زمان تخمینی مطالعه: 18 دقیقه
ابر خصوصی مجازی VPC سرنام (Virtual Private Cloud) یک سرویس ابری است که توسط ارائه‌دهندگان ابری مختلفی مثل Amazon Web Services (AWS)، Microsoft Azure و Google Cloud Platform (GCP) ارائه می‌شود. VPC امکان ایجاد یک شبکه خصوصی مجازی را درون بستر ابری فراهم می‌کند.
به طور کلی، VPC یک محیط مجازی است که شبکه، زیرساخت فیزیکی و منابع مرتبط را فراهم می‌کند. با استفاده از VPC، می‌توانید یک شبکه اختصاصی برای برنامه‌ها و سرویس‌های خود در محیط ابری ایجاد کنید و این شبکه را به صورت ایزوله از شبکه‌های دیگر در این بستر نگهداری کنید. با استفاده از VPC، شما می‌توانید تنظیمات شبکه را در داخل بستر ابری کنترل کنید، از جمله تعیین قوانین فایروال، پیکربندی زیرشبکه‌ها، تنظیمات مسیریابی، ایجاد نقاط اتصال VPN و بسیاری از ویژگی‌های دیگر. همچنین، VPC به شما امکان می‌دهد تا بین منابع مختلف درون یک VPC ارتباط برقرار کنید و از امنیت بیشتری برخوردار شوید.
یک VPC به صورت مجازی ساخته می‌شود و می‌تواند به طور معمول در یک منطقه جغرافیایی یا حتی در چندین منطقه درون یک ارائه دهنده ابری وجود داشته باشد. این رویکرد به شما امکان می‌دهد تا منابع خود را به صورت محلی و نزدیک به کاربرا‌ن‌تان قرار دهید و تامین‌کننده خدمات شبکه را به صورت متمرکز در یک منطقه مرکزی مدیریت کنید. به طور خلاصه، VPC یک بستر شبکه مجازی در ابر است که به شما امکان می‌دهد تا شبکه مجازی خود را درون بستر ابری ایجاد کنید، منابع خود را به صورت محلی و ایزوله نگهداری کنید و کنترل دقیقی روی تنظیمات شبکه خود داشته باشید.
معماری ابر خصوصی مجازی به چه صورتی است؟
ابر خصوصی مجازی (Virtual Private Cloud Architecture) به شما امکان می‌دهد یک بستر ابری خصوصی را درون سازمان خود ایجاد کنید. در این مدل، منابع ابری از جمله سرورها، شبکه‌ها و ذخیره‌سازی به صورت مجازی بر روی زیرساخت فیزیکی موجود در دیتاسنترهای سازمان پیاده‌سازی می‌شوند.
در معماری ابر خصوصی مجازی، شما می‌توانید یک یا چند VPC ایجاد کنید که هر کدام به صورت جداگانه قابل مدیریت و پیکربندی داشته باشند. هر VPC شامل یک یا چند زیرشبکه (subnet)، یک مسیریاب شبکه (network router)، تنظیمات امنیتی و قوانین فایروال است. همچنین، درون هر VPC می‌توانید منابع مانند سرورها، دیتابیس‌ها، ذخیره‌سازی و سرویس‌های دیگر را ایجاد و مدیریت کنید. با استفاده از معماری ابر خصوصی مجازی، شما می‌توانید کنترل کاملی روی منابع و شبکه‌های خود داشته باشید، مانند تنظیمات امنیتی، مسیریابی داخلی، نقاط اتصال VPN و قوانین فایروال. همچنین، می‌توانید شبکه خود را به صورت جداگانه و ایزوله از شبکه‌های دیگر در سازمان پیکربندی کنید. معماری ابر خصوصی مجازی چند مزیت مهم در اختیار ما قرار می‌دهد. اولین مورد امنیت بالا است. با ایجاد شبکه خصوصی مجازی، شما می‌توانید کنترل دقیقی روی امنیت و دسترسی به منابع خود داشته باشید و از زیرساخت در برابر حملات خارجی و نفوذ محافظت کنید. با استفاده از معماری ابر خصوصی مجازی، شما می‌توانید منابع خود را به صورت دینامیک تغییر دهید و به نیازهای تجاری خود پاسخ دهید. به بیان