولوژی شبکه و نوع کابل‌های قابل استفاده است. این مسئله نقش مهم در کاهش تداخل‌ها و حذف نویزها دارد.

انعطاف‌پذیری را باید یکی دیگر از دلایل مهم در این زمینه توصیف کنیم. استاندارد ANSI/TIA-568 انعطاف‌پذیری بالایی در مورد نوع کابل‌ها، توپولوژی شبکه و سرعت‌ انتقال داده‌ها ارائه می‌کند. با استفاده از این استاندارد، می‌توان به نیازهای مختلف شبکه‌ها به راحتی پاسخ دهد و علاوه بر این فرآیند نصب و تعمیر تجهیزات را نیز ساده کرد. به طور خلاصه، استاندارد ANSI/TIA-568 به دلیل رشد سریع شبکه‌های کامپیوتری، نیاز به استاندارد مشترک برای کابل‌کشی، سازگاری و هماهنگی تجهیزات شبکه، کاهش تداخل‌ها و نویزها، انعطاف‌پذیری و تسهیل در نصب و تعمیر به وجود آمد. این استاندارد به عنوان یک راهنما برای نصب و پیکربندی سیستم‌های کابل‌کشی شبکه استفاده می‌شود و بهبود عملکرد و قابلیت اطمینان شبکه‌ها را تضمین می‌کند.

استاندارد TIA-568

استاندارد کابل کشی TIA568 یک استاندارد بین‌المللی برای کابل‌کشی شبکه در ساختمان های تجاری است. استاندارد TIA568 دارای چند نسخه است که هر کدام الزامات و مشخصات مختلفی را برای کابل‌کشی شبکه تعیین می کنند. آخرین نسخه استاندارد TIA568، TIA568-C.2 است که در سال 2018 منتشر شد. این استاندارد الزامات زیر را برای کابل‌کشی شبکه شامل می‌شود.

نوع کابل: کابل‌های UTP (جفت تابیده بدون شیلد) و STP (جفت تابیده شیلد دار)

رده کابل: Cat 3، Cat 5e، Cat 6، Cat 6a و Cat 7

طول کابل: حداکثر 90 متر برای رده Cat 3 و Cat 5e، حداکثر 100 متر برای ژشف 6 وCat 6a ، حداکثر 150 متر برای Cat 7

رنگ‌بندی کابل: رنگ‌بندی استاندارد TIA568-C.2 برای کابل‌های UTP و STP

توپولوژی شبکه: توپولوژی ستاره

کانکتورها: کانکتورهای 8P8C (RJ-45)

استاندارد TIA568 چه مزایایی در اختیار ما قرار می‌دهد؟

استاندارد TIA-568 مزایای زیادی در ارتباط با نصب و پیکربندی سیستم‌های کابل‌کشی در اختیار ما قرار می‌دهد. اولین مورد کابل‌کشی مطابق با استانداردهای بین‌المللی است. TIA-568 یک استاندارد بین‌المللی است که توسط انجمن صنعت ارتباطات آمریکا تعیین شده است. این استاندارد به طور گسترده در زیرساخت‌های شبکه کشورهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. این استاندارد نقش مهمی در سازگاری تجهیزات شبکه تولید شده توسط برندهای مختلف دارد که پایداری شبکه‌ها را به شکل قابل توجهی افزایش می‌دهد. مورد بعدی اطمینان از کیفیت و عملکرد است. استفاده از استاندارد TIA-568 در نصب و کابل‌کشی شبکه تضمین می‌دهد که شبکه در بالاترین سطح از دسترس‌پذیری قرار خواهد داشت. این استاندارد شامل جزئیات دقیقی در مورد نوع کابل‌ها، نوع اتصالات، تراکم سیم‌ها در کانکتورها، پین‌ها و ساختار سیم‌کشی است. رعایت این جزئیات در نصب و اتصال کابل‌ها مانع از بروز تداخل‌ها، نویزها و قطعی‌های ناخواسته می‌شود.

مورد بعدی انعطاف‌پذیری است. استاندارد TIA-568 انعطاف‌پذیری بالایی در مورد نوع کابل‌ها، توپولوژی شبکه و سرعت‌ انتقال داده‌ها ارائه می‌کند. با استفاده از این استاندارد، می‌توان مطابق با نیازهای مختلف شبکه‌ها از فناوری‌های روز استفاده کرد.

