FaaS

زمان تخمینی مطالعه: 18 دقیقه 

FaaS سرنام  (Function as a Service)یا تابع به‌عنوان سرویس، یک مدل محاسباتی در رایانش ابری است. در این مدل، توسعه‌دهندگان قادرند توابع برنامه‌نویسی خود را به صورت مجزا و مستقل اجرا کنند، بدون نگرانی درباره مدیریت زیرساخت و سرورها. در FaaS، توابع به صورت رویدادمحور فعال می‌شوند، به این معنی که هر بار که یک رویداد اتفاق می‌افتد (مانند درخواست HTTP، رویداد زمانی، یا رویدادی از سرویس‌های دیگر)، تابع مربوطه فعال می‌شود و پاسخ مورد نیاز را تولید می‌کند. بعد از اتمام اجرای تابع، متوقف می‌شود و منابع محاسباتی آزاد می‌گردند. این رویکرد باعث می‌شود منابع محاسباتی به صورت خودکار مقیاس‌پذیر شوند و تنها در هنگام اجرای توابع استفاده شوند، که باعث بهره‌وری بالا و کاهش هزینه‌ها می‌شود.

FaaS در رایانش ابری مزایایی مانند برنامه‌های مقیاس‌پذیر، توسعه‌پذیری سریع و انعطاف‌پذیری بیشتر را ارائه می‌دهند. در این حالت، توسعه‌دهندگان فقط بر روی کدهای تابع خود تمرکز می‌کنند و نگرانی درباره مدیریت سرورها و زیرساخت‌ها، نخواهند داشت. همچنین، مدیریت مقیاس‌پذیری به صورت خودکار صورت می‌گیرد و منابع محاسباتی بر اساس نیاز به‌طور دقیق تخصیص می‌یابند. این رویکرد باعث می‌شود تا عملکرد برنامه‌ها بهینه شده و هزینه‌های مربوط به مصرف منابع کاهش یابد.

زیرساخت محاسباتی بدون سرور

زیرساخت محاسباتی بدون سرور (Serverless Computing Infrastructure) یک مدل محاسباتی است که در آن شرکت‌ها نیازی به مدیریت زیرساخت سرورها و ماشین‌های مجازی ندارند. در این مدل، ابر اجرای برنامه‌ها و مدیریت منابع را بر عهده می‌گیرد و توسعه‌دهندگان فقط بر روی کد برنامه خود تمرکز می‌کنند. زیرساخت محاسباتی بدون سرور به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا توابع کوچک و مجزا را بر روی یک سرویس فراخوانی کنند. این توابع بر اساس رویدادهایی که رخ می‌دهند، فعال می‌شوند و پاسخ مورد نیاز را تولید می‌کنند. به عنوان مثال، یک تابع می‌تواند به عنوان پاسخی به درخواست HTTP فعال شود یا به رویدادهایی مانند بارگذاری فایل‌ها در سرویس ذخیره‌سازی پاسخ دهد. با استفاده از زیرساخت محاسباتی بدون سرور، توسعه‌دهندگان از مزایایی مانند مقیاس‌پذیری خودکار، پرداخت به ازای استفاده، کاهش هزینه‌ها و زمان بارگذاری سریع سرویس‌ها بهره‌مند می‌شوند. همچنین، سرویس‌ها به‌عنوان واحدهای مستقل قابل استفاده هستند و می‌توانند به صورت مجزا توسط برنامه‌های دیگر فراخوانی شوند. از زیرساخت‌های محاسباتی بدون سرور شاخص در این زمینه باید به AWS Lambda، Azure Functions، Google Cloud Functions و IBM Cloud Functions اشاره کرد. این سرویس‌ها به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهند تا سرویس‌های خود را بدون نگرانی درباره مدیریت زیرساخت و سرورها، روی بسترهای ابری اجرا کنند و برنامه‌های قابل مقیاس را ایجاد کنند.