دقیقتر پیکربندی و مقیاس‌پذیری را در کوتاه‌ترین زمان انجام دهید. ابر خصوصی مجازی، شما قادر می‌سازد منابع را به صورت بهینه استفاده کرده و هزینه‌های سخت‌افزاری و نگهداری را کاهش دهید. همچنین، با استفاده از معماری ابر خصوصی مجازی، می‌توانید بین دیتاسنترهای مختلف یا حتی بین ارائه دهندگان ابری مختلف منابع خود را انتقال دهید و از خدمات پشتیبانی و راه‌اندازی مجدد سریع استفاده کنید. معماری ابر خصوصی مجازی به تیم‌های واحد در سازمان اجازه می‌دهند به صورت همزمان و هماهنگ با یکدیگر روی پروژه‌ها کار کنند و منابع را به اشتراک بگذارند. به طور خلاصه، معماری ابر خصوصی مجازی یک مدل معماری امن و انعطاف‌پذیر است که به سازمان‌ها امکان می‌دهد تا یک بستر ابری خصوصی را درون دیتاسنترهای خود ایجاد کنند و منابع خود را در یک محیط مجازی پیاده‌سازی و مدیریت کنند.
نحوه تامین امنیت در VPC
تامین امنیت در VPC می‌تواند بر مبنای یکسری اقدامات و تنظیمات امنیتی انجام شود. اولین مورد نصب و پیکربندی قوانین فایروال (Firewall Rules) است. با استفاده از قوانین فایروال، می‌توانید ترافیک ورودی و خروجی را کنترل کنید و دسترسی به منابع VPC را محدود کنید. این قوانین می‌توانند بر اساس آدرس IP، پروتکل، پورت و سایر ویژگی‌های ترافیک تعیین شوند. مورد بعدی، گروه‌های امنیتی (Security Groups) است. گروه‌های امنیتی به شما امکان می‌دهند تا ترافیک بین منابع داخلی درون VPC را کنترل کنید. با تنظیم قوانین دسترسی در گروه‌های امنیتی، می‌توانید مشخص کنید کدام منابع مجاز به برقراری ارتباط با یکدیگر هستند و کدام منابع باید ایزوله شوند.
همچنین، با استفاده از نقاط اتصال شبکه خصوصی مجازی، می‌توانید ارتباط امنی بین VPC خود و شبکه‌های دیگر برقرار کنید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا ارتباط امنی بین سیستم‌های داخلی درون VPC و سیستم‌های خارج از VPC را ایجاد کنید. راهکار کاربردی دیگر به کارگیری سیستم‌های مدیریت دسترسی و شناسایی IAM سرنام (Identity and Access Management) است. با استفاده از IAM، می‌توانید سطوح دسترسی کاربران و نقش‌های آن‌ها را در VPC تعیین کنید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا دسترسی به منابع VPC را بر اساس سیاست‌های دسترسی و مجوزهای مشخص کنترل کنید. راهکار کلیدی دیگر رمزنگاری داده‌ها (Data Encryption) است که باعث می‌شود اطلاعات خود را در حالت استراحت، در حال انتقال و در حال ذخیره‌سازی در VPC محافظت کنید. می‌توانید از رمزنگاری TLS/SSL برای ارتباطات شبکه و رمزنگاری داده‌ها در سطح ذخیره‌سازی استفاده کنید.
راهکار موثر بعدی استفاده از ابزارهای مانیتورینگ و ردیابی است که اجازه می‌دهند فعالیت‌ها و رویدادهای درون VPC را پیگیری کنید. این ابزارها به شما امکان می‌دهند تا رویدادهای مشکوک را شناسایی کنید. یکی دیگر از راهکارهای قدرتمند در این زمینه استفاده از زیرشبکه‌ها (Subnets) است. با تقسیم VPC به زیرشبکه‌ها، می‌توانید ترافیک بین منابع را محدود کنید. برای مثال، می‌توانید یک زیرشبکه برای سرورهای وب و یک زیرشبکه دیگر برای پایگاه داده تعریف کنید و ترافیک بین آن‌ها را کنترل کنید.
