یکی از پارامتر افت، افت نور است که در اقیانوس شناسی فیزیکی نیز اهمیت دارد و در واقع بر روی رادار آب و هوایی تاثیر قابل توجهی می‌گذارد. زیرا باران بخشی از پرتو منتشر شده را جذب می‌کند که بسته به طول موج مورد نظر، بیشتر یا کمتر اهمیت دارد. با توجه به اثرات مخرب فوتون‌های با انرژی بالا، لازم است بدانید که در طی درمان‌های تشخیصی که دارای چنین اشعه‌هایی هستند، چه مقدار انرژی در بافت‌های بدن ذخیره می‌شود. علاوه بر این، اشعه گاما در درمان سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرد و در اینجا نیز مهم است که چه مقدار انرژی در بافت‌های سالم و چه مقدار از آن در بافت‌های دارای تومور ذخیره می‌شود. افت در دنیای مدرن مخابرات بدون سیم (wireless) بسیار مهم و قابل توجه است. افت طیف وسیعی از سیگنال‌های رادیویی را محدود می‌کند و توسط موادی که سیگنال از آن عبور می‌کند تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
پارامتر افت (Attenuation) در کابل کشی شبکه
اکنون استانداردها به جای افت از واژه «تلفات الحاقی» یا Insertion loss استفاده می‌کنند.
اندازه تلفات الحاقی (Insertion loss) تاثیر مقاومت کابل‌کشی لینک را بر روی سیگنال الکتریکی انتقال داده شده، تعیین می‌کند. سیگنال‌های الکتریکی منتقل شده توسط یک لینک بخشی از انرژی خود را در طول لینک از دست می‌دهند. تلفات الحاقی (Insertion loss) مقدار انرژی‌ای است که یک سیگنال زمانی که به انتهای لینک کابل‌کشی می‌رسد، از دست می‌دهد.
خصوصیت تلفات الحاقی (Insertion loss) یک لینک با فرکانس سیگنال منتقل شده تغییر می‌کند. به عنوان مثال، سیگنال با فرکانس بالاتر موجب مقاومت بیشتر می‌شود. راه‌های مختلفی بیان شده است، پیوندها تلفات الحاقی (Insertion loss) بیشتری را برای سیگنال‌های با فرکانس بالاتر را نشان می دهند. بنابراین تلفات الحاقی باید بر روی دامنه فرکانس قابل اجرا اندازه گیری شود. برای مثال، اگر شما تلفات الحاقی (Insertion loss) یک کانال رده 5e را تست کنید، باید تلفات الحاقی برای سیگنال های 1 تا 100 مگاهرتز تایید شود. برای لینک‌های رده 8 دامنه فرکانس 1 تا 2000 مگاهرتز است. تلفات الحاقی نسبتاً به صورت خطی با طول لینک افزایش می‌یابد. به عبارت دیگر، زمانی که طول لینک A دو برابر طول لینک B باشد، تلفاتی الحاقی لینک A نیز دو برابر تلفات الحاقی لینک B خواهد بود.
واحد تلفات الحاقی دسی بل (dB) است. دسی بل یک بیان لگاریتمی نسبت ولتاژ خروجی (ولتاژ سیگنال دریافت شده در انتهای پیوند) تقسیم بر ولتاژ ورودی (ولتاژ ورودی به کابل توسط فرستنده) است.
تفسیر نتایج پارامتر افت
تلفات الحاقی (Insertion loss) در یک کابل تا حد زیادی وابسته به اندازه سیم مورد استفاده در ساخت جفت سیمها است. سیم با قطر 26 AWG نازکتر از سیم با قطر 24 AWG است بنابراین تلفات الحاقی در سیم با قطر 24 AWG کمتر از سیم با قطر 26 AWG خواهد بود (به عبارت دیگر هر چه سیم نازکتر باشد تلفات الحاقی آن بیشتر است). همچنین تلفات الحاقی کابل‌کشی رشته‌ای 2 تا 50 درصد بیشتر از هادی‌های توپر مسی است. تجهیزات تست آزمایشگاهی بدترین مقادیر تلفات الحاقی (Insertion loss) و حاشیه را گزارش می‌دهند. حاشیه تفاوت بین تلفات الحاقی اندازه‌گیری شده و حداکثر تلفات الحاقی مجاز توسط استاندارد انتخاب شده است. از این رو حاشیه 4 دسی بل بهتر از 1 دسی بل است.