این استاندارد نقش مهمی در ساده‌سازی روند نصب و تعمیر تجهیزات دارد. به بیان دقیق‌تر، استاندارد TIA-568 به تکنسین‌های شبکه کمک می‌کند به سرعت مشکلات را شناسایی کنند. با رعایت این استاندارد، فرآیند عیب‌یابی شبکه به شکل قابل توجهی ساده می‌شود. علاوه بر این، استاندارد فوق نقش مهمی در قابلیت ارتقا دارد. استاندارد TIA-568 فرآیند ارتقا و افزایش سرعت انتقال داده‌ها را ساده می‌کند و به کارشناسان شبکه اجازه می‌دهد در صورت نیاز به افزایش سرعت شبکه، تغییراتی در نوع کابل‌ها و اتصالات اعمال کنند تا شبکه بتواند به نیازهای سازمان پاسخ دهد. به طور خلاصه، استاندارد TIA568 مزایای زیر را در اختیار ما قرار می‌دهد:

بهبود عملکرد شبکه: استفاده از کابل‌های با کیفیت و استاندارد، عملکرد شبکه را بهبود می‌بخشند.

افزایش قابلیت اطمینان شبکه: استفاده از کابل‌های با کیفیت و استاندارد، قابلیت اطمینان شبکه را افزایش می‌دهند.

کاهش هزینه‌های نگهداری شبکه: استفاده از کابل‌های با کیفیت و استاندارد، نقش مهمی در کاهش هزینه نگهداری شبکه دارند.

همچنین، نباید از این نکته غافل شویم که استاندارد TIA568 برای ساختمان‌های تجاری با هر اندازه‌ای قابل استفاده است. این استاندارد یک راه‌حل مقرون به صرفه و قابل اعتماد برای کابل‌کشی شبکه ارائه می‌دهد، زیرا جزئیات مربوط به نوع کابل‌ها، نوع اتصالات، تراکم سیم‌ها در کانکتورها، پین‌ها و ساختار سیم‌کشی کابل‌ها را تعیین می‌کند.

کابل‌کشی ساخت‌یافته چیست

استاندارد TIA568 نقش مهمی در کابل‌کشی ساخت‌یافته (Structured Cabling) شد که امروزه به عنوان یکی از معیارهای کیفی کنترل شبکه‌های کامپیوتری مورد بررسی قرار می‌گیرد. کابل‌کشی ساخت‌یافته در شبکه‌های کامپیوتری یک روش استاندارد برای استقرار کابل‌ها و تجهیزات شبکه در ساختمان‌ها است. این سیستم به شما اجازه می‌دهد تا یک زیرساخت سازمان‌یافته و قابل اعتماد برای ارتباطات داده‌ای در پیاده‌سازی کنید. در کابل‌کشی ساخت‌یافته شبکه از ملزومات مختلفی مثل کابل‌ها همچون کابل‌های شبکه (اترنت) و کابل‌های فیبر نوری استفاده می‌شود. کابل‌کشی ساخت‌یافته مزایای درخشانی در اختیار ما قرار می‌دهد. اولین مورد سهولت نصب و اعمال تغییرات است. با استفاده از یک سیستم کابل‌کشی ساخت‌یافته می‌توان به راحتی کابل‌ها را نصب یا تغییراتی در آن‌ها اعمال کرد. این امر امکان افزودن یا جابجایی تجهیزات را ساده‌تر می‌کند. مورد بعدی انعطاف‌پذیری است. با استفاده از کابل‌کشی ساخت‌یافته می‌توان انواع دستگاه‌ها مثل کامپیوترها، سوییچ‌ها، روترها، فایروال‌ها، اکسس پوینت‌ها و دستگاه‌های دیگر را به شبکه متصل کرد. همچنین، امکان افزایش پهنای باند و سرعت متناسب با نیازهای کاری وجود دارد.