همچنین، با استفاده از لیست‌های کنترل دسترسی (ACL)، می‌توانید قوانین دسترسی را برای زیرشبکه‌ها تعیین کنید. این قوانین می‌توانند محدودیت‌هایی برای ترافیک ورودی و خروجی در زیرشبکه‌ها اعمال کنند. با استفاده از روتینگ داخلی (Internal Routing) می‌توانید ترافیک درونی بین زیرشبکه‌ها را کنترل کنید و مسیریابی مناسب را تعیین کنید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد ترافیک را بین زیرشبکه‌ها به صورت امن و مطمئن هدایت کنید. اکثر سرویس‌های ابری، ابزارها و سرویس‌های امنیتی متنوعی را ارائه می‌دهند که به شما کمک می‌کنند تا امنیت VPC خود را تامین کنید. این ابزارها می‌توانند شامل روش‌های شناسایی و جلوگیری از حملات، مانیتورینگ و ردیابی، رمزنگاری داده‌ها، مدیریت هویت و دسترسی، و غیره باشند. برای حفظ امنیت VPC، باید سیستم‌عامل‌ها، نرم‌افزارها و سرویس‌های مورد استفاده را به‌روزرسانی کنید. این بروزرسانی شامل اصلاح امنیتی، اصلاح آسیب‌پذیری‌ها و پشتیبانی از سیاست‌های امنیتی است.
نحوه ایزوله شدن یک ابر خصوصی مجازی در ابر عمومی
برای ایزوله کردن یک ابر خصوصی مجازی در یک ابر عمومی، یکسری راهکاری کلیدی در اختیار ما قرار دارد. اولین مورد استفاده از زیرشبکه‌ها (Subnets) است. با تقسیم VPC به زیرشبکه‌ها، می‌توانید منابع خود را در یک منطقه جغرافیایی خاص قرار دهید و ترافیک بین زیرشبکه‌ها را محدود کنید. همچنین می‌توانید زیرشبکه‌ها را به دو بخش عمومی و خصوصی تقسیم کنید، به طوری که منابع خصوصی در زیرشبکه خصوصی قرار بگیرند و ترافیک بین آن‌ها از طریق دروازه‌های خصوصی صورت گیرد.
راهکار بعدی استفاده از دروازه‌های شبکه (Network Gateways) است. با استفاده از دروازه‌های شبکه، می‌توانید ارتباط امنی بین VPC خصوصی خود و شبکه‌های دیگر در ابر عمومی برقرار کنید. این دروازه‌ها می‌توانند شامل دروازه‌های VPN، دروازه‌های VPC Peering و دروازه‌های Direct Connect باشند. با استفاده از ابزارهای مدیریت دسترسی مانند سیستم‌های مدیریت هویت و دسترسی (IAM)، می‌توانید سطوح دسترسی کاربران و نقش‌های آن‌ها را در VPC خصوصی خود تعیین کنید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا دسترسی به منابع VPC را بر اساس سیاست‌های دسترسی و مجوزهای مشخص کنترل کنید.
این تدابیر تنها برخی از اقداماتی هستند که می‌توانید برای ایزوله کردن یک ابر خصوصی مجازی در یک ابر عمومی اتخاذ کنید. همچنین، باید به نکات امنیتی مربوط به سیستم‌عامل‌ها، نرم‌افزارها و سرویس‌هایی که در ابر استفاده می‌کنید، توجه کنید و از به‌روزرسانی‌های امنیتی استفاده کنید. همچنین، بهتر است با مشاوران امنیتی و کارشناسان مجرب در این زمینه مشورت کنید تا بتوانید بهترین راهکارها را برای ایزوله کردن ابر خصوصی مجازی خود در ابر عمومی انتخاب کنید.