آیا FaaS همان سرویس Serverless است؟

پاسخ مثبت است. FaaS سرنام (Function as a Service) و سرویس بدون سرور (Serverless service) در واقع به یک مفهوم اشاره می‌کنند. هر دو اصطلاح به مدل محاسباتی اشاره دارند که توسعه‌دهندگان را از درگیر شدن در جزییات زیرساخت سرورها و ماشین‌های مجازی بی‌نیاز می‌کند و اجازه می‌دهن تمرکزشان را بر روی توابع برنامه خود متمرکز کنند. در واقع، Serverless معمولا به FaaS اشاره دارد، اما لازم به ذکر است که مفهوم سرویس بدون سرور فراتر از FaaS است. Serverless شامل سرویس‌هایی است که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهند بدون نیاز به مدیریت سرورها و زیرساخت، برنامه‌ها و توابع خود را اجرا کنند. به عبارت دیگر، Serverless شامل مفهوم FaaS است و همچنین می‌تواند شامل سرویس‌های دیگری مانند BaaS سرنام (Backend as a Service) و DBaaS سرنام (Database as a Service) باشد. بنابراین، FaaS یکی از مفاهیم درون Serverless است و به توابع برنامه‌نویسی کوچک و مجزا اشاره دارد که بر روی یک سرویس فراخوانی می‌شوند. اما Serverless یک مفهوم گسترده‌تر است که سرویس‌های مختلف را که بدون نیاز به مدیریت سرورها و زیرساخت اجرا می‌شوند، شامل می‌شود.

میکروسرویس چیست

میکروسرویس (Microservices) یک الگوی ساختاری در توسعه نرم‌افزار است که بر اساس طراحی سرویس‌های کوچک و مستقل استوار است. در این الگو، برنامه‌ها به صورت یک سیستم بزرگ توسعه نمی‌یابند، بلکه به صورت مجموعه‌ای از سرویس‌های کوچک و مستقل ساخته می‌شوند که به طور جداگانه قابل استفاده و پیاده‌سازی هستند.

در میکروسرویس، هر سرویس به صورت جداگانه بر روی زیرساخت‌های مستقل اجرا می‌شود و می‌تواند به‌صورت مستقل مقیاس‌پذیر شود و بر اساس تکنولوژی و زبان برنامه‌نویسی دلخواه پیاده‌سازی شود. هر سرویس معمولا یک حوزه وظیفه خاص را پوشش می‌دهد و می‌تواند با استفاده از روش‌های ارتباطی مانند پروتکل‌های وب یا رابط‌های برنامه‌نویسی (APIs) با سایر سرویس‌ها تعامل کند. میکروسرویس‌ها مزایای شاخصی در اختیار ما قرار می‌دهند. اولین مورد انعطاف‌پذیری بیشتر است. با توزیع وظایف در قالب سرویس‌های کوچک، سیستم قابل تغییر و انعطاف‌پذیر می‌شود و تغییر در یک سرویس تاثیر کمتری بر سایر سرویس‌ها دارد. مورد بعد مقیاس‌پذیری است. هر سرویس می‌تواند به صورت مستقل مقیاس‌پذیر شود، به این معنی که می‌توان بر روی سرویس‌هایی که بار بیشتری را تحمل می‌کنند، منابع بیشتری تخصیص داد. مورد بعد توسعه و ارتقا آسان‌تر است. با تقسیم وظایف به صورت سرویس‌های کوچک، توسعه، آزمون و ارتقاء هر سرویس ساده‌تر می‌شود و نیازی به به‌روزرسانی کل سیستم نیست. همچنین، فرآیند پذیرش فناوری‌های مختلف ساده می‌شود. هر سرویس می‌تواند با تکنولوژی و زبان برنامه‌نویسی دلخواه پیاده‌سازی شود، به این ترتیب می‌توان از تکنولوژی‌های مختلف در یک سیستم استفاده کرد. با این حال، استفاده از میکروسرویس نیازمند طراحی و مدیریت مناسب است. همچنین، پیاده‌سازی و نگهداری یک سیستم مبتنی بر میکروسرویس نیازمند ابزارها و فرآیندهای مدیریتی مناسب است تا بهترین عملکرد و قابلیت اطمینان را فراهم کند.