مورد بعدی در ارتباط با مدیریت ساده‌تر است. با استفاده از یک سیستم کابل‌کشی ساخت‌یافته می‌توان کابل‌ها را بر مبنای آرایش خاصی در ساختمان و اتاق‌های مختلف نصب کرد که کمک می‌کند زیبایی ساختمان و همچنین مدیریت کابل‌ها ساده‌تر شود. این سیستم نقش مهمی در کاهش خطاها دارد، زیرا همه کارها هماهنگ با نقشه از قبل طراحی شده انجام می‌شود و خطاهای احتمالی به حداقل می‌رسند. رویکردی که افزایش اطمینان‌پذیری شبکه را به همراه دارد. مزیت دیگری که کابل‌کشی ساخت یافته در اختیار ما قرار می‌دهد بهبود امنیت است. با استفاده از کابل‌کشی ساخت‌یافته می‌توانید از خط‌مشی‌های امنیتی مختلف استفاده کنید و به طور مثال از کابل‌های محافظت شده (Shielded) یا فیبر نوری استفاده کنید تا مانع از بروز مشکلاتی همچون استراق سمع یا بروز مشکل تداخلات الکترومغناطیسی شوید.

همچنین، سیستم فوق ارتقا را ساده می‌کند. با استفاده از کابل‌کشی ساخت‌یافته می‌توانید شبکه‌ای همسو با نیازهای آینده را طراحی کنید و هر زمان که نیاز داشتید تغییراتی در زیرساخت اعمال کنید و از فناوری‌های روز استفاده کنید. لازم به توضیح است که کابل‌کشی ساخت‌یافته بر اساس استانداردهای معتبری مثل TIA/EIA-568 و ISO/IEC 11801 طراحی و اجرا می‌شود. این استانداردها شرایط و مشخصات فنی مربوط به کابل‌ها و سایر عناصر را تعیین می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که کابل‌کشی ساخت‌یافته به درستی انجام شده و شبکه عملکرد بهینه‌ای دارد.

انواع کابل‌های شبکه

در استاندارد فوق کابل‌های شبکه نقش مهمی دارند. از این‌رو باید اطلاعاتی هرچند مختصر در ارتباط با کابل‌های شبکه داشته باشید. کابل‌های شبکه اترنت، معمولا با عبارت Category Cable مشخص می‌شوند. این عبارت با عددی مانند 5، 6، 6A یا 7 همراه است که به عنوان دسته کابل مورد استفاده، نشان داده می‌شود. هر دسته کابل به توانایی‌ها و استفاده‌های مختلفی در شبکه‌های اترنت اشاره دارد. در زیر، توضیحی مختصر درباره انواع کابل‌های متداول ارائه کرده‌ایم که اطلاعات اولیه‌ای در این زمینه داشته باشیم.

کابل دسته 5 (Cat 5): یکی از قدیمی‌ترین استانداردهای کابل‌های اترنت است که شبکه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کابل می‌تواند داده‌ها را با سرعت 100 مگابیت بر ثانیه (Mbps) انتقال دهد. کابل Cat 5 دارای 4 جفت سیم مسی است و برای انتقال داده‌ها از پروتکل اترنت استفاده می‌کند. پهنای باند این کابل برابر با 100 مگاهرتز است.

کابل Cat 5e: نسخه توسعه یافته کابل cat5 است که سرعت انتقال 1000 مگابیت بر ثانیه دارد و در برخی از ویژگی‌های فنی بهتر از کابل cat 5 عمل می‌کند. کابل Cat 5E گزینه مناسبی در ارتباط با شبکه‌های Gigabit Ethernet و Fast Ethernet است. پهنای باند این کابل برابر با 100 مگاهرتز است.

کابل دسته 6 (Cat 6):  یک استاندارد پیشرفته‌تر است که برای شبکه‌های با سرعت بالا و عملکرد بهتر استفاده می‌شود. این کابل نیز سرعت انتقال 1000 مگابیت بر ثانیه دارد، اما پهنای باند آن برابر با 250 مگاهرتز است. کابل Cat 6 دارای طرحی بهتری برای کاهش نویز و تداخل الکترومغناطیسی است و برای انتقال داده‌ها در شبکه‌های گیگابیتی طراحی شده است. پهنای باند این کابل برابر با 250 مگاهرتز است.

کابل Cat 6A: کابل توسعه یافته Cat 6 است که دست‌یابی به سرعت‌های بالاتر را امکان‌پذیر می‌کند. این کابل می‌تواند سرعت انتقال داده‌ها را  تا 10 گیگابیت بر ثانیه افزایش دهد. پهنای باند این کابل برابر با 500 مگاهرتز است. کابل Cat 6A از تکنولوژی آشکارسازی خطا و تقویت‌کننده‌های سیگنال استفاده می‌کند و همانند کابل cat 6 در ارتباط با شبکه‌های گیگابیتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کابل Cat 7: کابل Cat 7 از کابل‌های رده بالای اترنت است که سرعت انتقال 10 گیگابیت بر ثانیه (10 Gbps) دارد، اما به لطف پهنای باند 600 مگاهرتزی که دارد، قادر به پشتیبانی از فواصل طولانی‌تر است. کابل Cat 7 نیز دارای ساختاری مقاوم در برابر نویز و تداخل الکترومغناطیسی است.