تفاوت VPC با VPN
ابر خصوصی مجازی و شبکه خصوصی مجازی دو مفهوم مجزا در زمینه شبکه‌های ابری هستند. در ادامه، تفاوت‌های اصلی بین VPC و VPN را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
- مفهوم:
VPC: یک محیط ابری خصوصی است که شما را قادر می‌سازد یک شبکه مجازی اختصاصی در ابر عمومی ایجاد کنید. این قابلیت به شما امکان می‌دهد تا منابع خود را در یک بستر ابری مشترک جدا از دیگران نگهداری کنید.
VPN: یک راه برای ایجاد ارتباط امن بین شبکه‌ها است، بدون در نظر گرفتن محل فیزیکی آن‌ها. با استفاده از VPN، می‌توانید شبکه‌های مختلف را با هم ارتباط دهید و ارتباطات بین آن‌ها را از طریق اینترنت رمزگذاری کنید.
- محدوده استفاده:
VPC: بیشتر در زمینه ایجاد و مدیریت یک شبکه مجازی خصوصی درون یک ابر عمومی استفاده می‌شود. رویکرد فوق به شما امکان می‌دهد تا شبکه‌ها و زیرشبکه‌های خود را درون یک بستر ابری مشترک ایجاد و مدیریت کنید.
VPN: بیشتر در زمینه ارتباط به‌صورت امن بین شبکه‌ها با استفاده از شبکه‌های عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با استفاده از VPN، شما می‌توانید ارتباط امن بین شبکه‌های مختلف را برقرار کنید، بدون این‌که نیازی به ایجاد یک شبکه خصوصی فیزیکی باشد.
- نوع ارتباط:
VPC: معمولا برای ارتباط داخلی درون یک ابر عمومی استفاده می‌شود. با استفاده از VPC، می‌توانید شبکه‌ها و منابع خود را درون یک ابر عمومی ایجاد و مدیریت کنید.
VPN: بیشتر برای برقراری ارتباط بین شبکه‌های مختلف واقع در مکان‌های جغرافیایی مختلف استفاده می‌شود. با استفاده از VPN، می‌توانید اتصال امنی بین دو شبکه را از طریق اینترنت برقرار کنید.
- سطح امنیت:
VPC: از طریق ایزوله کردن شبکه‌ها و زیرشبکه‌ها، همچنین استفاده از سیاست‌های دسترسی و مجوزها می‌تواند سطح امنیت بالایی را فراهم کند، اما برای دسترسی از خارج به VPC، ممکن است نیاز به راهکارهای امنیتی مانند VPN باشد.
VPN: با استفاده از رمزگذاری و پروتکل‌های امنیتی، به شما امکان می‌دهد ترافیک ارسالی و دریافتی در شبکه‌ها را از طریق اینترنت محافظت کنید. ارتباطات ایجاد شده توسط VPN به صورت امن انجام می‌شوند.
به طور خلاصه، VPC بیشتر در زمینه ایجاد و مدیریت شبکه‌های خصوصی درون یک ابر عمومی استفاده می‌شود، در حالی که VPN بیشتر برای ایجاد ارتباط امن بین شبکه‌های مختلف واقع در مکان‌های جغرافیایی مختلف استفاده می‌شود. با این حال، این دو مفهوم می‌توانند به صورت ترکیبی استفاده شوند تا ارتباطات امن درون یک VPC و یا بین VPC و شبکه‌های خارجی ایجاد شود.
تفاوت VPC با ابر خصوصی
ابر خصوصی مجازی و ابر خصوصی (Private Cloud) دو مفهوم کلیدی در حوزه رایانش ابری هستند که البته تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند.
- مفهوم:
VPC: همان‌گونه که اشاره کردیم، یک محیط ابری خصوصی شما را قادر می‌سازد یک شبکه مجازی اختصاصی درون یک ابر عمومی ایجاد کنید. در واقع، VPC یک نوع از ابر خصوصی است که در قالب یک خدمت ابری ارائه می‌شود.
ابر خصوصی: ابر خصوصی یک بستر محاسباتی و شبکه‌ای خصوصی است که برای یک سازمان خاص ساخته می‌شود. در این حالت، منابع محاسباتی، شبکه و ذخیره‌سازی داخلی سازمان میزبانی می‌شوند و به‌عنوان یک بستر خصوصی برای استفاده داخلی در سازمان عمل می‌کند.