میکروسرویس چه ارتباطی با FaaS دارد؟

میکروسرویس (Microservices) و تابع به عنوان سرویس (Function as a Service) دو مفهوم مرتبط با توسعه نرم‌افزار هستند، اما به دو جنبه متفاوت می‌پردازند. میکروسرویس، الگوی ساختاری است که بر اساس طراحی سرویس‌های کوچک و مستقل توسعه نرم‌افزار استوار است. در این الگو، برنامه‌ها به صورت مجموعه‌ای از سرویس‌های کوچک و مستقل ساخته می‌شوند که هر کدام می‌توانند به صورت جداگانه قابل استفاده و پیاده‌سازی باشند. هر سرویس معمولا یک حوزه وظیفه خاص را پوشش می‌دهد و می‌تواند با سایر سرویس‌ها از طریق رابط‌های برنامه‌نویسی (APIs) تعامل کند.

از طرف دیگر، FaaS یک مدل محاسباتی است که در آن توسعه‌دهندگان می‌توانند توابع برنامه‌نویسی کوچک و مجزا را بدون نیاز به مدیریت سرورها و زیرساخت، اجرا کنند. در این مدل، توابع برنامه‌نویسی به عنوان واحدهای اجرایی واحد در نظر گرفته می‌شوند و هر تابع بر اساس درخواست‌های ورودی خود فعال می‌شود و پس از اجرا نتیجه را تحویل می‌دهد. در FaaS، برنامه‌نویسان نیازی به مدیریت زیرساخت‌ها و مقیاس‌پذیری آن‌ها ندارند و می‌توانند تنها بر روی توابع خود تمرکز کنند. به عنوان یک رابط بین میکروسرویس و FaaS، می‌توان گفت که میکروسرویس‌ها می‌توانند به عنوان توابع برنامه‌نویسی در FaaS پیاده‌سازی شوند. به عبارتی، هر میکروسرویس می‌تواند به عنوان یک تابع مستقل در FaaS قرار گیرد و بر اساس درخواست‌های ورودی خود فعال شود. این رویکرد می‌تواند مزیت‌های مدیریتی و مقیاس‌پذیری FaaS را با مزایای ساختاری و قابلیت استفاده مجدد میکروسرویس‌ها ترکیب کند.

بنابراین، اگرچه میکروسرویس و FaaS دو مفهوم متفاوت هستند، اما میکروسرویس‌ها می‌توانند به عنوان توابع برنامه‌نویسی در FaaS پیاده‌سازی شوند. علاوه بر این، با استفاده از FaaS، میکروسرویس‌ها می‌توانند برای اجرای عملیات‌های محدود و قابل تکرار استفاده شوند. به عنوان مثال، در میکروسرویس‌ها می‌توان عملیات‌هایی مانند پردازش تصویر، تحلیل داده‌ها، ارسال ایمیل و غیره را به عنوان توابع جداگانه پیاده‌سازی کرد و در FaaS اجرا کرد. این رویکرد امکان ایجاد یک سیستم مبتنی بر رویداد (Event-driven) را فراهم می‌کند، زیرا هر تابع میکروسرویس می‌تواند به عنوان یک واکنش به رویدادهای خارجی (مانند درخواست‌های شبکه یا تغییرات در پایگاه داده) فعال شود. به طور خلاصه، میکروسرویس و FaaS از دو زاویه متفاوت به توسعه نرم‌افزار نگریسته و با هم ترکیب شوند و می‌توانند بهترین عملکرد و انعطاف‌پذیری را به توسعه‌دهندگان و تیم‌های توسعه بدهند.

مزایای استفاده از Function as a Service چیست؟

استفاده از معماری تابع به عنوان سرویس مزایا و فواید متعددی به همراه دارد. اولین مورد مقیاس‌پذیری خودکار است. با استفاده از FaaS، شما نیازی به تنظیم و مدیریت زیرساخت‌های محاسباتی ندارید. سرویس FaaS به صورت خودکار مقیاس‌پذیری را مدیریت می‌کند و منابع لازم برای اجرای توابع شما را به صورت پویا تخصیص می‌دهد. این رویکرد به شما اجازه می‌دهد تا برنامه‌های خود را بر اساس بار کاری فعلی مقیاس کنید و از ظرفیت محاسباتی بیشتر یا کمتر بهره‌برداری کنید، بدون نیاز به تغییر زیرساخت‌ها.