در نهایت کابل cat8 سرعت انتقال 25 تا 40 گیگابیت بر ثانیه را ارائه کرده و پهنای باند 2000 مگاهرتزی را تا مسافت 30 متر ارائه می‌کند. این کابل عمدتا در مراکز داده مورد استفاده قرار می‌گیرد تا فرآیند انتقال اطلاعات را با بالاترین سرعت ممکن انجام دهد.

توپولوژی‌ها و کابل‌کشی ساخت‌یافته

توپولوژی شبکه به نوع پیاده‌سازی شبکه اشاره دارد که کامپیوترها و دستگاه‌های شبکه را به یکدیگر متصل می‌کند. استاندارد کابل‌کشی TIA568 از انواع مختلفی از توپولوژی‌های شبکه پشتیبانی می‌کند که برخی از آن‌ها به شرح زیر هستند:

توپولوژی ستاره‌ای: در توپولوژی ستاره، هر دستگاه به یک نقطه مرکزی مانند سوییچ یا هاب متصل می‌شود. کابل‌ها به طور جداگانه از هر دستگاه به نقطه مرکزی کشیده می‌شوند و فرآیند نصب و راه‌اندازی ساده‌ای دارد، زیرا امکان افزودن تجهیزات به سهولت وجود دارد.

توپولوژی حلقه: در توپولوژی حلقه، دستگاه‌ها به صورت یک حلقه به یکدیگر متصل می‌شوند. هر دستگاه دارای دو اتصال است، یکی به دستگاه قبلی و دیگری به دستگاه بعدی در حلقه. کابل‌ها در این توپولوژی به صورت یک حلقه به دور دستگاه‌ها کشیده می‌شوند. این توپولوژی در برخی شبکه‌های صنعتی و محیط‌های خاص استفاده می‌شود.

توپولوژی درختی (شبکه‌ سلسله مراتبی): در توپولوژی درختی، دستگاه‌ها به صورت سلسله مراتبی و سازمان‌یافته به یکدیگر متصل می‌شوند. در توپولوژی فوق یک سوییچ اصلی وجود دارد که به سوییچ‌های فرعی متصل می‌شود و سوییچ‌های فرعی نیز به دستگاه‌های نهایی متصل می‌شوند. کابل‌ها به صورت یک درخت از سوییچ اصلی به سوییچ‌های فرعی و سپس به دستگاه‌های نهایی کشیده می‌شوند.

توپولوژی شبکه توزیع شده: در توپولوژی شبکه توزیع شده هر دستگاه به چند دستگاه دیگر متصل می‌شود. این توپولوژی شباهت زیادی به توپولوژی ستاره‌ای دارد، اما به جای اتصال همه دستگاه‌ها به یک نقطه مرکزی، فرآیند اتصال از طریق چند لینک انجام می‌شود.

علاوه بر این، توپولوژی‌ها به روش‌های مختلفی پیاده‌سازی می‌شوند که برخی از آن‌ها به شرح زیر هستند:

کابل‌کشی افقی (Horizontal Cabling): این روش به کابل‌کشی بین دستگاه‌ها در یک طبقه یا زیرساخت اشاره دارد. برای اتصال دستگاه‌ها به پچ پنل‌ها یا سوییچ‌ها در رک‌های شبکه، کابل‌های افقی استفاده می‌شود. در مدل کابل‌کشی افقی عمدتا از کابل‌های Cat5e یا Cat6 استفاده می‌شوند.

کابل‌کشی عمودی (Vertical Cabling): این روش به کابل‌کشی بین طبقات مختلف یک ساختمان اشاره دارد و برای اتصال پچ پنل‌ها یا سوییچ‌ها در طبقات مختلف استفاده می‌شود.