- محدوده استفاده:
VPC: بیشتر در زمینه ایجاد و مدیریت یک شبکه مجازی خصوصی درون یک ابر عمومی استفاده می‌شود. VPC به شما امکان می‌دهد تا شبکه‌ها و زیرشبکه‌های خود را درون یک بستر ابری مشترک ایجاد و مدیریت کنید.
ابر خصوصی: ابر خصوصی معمولا برای استفاده داخلی در یک سازمان یا سازمان‌هایی با نیازهای امنیتی و حریم خصوصی بالا استفاده می‌شود. در این حالت، ابر خصوصی میزبانی بر روی سرورهای داخلی سازمان یا در مراکز داده خصوصی ایجاد می‌شود و به سازمان اجازه می‌دهد که منابع محاسباتی و شبکه خود را درون این بستر مدیریت کند.
- مالکیت و کنترل:
VPC: با استفاده از خدمات ابری ارائه می‌شود و معمولا مالکیت و کنترل آن به ارائه‌دهنده خدمات ابری تعلق دارد. شما به عنوان مشتری، از طریق پنل مدیریتی ارائه شده توسط ارائه‌دهنده، قادر به مدیریت شبکه خود درون VPC هستید.
ابر خصوصی: ابر خصوصی معمولا بر روی سرورها و زیرساخت‌های داخلی سازمان ایجاد می‌شود، بنابراین مالکیت و کنترل ابر خصوصی آن بر عهده سازمان است. سازمان می‌تواند به‌طور کامل مالک و کنترل‌کننده ابر خصوصی باشد و تمامی تصمیم‌گیری‌ها را بر عهده داشته باشد.
- امنیت:
VPC: از طریق مکانیزم‌های امنیتی مانند شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN)، مجوزهای دسترسی و رمزنگاری ارتباطات، امنیت را برای شبکه‌ها و اطلاعات درون آن فراهم می‌کند. همچنین، ارائه‌دهنده خدمات ابری نیز مسئول حفاظت از زیرساخت فیزیکی و امنیت فیزیکی آن است.
ابر خصوصی: ابر خصوصی بر روی زیرساخت‌های داخلی سازمان میزبانی می‌شود، بنابراین سازمان کنترل کامل بر امنیت آن دارد. سازمان می‌تواند از تمامی مکانیزم‌های امنیتی مورد نیاز خود استفاده کند و سیاست‌ها و استانداردهای امنیتی خود را در این بستر اعمال کند.
- هزینه:
VPC: هزینه مرتبط با VPC معمولا بر اساس مصرف منابع محاسباتی، شبکه و ذخیره‌سازی محاسبه می‌شود. در این حالت، ارائه‌دهنده خدمات ابری تعرفه‌های مبتنی بر مصرف ارائه می‌دهد.
ابر خصوصی: ایجاد و پشتیبانی از یک ابر خصوصی هزینه‌بر است، زیرا سازمان باید زیرساخت‌های فیزیکی خود را تهیه، نگهداری و به‌روزرسانی کند. هزینه‌ها شامل سرورها، شبکه، دیسک‌ها، نرم‌افزارهای مورد نیاز و پشتیبانی فنی است.
در کل، VPC یک شبکه مجازی خصوصی درون یک ابر عمومی است که مالکیت و کنترل آن بر عهده ارائه‌دهنده خدمات ابری است، در حالی که ابر خصوصی یک بستر خصوصی است که بر روی زیرساخت‌های داخلی سازمان ایجاد می‌شود و مالکیت و کنترل کامل بر آن دارد. انتخاب بین VPC و ابر خصوصی بستگی به نیازها و الزامات سازمان شما دارد.