مورد بعد مدیریت هزینه‌ها است. در مدل FaaS، شما تنها برای زمانی که توابع شما در حال اجرا هستند پرداخت می‌کنید. این ویژگی به شما امکان می‌دهد تا از منابع محاسباتی بهینه استفاده کنید و هزینه‌ها را کاهش دهید. علاوه بر این، شما نیازی به تهیه و مدیریت سرورها و زیرساخت‌های محاسباتی ندارید که می‌تواند هزینه‌ها و زمان توسعه و پشتیبانی را کاهش دهد. به عنوان توابع کوچک و مجزا، توابع FaaS به سرعت اجرا می‌شوند. زمانی که یک درخواست ورودی برای یک تابع FaaS ارسال می‌شود، تابع به سرعت فعال می‌شود و نتیجه را ارائه می‌دهد. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا برنامه‌هایی با زمان پاسخ کوتاه را پیاده‌سازی کنید و تجربه کاربری بهتری را فراهم کنید. FaaS انعطاف‌پذیری بالایی در توسعه نرم‌افزار فراهم می‌کند. شما می‌توانید توابع مختلف را به صورت جداگانه پیاده‌سازی کنید و آن‌ها را در قالب سرویس‌های مستقل استفاده کنید. این رویکرد به شما امکان می‌دهد تا برنامه‌های خود را به صورت ماژولار و قابل تعویض طراحی کنید و از قابلیت استفاده مجدد بالایی برخوردار شوید.

با استفاده از FaaS، شما می‌توانید برنامه‌های خود را با مقیاس‌پذیری و تحمل‌پذیری خطا طراحی کنید. هر تابع به صورت مستقل اجرا می‌شود، بنابراین اگر یک تابع به هر دلیلی خطا داشته باشد، تنها آن تابع متاثر می‌شود و توابع دیگر به طور ناخواسته تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند. این قابلیت به شما امکان می‌دهد تا برنامه‌هایی را با الگوی رفتاری تحمل‌پذیری خطا طراحی کنید و مانع بروز مشکل برای بخش‌های مختلف سیستم شوید. با استفاده از FaaS، توسعه نرم‌افزار سریعتر و آسان‌تر می‌شود. شما می‌توانید توابع را به صورت مستقل توسعه دهید و آن‌ها را در قالب سرویس‌های کوچک و مجزا استفاده کنید. این رویکرد به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا به صورت همزمان روی بخش‌های مختلف برنامه کار کنند و باعث افزایش سرعت توسعه و ارتباطات میان تیمی می‌شود. به طور کلی، استفاده از FaaS نه تنها به شما کمک می‌کند تا هزینه‌ها و زمان توسعه را کاهش دهید، بلکه امکاناتی مانند مقیاس‌پذیری خودکار، زمان بندی سریع، انعطاف‌پذیری و تحمل‌پذیری خطا را نیز فراهم می‌کند.

استفاده از FaaS چه معایبی دارد؟

در شرایطی که معماری FaaS مزایایی در اختیار ما قرار می‌دهد، معایبی نیز دارد. اولین مورد محدودیت‌های زبان برنامه‌نویسی است. سرویس‌های FaaS معمولا محدودیت‌هایی در ارائه پشتیبانی از زبان‌های برنامه‌نویسی و کتابخانه‌های خارجی دارند. بنابراین، ممکن است با محدودیت‌هایی در انتخاب زبان برنامه‌نویسی و توابع خارجی مواجه شوید که ممکن است بر عملکرد پروژه تاثیر منفی بگذارند. زمانی که یک تابع FaaS برای اولین بار فراخوانی می‌شود یا پس از یک مدت زمانی طولانی فراخوانی می‌شود، ممکن است زمانی برای شروع تابع صرف شود. این به دلیل نیاز به فعال‌سازی زیرساخت‌ها و بارگذاری محیط اجرایی است. این تاخیر ممکن است در برخی از کاربردها که زمان پاسخ سریع بسیار حیاتی است، مشکل ساز شود. برخی از سرویس‌های FaaS محدودیت‌هایی برای زمان اجرا تابع دارند. ممکن است محدودیت‌هایی نظیر حداکثر زمان اجرا، حداکثر حافظه مجاز و حداکثر تعداد درخواست‌ها در یک بازه زمانی داده شده وجود داشته باشد. در مدل FaaS، برنامه‌ها به صورت توابع جداگانه پیاده‌سازی می‌شوند و این به معنای این است که شما نیاز به مدیریت و نظارت بر هر یک از این توابع دارید. این رویکرد ممکن است باعث پیچیدگی در مدیریت و نظارت بر برنامه‌ها و ارتباط بین آن‌ها شود.

