زمان تخمینی مطالعه: 16 دقیقه 

معماری کلاینت-سرور یک الگوی معماری شبکه است که در آن کامپیوترها به دو دسته کلاینت و سرور تقسیم می‌شوند و برای ارتباط و تبادل اطلاعات با یکدیگر از پروتکل‌های مشخصی استفاده می‌کنند. در این معماری، کامپیوترهای کلاینت، درخواست‌های خود را از طریق شبکه به کامپیوتر سرور می‌فرستند و سرور پاسخ‌های خود را به آن‌ها ارسال می‌کند.

در این معماری، سرور به‌عنوان نقطه مرکزی برای ارائه خدمات به کلاینت‌ها عمل می‌کند. سرور می‌تواند به‌عنوان منبع اصلی داده‌ها، پایگاه داده، فایل‌سرور، سرور وب، سرور ایمیل و غیره عمل کند. در این معماری، کاربران از طریق تجهیزات کلاینتی با سرور ارتباط برقرار می‌کنند تا به خدمات و منابع سرور دسترسی پیدا کنند.

مزایای معماری کلاینت سرور

از مزایای شاخص معماری فوق به موارد زیر باید اشاره کرد:

– ایجاد نقطه مرکزی در ارائه خدمات و مدیریت منابع.

– کاهش هزینه‌های نگهداری و مدیریت خدمات در سطح شبکه.

– ارائه خدمات به صورت یکپارچه و همگن به کاربران.

– افزایش امنیت شبکه با کاهش دسترسی مستقیم کاربران به منابع سرور.

همچنین برای پیاده‌سازی موفقیت‌آمیز معماری کلاینت-سرور، باید به مواردی همچون مقیاس‌پذیری، پایداری و قابلیت اطمینان، توانایی پشتیبانی از پروتکل‌های شبکه، مدیریت منابع و خدمات و همچنین امنیت شبکه توجه داشت

چه پروتکل‌های شبکه‌ برای ارتباطات کلاینت و سرور استفاده می‌شود؟

برای برقراری ارتباط بین کلاینت‌ها و سرورها در معماری فوق از پروتکل‌های مختلف شبکه استفاده می‌شود. به‌طور کلی، پروتکل‌های شبکه‌ای که برای برقراری ‌ارتباط کلاینت و سرور استفاده می‌شوند به دو دسته‌ی پروتکل‌های پاسخ‌دهی و پروتکل‌های نوشتن و خواندن تقسیم می‌شوند.

پروتکل‌های پاسخ‌دهی (Response-based protocols): پروتکل‌هایی هستند که در آن کلاینت با ارسال یک درخواست به سرور، منتظر دریافت پاسخ از سرور می‌ماند. این پروتکل‌ها شامل پروتکل‌های HTTP، FTP و POP3 می‌شوند.

پروتکل‌های نوشتن و خواندن (Read-write protocols): پروتکل‌هایی هستند که در آن کلاینت می‌تواند اطلاعات را از سرور بخواند یا اطلاعات را به سرور بنویسد. این پروتکل‌ها شامل پروتکل‌های SMTP، IMAP، SSH و Telnet می‌شوند.

در ادامه تعدادی از پروتکل‌های شبکه‌ای برای ارتباط کلاینت و سرور را بررسی می‌کنیم:

HTTP سرنام  (Hypertext Transfer Protocol): پروتکلی است که برای انتقال اطلاعات مربوط به صفحات وب در اینترنت استفاده می‌شود. این پروتکل درخواست‌های کلاینت را به سرور ارسال کرده و پاسخ‌های سرور را دریافت می‌کند.

FTP سرنام (File Transfer Protocol): پروتکلی است که برای انتقال فایل‌ها از کلاینت به سرور و برعکس استفاده می‌شود.

SMTP  سرنام (Simple Mail Transfer Protocol): پروتکلی است که برای ارسال ایمیل از کلاینت به سرور و به دیگر سرورهای ایمیل استفاده می‌شود.

POP3 سرنام (Post Office Protocol version 3): پروتکلی است که برای دریافت ایمیل از سرور توسط کلاینت استفاده می‌شود.

IMAP  سرنام (Internet Message Access Protocol): پروتکلی است که برای مدیریت ایمیل‌ها در سرور و دسترسی به آن‌ها از کلاینت استفاده می‌شود.