تفاوت VPC با ابر عمومی
با توجه به این‌که با مفاهیم پایه ابر خصوصی مجازی در پاراگراف‌های قبل آشنا شدیم، اجازه دهید تنها روی مبحث ابر عمومی متمرکز شویم. ابر عمومی یک بستر محاسباتی و شبکه‌ای است که بر روی زیرساخت‌های عمومی و ابری ارائه می‌شود. در این حالت، منابع محاسباتی، شبکه و ذخیره‌سازی به صورت مشترک بین چندین سازمان و کاربر قرار می‌گیرد. ابر عمومی یک بستر مشترک است که توسط چندین سازمان و کاربر استفاده می‌شود. شما با سایر کاربران از منابع مشترک مانند سرورها، شبکه و ذخیره‌سازی استفاده می‌کنید. امنیت در ابر عمومی نیز از طریق مکانیزم‌های امنیتی ارائه می‌شود، اما مسئولیت امنیت به عهده ارائه‌دهنده خدمات ابری است. ارائه‌دهنده خدمات ابری مسئول امنیت زیرساخت فیزیکی و مانیتورینگ امنیت سرورها و خدماتی است که در ابر عمومی ارائه می‌شود. به طور معمول، ابر عمومی مقرون به صرفه‌تر از VPC است. این موضوع به خاطر استفاده اشتراکی از منابع و اشتراک‌گذاری هزینه‌های زیرساخت است. هزینه‌ها در ابر عمومی بر اساس میزان استفاده از منابع محاسباتی، شبکه و ذخیره‌سازی محاسبه می‌شوند. به طور کلی، VPC مناسب برای سازمان‌ها و کاربرانی است که نیاز به اختصاصی بودن منابع شبکه و امنیت بالا دارند. ابر عمومی برای سازمان‌هایی که به هزینه‌های کمتر و اشتراک منابع با سایر کاربران علاقه دارند، مناسب است. هر دو مفهوم مهمی در حوزه شبکه‌های ابری هستند و بسته به نیازها و محدودیت‌های سازمان، انتخاب می‌شوند.
آشنایی با ویژگی‌های VPC
ابر خصوصی مجازی یکی از اصلی‌ترین پاراداریم‌های رایانش ابری است که یکسری ویژگی‌های کلیدی به شرح زیر دارد.
ایجاد شبکه اختصاصی: با استفاده از VPC، شما می‌توانید یک شبکه اختصاصی و مجازی ایجاد کنید که به صورت کاملا مجزا از دیگر شبکه‌ها در بستر ابری عمل کند. این شبکه می‌تواند شامل زیرشبکه‌ها، IPها، جدول مسیریابی و قوانین دسترسی باشد.
زیرشبکه‌بندی: با VPC، شما می‌توانید شبکه‌تان را به زیرشبکه‌های کوچک‌تر تقسیم کنید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد دسترسی و کنترل دقیق‌تری را برای منابع و سرویس‌های خود ایجاد کنید.
مدیریت آدرس آی‌پی: VPC به شما این امکان را می‌دهد تا بر روی آدرس‌های IP خود کنترل کامل داشته باشید. شما می‌توانید IPهای عمومی و خصوصی را به منابع خود اختصاص دهید و قوانین دسترسی را بر اساس IPها تنظیم کنید.
مسیریابی: با استفاده از VPC، می‌توانید جداول مسیریابی خود را تعریف کنید و ترافیک شبکه را به صورت مرتب و هدفمند مدیریت کنید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا ترافیک را به طور خودکار بین زیرشبکه‌ها و منابع مختلف توزیع کنید.
امنیت: VPC امکانات امنیتی متعددی را فراهم می‌کند. شما می‌توانید از فایروال‌ها، ترافیک شبکه محدود شده، و VPN (شبکه خصوصی مجازی) برای ایجاد ارتباط امن بین شبکه‌تان و سایر شبکه‌ها استفاده کنید.
اتصال به منابع خارجی: با VPC، می‌توانید به منابع خارجی مانند دیتابیس‌ها، سرویس‌های ابری، وب سرویس‌ها و سایر شبکه‌ها متصل شوید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا منابع خود را با دیگر سرویس‌ها و اپلیکیشن‌ها ادغام کنید.