سرویس‌های FaaS برای اجرای کدهای کوتاه و فراخوانی‌های کوتاه مدت طراحی شده‌اند. اگر نیاز به اجرای بخش‌های دائمی و پیوسته در زمان طولانی باشد، معمولا FaaS مناسب نیست. در این صورت، ممکن است نیاز به استفاده از سرویس‌هایی مانند PaaS سرنام Platform as a Service یا IaaS سرنام Infrastructure as a Service باشد که امکان اجرای دائمی برنامه‌ها را فراهم می‌کنند. لازم به ذکر است که این معایب ممکن است بسته به سرویس FaaS مورد استفاده و نیازها متفاوت باشد. قبل از استفاده از FaaS، بهتر است ویژگی‌ها و محدودیت‌های هر سرویس را به دقت بررسی کنید تا انتخاب درستی انجام دهید.

آشنایی با کاربردهای FaaS

همان‌گونه که اشاره کردیم FaaS یک مدل محاسبات ابری است که به شما امکان اجرای توابع کوچک و مستقل را در محیط ابری می‌دهد. این مدل می‌تواند در بسیاری از پروژه‌ها کاربرد داشته باشد. اولین مورد پردازش رویدادها (Event-driven processing) است. یکی از کاربردهای اصلی FaaS، پردازش رویدادها است. می‌توانید توابعی را تعریف کنید که در پاسخ به رویدادهای اتفاق افتاده مثل تغییرات در پایگاه داده، ورودی‌های سیستم، یا رخدادهای خارجی اجرا شوند. این رویدادها می‌توانند توابعی را فراخوانی کنند که وظیفه‌هایی مانند پردازش، تحلیل، ارسال پیام و غیره را انجام دهند.

با استفاده از FaaS، می‌توانید بخش‌هایی از وب‌سرویس خود را به صورت توابع جداگانه پیاده‌سازی کنید. به عنوان مثال، می‌توانید توابعی برای پردازش درخواست‌های HTTP، تبدیل فرمت‌ها، پیاده‌سازی منطق تجاری و غیره ایجاد کنید. این رویکرد به شما امکان می‌دهد که بخش‌های مختلف وب‌سرویس خود را مستقل از هم برنامه‌ریزی کنید و قابلیت مقیاس‌پذیری بالا را در اختیار داشته باشید. با استفاده از FaaS، می‌توانید توابعی برای پردازش داده‌های بزرگ و تحلیل آن‌ها ایجاد کنید. به عنوان مثال، شما می‌توانید توابعی بنویسید که درخواست‌ها را دریافت کرده و بر اساس آن‌ها عملیات‌های پردازشی را روی داده‌های بزرگ انجام دهند، مانند تحلیل الگوها، استخراج اطلاعات، یادگیری ماشین و غیره.

FaaS اجازه می‌دهد توابع کوچک را برای تست و توسعه سریع ایجاد کنید. شما می‌توانید توابع را به صورت جداگانه پیاده‌سازی کنید و آن‌ها را بدون نیاز به ساختار کامل برنامه تست و توسعه دهید. این رویکرد به شما امکان می‌دهد تا به سرعت تغییرات را اعمال کنید و تست‌های واحد و تکیه بر خطا را بهبود بخشید. FaaS می‌تواند برای اتوماسیون و جریان کارهای متنوع استفاده شود. شما می‌توانید توابعی برای انجام وظایف خاص راه‌اندازی کنید، مانند ارسال اطلاعیه‌ها، به‌روزرسانی پایگاه داده، اجرای روند کسب و کار و غیره. با استفاده از FaaS، می‌توانید جریان کارهای پیچیده را به صورت توابع ساده ترکیب کنید و اتوماسیون را بهبود بخشید.