توصیه‌های عیب یابی
طول بیش از حد از رایج ترین دلایل رد شدن تلفات الحاقی (Insertion loss) است. برای تعمیر کابل‌هایی که تلفات الحاقی آنها پذبرفته نمی‌شود، طول کابل‌کشی را با از بین بردن هر گونه مشکل و شل بودن اتصالات در هنگام اجرای کابل، کاهش می‌دهند.
تلفات الحاقی (Insertion loss) بیش از حد می‌تواند ناشی از سربندی نامناسب و ضعیف کانکتورها یا پلاگ‌ها باشد. یک اتصال ضعیف می‌تواند تلفات الحاقی زیادی را ایجاد کند. سرنخ شما این است که تلفات الحاقی را برای 4 جفت در کابل با هم مقایسه کنید. اگر یک یا دو زوج تلفات الحاقی بیش از حد داشتند، مشکل نصب را نشان می‌دهد. اگر همه زوج‌ها تلفات الحاقی بیش از حد داشتند، طول اضافی را چک کنید. علاوه بر این، ناخالصی‌ها در کابل مسی نیز می‌تواند باعث رد شدن تلفات الحاقی (Insertion loss) شود؛ این اتفاق معمولاً فقط در یک جفت می‌افتد.
قرار گرفتن در معرض آب به صورت طولانی مدت یا استفاده بیش از حد از چرب کننده‌های کابل به منظور محافظت در برابر آب نیز می‌تواند باعث افزایش تلفات الحاقی (Insertion loss) و کاهش عملکرد کابل‌کشی شود. اگر کابل‌ها پس از قرار گرفتن در معرض آب مدت زمان کافی برای خشک شدن داشته باشند، عملکرد تلفات الحاقی معمولاً به حالت عادی باز خواهد گشت. برای جلوگیری از این مشکلات، باید اطمینان حاصل کرد که آب در کانال‌های به دام نمی‌افتد و باید دستورالعمل‌های تولید کنندگان را برای استفاده از مقدار مناسب روغن‌های چرب کننده کابل دنبال کرد.
درجه حرارت نیز در برخی از کابل‌ها، تلفات الحاقی (Insertion loss) را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مواد دی الکتریک، که عایق هادی و ژاکت کابل را تشکیل می دهند، برخی از سیگنال‌های منتقل شده را هنگامی که در طول سیم پخش می‌شوند، جذب می‌کند. این موضوع در مورد کابل‌های با پوشش PVC نیز صدق می‌کند. مواد PVC دارای یک اتم کلر هستند که از نظر الکتریکی فعال است و در مواد عایق بندی، دوقطبی‌ها را تشکیل می‌دهند. این دوقطبی‌ها در پاسخ به میدان‌های الکترومغناطیسی اطراف سیمها نوسان می‌کنند، بیشتر آنها ارتعاش می‌کنند و سیگنال انرژی بیشتری از دست می‌دهد. افزایش دما مشکل را تشدید می‌کند و باعث می‌شود که دوقطبی‌ها در داخل عایق ارتعاش نمایند. این باعث افزایش تلفات با درجه حرارت می‌شود.
به همین دلیل، سازمان‌های استاندارد تمایل دارند الزامات تلفات الحاقی تنظیم شده برای 20 درجه سیلسیوس را تعیین کنند. کابل‌هایی که در دمای بالا عمل می‌کنند می‌توانند در معرض تلفات الحاقی قرار بگیرند و در جایی که این احتمال وجود دارد، طراحی سیستم کابل‌کشی باید این را در نظر بگیرد. شما ممکن است قادر به اجرای حداکثر 90 متر (295 فوت) که در استانداردها تعریف شده است نباشید. اکثر مشاوران سعی می‌کنند برای فراهم کردن حاشیه ایمنی، اجرا را زیر 80 متر (262 فوت) نگه دارند. البته این هنگامی که فضا محدود است و تعداد اتاق‌های مخابراتی (telecommunications room یا TR) باید حداقل باشد، ممکن نیست. بر اساس استاندارد ANSI/TIA-568-C.2 Annex G داریم:
تعدادی از تسترهای آزمایشگاهی دارای تنظیمات دما هستند که اجازه می‌دهد شما بتوانید مرز پذیرش یا عدم پذیرش تلفات الحاقی را تعیین کنید. این در استانداردها مجاز نیست. شما نمی‌توانید این کار را در یکی از تسترهای آزمایشگاهی شبکه‌های Fluke انجام دهید.
بخوانید:
بدون دیدگاه