مانیتورینگ و لاگ‌گیری: VPC قابلیت مانیتورینگ و لاگ‌گیری را برای شبکه‌تان فراهم می‌کند. شما می‌توانید با استفاده از VPC Flow Logs فعالیت‌ها و ترافیک شبکه را ثبت کنید و اطلاعات مربوط به ترافیک، IPها، پورت‌ها و پروتکل‌ها را بررسی کنید.
اتصالات محلی: اگر شما منابع خود را در مراکزداده خود به شکل درون سازمانی (On-Premises) دارید، می‌توانید با استفاده از AWS Direct Connect یا VPN، شبکه خصوصی ابری خود را به شبکه محلی خود متصل کنید و به صورت امن دسترسی به منابع خود داشته باشید.
انتخاب محدوده IP: با VPC می‌توانید محدوده IPهای خود را براساس نیازهای خود انتخاب کنید و سپس منابع و زیرشبکه‌ها را در این محدوده‌ها قرار دهید. این امکان به شما اجازه می‌دهد به طور دقیقتر منابع خود را مدیریت کنید و تداخل بین IPها را جلوگیری کنید.
امکانات افزایشی: VPC امکانات مختلفی مثل ELB سرنام Elastic Load Balancer برای توزیع بار، Auto Scaling برای افزایش و کاهش خودکار ظرفیت، ENI سرنام Elastic Network Interface برای اتصال منابع به VPC و Elastic IP در اختیارتان قرار می‌دهد.
مزایای استفاده از Virtual private cloud چیست؟
ابر خصوصی مجازی یکسری مزایای کلیدی در اختیار سازمان‌ها به شرح زیر قرار می‌دهد.
امنیت بیشتر: VPC به شما این امکان را می‌دهد تا شبکه خصوصی مجازی و اختصاصی خود را بسازید و از شبکه‌های عمومی جدا کنید. این قابلیت اجازه می‌دهد تا کنترل دقیق‌تری بر روی دسترسی به منابع خود، پروتکل‌ها و IPها داشته باشید. همچنین، می‌توانید از امکانات امنیتی مانند فایروال‌ها، VPN و ترافیک محدود شده استفاده کنید.
کنترل و مدیریت بیشتر: با VPC، کنترل کاملی بر روی شبکه خود خواهید داشت. شما می‌توانید زیرشبکه‌ها را تعریف کنید، قوانین دسترسی را تنظیم کنید، جداول مسیریابی را مدیریت کنید و امکانات مانیتورینگ و لاگ‌گیری را فعال کنید. این ویژگی‌ها به شما اطمینان می‌دهند که شبکه‌تان به طور صحیح و مطابق با نیازهای سازمان عمل می‌کند.
مقیاس‌پذیری: VPC مقیاس‌پذیری بالایی در اختیارتان قرار می‌دهد، به این معنی که می‌توانید منابع خود را به سرعت و به طور خودکار بزرگ‌تر یا کوچک‌تر کنید. با استفاده از امکاناتی مانند Auto Scaling و Elastic Load Balancer، می‌توانید ظرفیت شبکه خود را براساس نیازهای ترافیک تطبیق دهید و از عملکرد بهتر و هزینه‌های بهینه‌تر برخوردار شوید.
اتصال به منابع خارجی: با استفاده از VPC، می‌توانید به منابع خارجی مانند سرویس‌های ابری، دیتابیس‌ها و شبکه‌های دیگر متصل شوید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا منابع خود را با سرویس‌ها و اپلیکیشن‌های دیگر ادغام کنید و از امکانات و قابلیت‌های بیشتری بهره‌برداری کنید.
مدیرت بهتر هزینه‌ها: VPC اجازه می‌دهد هزینه‌های عملیاتی را کاهش دهید. شما می‌توانید منابع را به طور دقیق مدیریت کنید و فقط برای نیازهای واقعی خود آن‌ها را فعال کنید، از مقیاس‌پذیری به بهترین شکل استفاده کنید و استفاده بهینه‌تری از ظرفیت و منابع داشته باشید.
بخوانید: سطح (tier) در مرکز داده چیست؟
بدون دیدگاه