FaaS می‌تواند برای پردازش دسته‌ای و فراخوانی بارهای کاری در قالب یک تابع مورد استفاده قرار گیرد. در این حالت، شما می‌توانید توابعی را تعریف کنید که بر روی دسته‌های بزرگی از داده‌ها عملیات پردازشی را انجام دهند، مانند تبدیل فرمت فایل‌ها، پردازش تصاویر، استخراج اطلاعات و غیره.

تفاوت FaaS با کانتینرها، ماشین‌های مجازی و PaaS

FaaS ، کانتینرها، ماشین‌های مجازی (VMs) و پلتفرم به عنوان سرویس PaaS سرنام (Platform as a Service) از پارادایم‌های مهم رایانش ابری هستند که اهداف و کاربردهای متفاوتی دارند. تفاوت‌های اصلی بین این چهار مفهوم به شرح زیر است.

FaaS

FaaS مدلی است که به شما امکان اجرای توابع کوچک و مستقل را در محیط ابری می‌دهد. در FaaS، توابع به صورت یکپارچه و در واحدی کوچک اجرا می‌شوند. شما تنها توابع خود را پیاده‌سازی می‌کنید و سرویس ابری مسئول میزبانی، مقیاس‌پذیری و مدیریت زیرساخت‌ها است. FaaS برای کاربردهایی مناسب است که نیاز به اجرای سریع و ناپیوسته توابع دارند، مانند پردازش رویدادها، وب‌سرویس‌های مقیاس‌پذیر و اتوماسیون.

کانتینرها

کانتینرها یک روش مجازی‌سازی هستند که به شما امکان اجرای برنامه‌ها و سرویس‌ها در محیط جداگانه و مستقلی را می‌دهد. در کانتینرها، برنامه‌ها و وابستگی‌های آن‌ها درون یک کانتینر قرار می‌گیرند و اجرا می‌شوند. کانتینرها می‌توانند توسط سیستم‌های مدیریت کانتینر مانند Docker مدیریت شوند. کانتینرها برای بسته‌بندی، انتقال و اجرای برنامه‌ها در یک محیط مستقل و قابل حمل مفیدند.

ماشین‌های مجازی

ماشین‌های مجازی (VMs) یک مفهوم قدیمی‌تر در محاسبات ابری هستند. در VMs، یک سخت‌افزار فیزیکی به چندین ماشین مجازی تقسیم می‌شود، که هر کدام از آن‌ها به عنوان یک سیستم عامل واقعی عمل می‌کند و قابلیت نصب و اجرای برنامه‌های مختلف را دارد. VMs معمولا برای ایجاد محیط‌های جداگانه و ایزوله برای برنامه‌ها و سرویس‌ها استفاده می‌شوند.

PaaS

PaaS یک مفهوم بالاتر است که به شما یک پلتفرم کامل برای توسعه، استقرار و مدیریت برنامه‌ها و سرویس‌ها درمحیط ابری فراهم می‌کند. PaaS شامل زیرساخت مورد نیاز برای اجرای برنامه‌ها، ابزارها و سرویس‌های کمکی است. با استفاده از PaaS، شما می‌توانید برنامه‌های خود را بدون نگرانی از مدیریت زیرساخت‌ها و سیستم عامل‌ها، بر روی یک پلتفرم ابری مدیریت کنید. PaaS مناسب برای توسعه‌دهندگان برنامه‌ها است که تمرکزشان بر روی کد نویسی و توسعه برنامه‌ها است و نیازی به مدیریت زیرساخت‌ها ندارند.

به طور خلاصه:

FaaS متمرکز بر اجرای توابع کوچک و مستقل است.

کانتینرها اجرای برنامه‌ها و سرویس‌ها را در محیط مجزا و قابل حمل، امکان‌پذیر می‌کنند.

VMs اجازه می‌دهد چند ماشین مجازی را روی سرور نصب کنید و یک محیط ایزوله‌ برای هر کدام به وجود آورید.

PaaS یک پلتفرم کامل برای توسعه و مدیریت برنامه‌ها در محیط ابری ارائه می‌دهد.