کابل‌کشی بین شبکه‌‌ای/ ستون فقرات (Backbone Cabling): این روش شامل کابل‌کشی بین ساختمان‌ها یا بخش‌های مختلف یک شبکه است. برای اتصال سوییچ‌ها و روترها در مراکز اصلی از روش فوق استفاده می‌شود. کابل‌های مورد استفاده در این روش می‌توانند از نوع اترنت از مثل Cat5e، Cat6 یا حتی فیبر نوری باشند.

کابل‌کشی اتصال مستقیم (Direct Attach): در روش فوق اتصال مستقیم بین دستگاه‌ها با استفاده از کابل‌های کوتاه انجام می‌شود. به عنوان مثال، برای اتصال سرورها به سوییچ‌ها از روش فوق و پچ کوردها استفاده می‌شود.

در هر روش کابل‌کشی ساخت یافته، می‌توان از تجهیزات محافظت‌شده مثل داکت‌ها استفاده کرد تا کابل‌ها را در مسیرهای مناسب نصب کرد و از آن‌ها در برابر صدمات محافظت کرد.

لازم به توضیح است که استاندارد EIA/TIA 568 به شکل تصریح به این نکته اشاره دارد که سیستم کابل‌کشی ساخت‌یافته باید از زیر سیستم‌های یاد شده در پایین تشکیل شده باشد:

زیر سیستم ناحیه کاری ( Work Area)

زیر سیستم کابل‌کشی افقی  (Horizontal Wiring)

زیر سیستم اتاق تجهیزات (Equipment Room) یا  (Telecommunication Room)

زیر سیستم اتاقک یا رک‌های ارتباطاتی، کمدهای سیم (Telecommunication Closet) یا (Wiring Closet)

زیر سیستم کابل‌کشی ستون فقرات  (Backbone Wiring)

زیر سیستم ورودی ساختمان  (Building Entrance)

تفاوت بین استانداردهای TIA / EIA 568A و TIA / EIA 568B

TIA/EIA 568A و TIA/EIA 568B دو استاندارد مرتبط با کابل‌کشی ساخت یافته در شبکه‌های اترنت هستند. این استانداردها تعیین کننده ترتیب رنگ‌ها و سیم‌ها در یک کابل شبکه اترنت هستند. اصلی‌ترین تفاوت بین این دو استاندارد در ترتیب رنگ‌ها و سیم‌ها است. این تفاوت‌ها به شرح زیر هستند:

استاندارد TIA/EIA 568A:

در این استاندارد، ترتیب رنگ‌ها و سیم‌ها در کابل شبکه به صورت زیر است:

Pair 1: سفید-سبز (White-Green) و سبز (Green)

Pair 2: سفید-نارنجی (White-Orange) و نارنجی (Orange)

Pair 3: سفید-آبی (White-Blue) و آبی (Blue)

Pair 4: سفید-قهوه‌ای (White-Brown) و قهوه‌ای (Brown)

در این استاندارد، پین‌های RJ-45 یا کانکتور شبکه به صورت زیر مرتب می‌شوند:

پین 1: سفید-سبز (White-Green)

پین 2: سبز (Green)

پین 3: سفید-نارنجی (White-Orange)

پین 4: آبی (Blue)

پین 5: سفید-آبی (White-Blue)

پین 6: نارنجی (Orange)

پین 7: سفید-قهوه‌ای (White-Brown)

پین 8: قهوه‌ای (Brown)

استاندارد TIA/EIA 568B:

در این استاندارد، ترتیب رنگ‌ها و سیم‌ها در کابل شبکه به صورت زیر است:

Pair 1: سفید-نارنجی (White-Orange) و نارنجی (Orange)

Pair 2: سفید-سبز (White-Green) و سبز (Green)

Pair 3: سفید-قهوه‌ای (White-Brown) و قهوه‌ای (Brown)

Pair 4: سفید-آبی (White-Blue) و آبی (Blue)

در این استاندارد، پین‌های RJ-45 یا کانکتور شبکه به صورت زیر مرتب می‌شوند:

پین 1: سفید-نارنجی (White-Orange)

پین 2: نارنجی (Orange)

پین 3: سفید-سبز (White-Green)

پین 4: آبی (Blue)

پین 5: سفید-آبی (White-Blue)

پین 6: سبز (Green)

پین 7: سفید-قهوه‌ای (White-Brown)

پین 8: قهوه‌ای (Brown)

بخوانید: شاخه‌های هوش مصنوعی چه هستند؟ – معرفی گرایش‌های اصلی