ارتباط FaaS با Kubernetes/Knative

FaaS  و Kubernetes/Knative دو مفهوم مرتبط در دنیای محاسبات ابری هستند. Kubernetes یک سیستم مدیریت کانتینر است که برای اجرای و مدیریت برنامه‌ها و سرویس‌ها در یک محیط ابری مورد استفاده قرار می‌گیرد. Kubernetes قابلیت‌هایی مانند ایجاد و مدیریت کانتینرها، مقیاس‌پذیری افقی، بهبود پایداری، توازن بار و استقرار به‌روزرسانی‌ها را فراهم می‌کند. با استفاده از Kubernetes، شما می‌توانید برنامه‌های خود را به صورت یکپارچه و قابل حمل در کانتینرها بسته بندی کرده و آن‌ها را در یک محیط ابری مدیریت کنید.

Knative یک پروژه متن‌باز است که بر روی Kubernetes ساخته شده است و به شما امکان اجرای توابع (Functions) و برنامه‌های کوچک و قابل مقیاس‌پذیری را در Kubernetes می‌دهد. Knative ابزارها و سرویس‌هایی را ارائه می‌دهد که فرآیند توسعه، استقرار و مدیریت توابع را ساده‌تر می‌کند. با استفاده از Knative، شما می‌توانید توابع خود را به صورت یکپارچه و مستقل در Kubernetes استقرار داده و آن‌ها را مقیاس‌پذیر کنید. FaaS و Kubernetes/Knative هر دو به شما امکان اجرای برنامه‌ها و سرویس‌ها در محیط ابری را می‌دهند، اما به روش‌های متفاوت این کار را انجام می‌دهند. در FaaS، شما تنها بر روی پیاده‌سازی توابع خود تمرکز می‌کنید و مسئولیت مدیریت زیرساخت‌ها و مقیاس‌پذیری به سرویس ابری واگذار می‌شود. اما در Kubernetes/Knative، شما به صورت کلی‌تر بر روی مدیریت و استقرار برنامه‌ها و سرویس‌ها تمرکز می‌کنید و می‌توانید توابع خود را در قالب کانتینرها در آن‌ها اجرا کنید.

Knative در واقع یک پروژه مبتنی بر Kubernetes است که با تمرکز بر روی اجرای توابع، ابزارها و روش‌هایی برای مدیریت و استقرار توابع در Kubernetes ارائه می‌دهد. Knative برای تسهیل استقرار و مدیریت توابع در Kubernetes مورد استفاده قرار می‌گیرد و در عمل، FaaS را درون Kubernetes/Knative قرار نمی‌دهد، زیرا Knative یک پروژه مبتنی بر Kubernetes و برای استقرار و مدیریت توابع (Function) در Kubernetes است. Knative ابزارها و قابلیت هایی برای استقرار، مقیاس پذیری و مدیریت توابع در Kubernetes ارائه می‌دهد. کار اصلی Knative ایجاد یک لایه اضافی بر روی Kubernetes هست که توابع رو به صورت خودکار مقیاس‌‌پذیر می‌کند و از قابلیت‌های استقرار خودکار و مقیاس‌پذیری افقی را برای توابع فراهم می‌کند.

Knative از تکنولوژی های مانند Kubernetes Deployment، Kubernetes Service و Kubernetes Eventing برای مدیریت و استقرار توابع استفاده می‌کند. با استفاده از Knative میتونید توابع‌ را به صورت یکپارچه و مستقل در Kubernetes استقرار دهید و از قابلیت‌های مقیاس پذیری خودکار و استفاده بهینه از منابع ابری برای اجرای توابع استفاده کنید.

به عنوان مثال، شما می توانید با استفاده از Knative رویدادها را به توابع خود متصل کنید تا در صورت وقوع یک رویداد، تابع مربوطه به صورت خودکار استقرار شود و اجرا شود. همچنین، می توانید توابع را به صورت مقیاس‌پذیر درآورده و براساس درخواست‌ها، تعداد نمونه‌های تابع را به صورت خودکار تغییر دهید. بنابراین، Knative به عنوان یک لایه اضافی بر روی Kubernetes عمل می‌کند و قابلیت‌های FaaS را در Kubernetes فراهم می‌کند و به شما امکان می‌دهد توابع خود را به صورت یکپارچه و مستقل در Kubernetes مستقر کنید.

بخوانید: انواع پچ کورد (Patch Cord) و تفاوت‌های آن‌ها