SSH  سرنام (Secure Shell): پروتکلی است که برای ارتباط امن میان کلاینت و سرور مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پروتکل برای انجام کارهای مختلف از جمله مدیریت سیستم‌ها و انتقال فایل استفاده می‌شود.

Telnet: پروتکلی است که برای دسترسی به سیستم‌های دیگر از راه دور از طریق شبکه استفاده می‌شود. با استفاده از این پروتکل، کاربران می‌توانند به عنوان کلاینت به سیستم‌های دیگر متصل شوند و مانند یک کاربر محلی بر روی آن‌ها کار کنند. البته، امروزه این پروتکل به دلیل نواقص و سطح امنیت پایینی که دارد به‌ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

موارد یاد شده، تنها برخی از پروتکل‌هایی هستند که برای ارتباط کلاینت و سرور در معماری کلاینت-سرور استفاده می‌شوند. نکته مهمی که باید به آن دقت کنید این است که هر پروتکل، برای کاربردهای خاص خود بهینه شده و باید به شکل درستی از آن‌ها استفاده کنید تا بتوانید به خدمات موردنیاز خود دسترسی پیدا کنید.

چگونه می‌توان امنیت شبکه را در معماری کلاینت-سرور تضمین کرد؟

امنیت شبکه در معماری کلاینت-سرور بسیار مهم است و باید تلاش شود از طریق مکانیزم‌های مختلفی امنیت شبکه تضمین شود. برخی از روش‌هایی که برای افزایش امنیت شبکه در معماری کلاینت-سرور مورد استفاده قرار می‌گیرند به شرح زیر هستند:

استفاده از پروتکل‌های امن: استفاده از پروتکل‌هایی مانند HTTPS و SSL/TLS برای برقراری ارتباط کلاینت و سرور باعث می‌شود تا اطلاعات به شکل رمزنگاری شده ارسال و دریافت شوند که نقش مهمی در افزایش و تامین امنیت شبکه دارد.

استفاده از فایروال: دیوارآتش نرم‌افزاری است که به کمک آن می‌توان از دسترسی غیرمجاز به سرور جلوگیری کرد. با تنظیم فایروال، دسترسی به سرور از طریق پورت‌های مشخصی انجام می‌شود.

استفاده از VPN: شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) به کاربران کمک می‌کنند تا از روش‌های امنیتی برای محافظت از اطلاعات خود در هنگام ارتباط با سرور استفاده کنند.

مدیریت دسترسی: با تنظیم سطوح دسترسی مختلف برای کاربران، می‌توان از دسترسی غیرمجاز به اطلاعات حساس جلوگیری کرد.

به‌روزرسانی سیستم: برای جلوگیری از بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌های امنیتی، باید سیستم‌ها را به‌روزرسانی کرده و بسته‌های امنیتی را نصب کرد.

آموزش کاربران: کاربران باید در مورد تهدیدات امنیتی مانند فیشینگ، کد مخرب و نفوذ به شبکه آگاه شوند و به روش‌های امنیتی پایبند باشند.

رمزنگاری اطلاعات: استفاده از رمزنگاری برای محافظت از اطلاعات حساس می‌تواند امنیت شبکه را در معماری کلاینت-سرور بهبود بخشد.

به‌طور کلی، برای تضمین امنیت شبکه در معماری کلاینت-سرور، باید از ترکیب مناسبی از روش‌های مختلف استفاده کرد و با توجه به نیازهای خود، بهترین راهکارهای امنیتی را انتخاب کرد.

مولفه‌های یک مدل کلاینت سرور

مدل کلاینت-سرور از دو بخش کلاینت و سرور تشکیل شده است که هر کدام شرح وظایف مخصوص به خود را دارند. عملکرد هر یک از این مولفه‌ها به شرح زیر است:

کلاینت

کلاینت، بخشی از مدل کلاینت-سرور است که برای ارتباط با سرور، درخواست‌های مختلفی را ارسال می‌کند و پاسخ‌های سرور را دریافت می‌کند. این بخش معمولا شامل یک نرم‌افزار کاربردی است که بر روی سیستم کاربر نصب می‌شود و به کاربر اجازه می‌دهد با سرور ارتباط برقرار کند. برخی از وظایف کلاینت در مدل کلاینت-سرور به شرح زیر هستند:

– ارسال درخواست به سرور

– دریافت پاسخ از سرور

– نمایش اطلاعات برای کاربر

– ارسال اطلاعات به سرور

سرور

سرور، بخش دیگری از مدل کلاینت-سرور است که وظیفه پاسخ‌دهی به درخواست‌های کلاینت و ارائه خدمات مختلف به کلاینت را دارد. این بخش معمولا شامل یک سیستم کامپیوتری با سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای مختلف است که به کاربران خدماتی را ارائه می‌دهد. برخی از وظایف سرور در مدل کلاینت-سرور به شرح زیر هستند:

– پردازش درخواست‌های کلاینت

– ارائه خدمات به کلاینت

– ذخیره اطلاعات

– به‌روزرسانی اطلاعات

– رمزنگاری و رمزگشایی اطلاعات

به‌طور کلی، در مدل کلاینت-سرور، کلاینت و سرور به‌طور همزمان کار می‌کنند تا کاربران بتوانند به خدمات و اطلاعات مختلف دسترسی پیدا کنند.

نمونه‌ای از یک سیستم client-server

یک سیستم بانک‌داری می‌تواند به صورت یک مدل کلاینت سرور پیاده‌سازی شود. در این سیستم، کلاینت‌ها می‌توانند برای انجام تراکنش‌های مالی و مشاهده اطلاعات حساب خود از سرور استفاده کنند. برای این کار، کلاینت‌ها باید نرم‌افزار کاربردی بانک را روی سیستم خود نصب کنند و با استفاده از آن به سرور متصل شوند.

سرور بانک، وظایفی مانند پردازش درخواست‌های کلاینت، به‌روزرسانی اطلاعات حساب کاربری، ذخیره اطلاعات مالی و ارائه خدمات مالی مختلف به کلاینت‌ها را بر عهده دارد. در معماری فوق، اطلاعات حساب کاربری و تراکنش‌های مالی باید توسط سرور بانک در پایگاه‌ داده‌ ذخیره شود.

با استفاده از پروتکل HTTPS، ارتباط بین کلاینت و سرور برقرار می‌شود و اطلاعات مالی کاربران با استفاده از رمزنگاری SSL/TLS ارسال و دریافت می‌شود. کلاینت‌ها می‌توانند از طریق نرم‌افزار بانکی خود به حساب خود دسترسی پیدا کنند، تراکنش‌های مالی را انجام دهند و تاریخچه تراکنش‌های خود را مشاهده کنند. علاوه بر این، سرور بانک می‌تواند از طریق پنل مدیریت، تراکنش‌های مشکوک و ناشی از کلاهبرداری را شناسایی کند و با اقدامات لازم، امنیت مالی کاربران را حفظ کند.

در این مثال، مدل کلاینت-سرور بانکداری، به کاربران امکان می‌دهد با استفاده از نرم‌افزار بانک‌، به راحتی به حساب خود دسترسی پیدا کنند و تراکنش‌های مالی خود را مدیریت کنند. به علاوه، این مدل به سرور بانک امکان می‌دهد تا از اطلاعات مالی کاربران مراقبت و همچنین خدمات مالی مختلفی را به کلاینت‌ها ارائه دهد.

مدل client-server چگونه کار می‌کند؟

در مدل کلاینت-سرور، سیستم به دو بخش کلاینت و سرور تقسیم می‌شود. کلاینت درخواست‌ها و داده‌ها را به سرور ارسال می‌کند و سرور پاسخ‌های مناسب را به کلاینت ارسال می‌کند. این مدل، در بسیاری از سیستم‌های توزیع شده و برخی از برنامه‌های کاربردی استفاده می‌شود.

برای برقراری ارتباط بین کلاینت و سرور، ابتدا کلاینت باید به سرور متصل شود. برای این کار، کلاینت درخواستی را برای سرور ارسال می‌کند و سرور به این درخواست پاسخ می‌دهد. این درخواست و پاسخ اولیه معمولا شامل اطلاعاتی مانند نوع ورودی‌ها، پارامترها، محدودیت‌ها و حتی نوع پروتکلی است که برای ارتباط بین کلاینت و سرور استفاده می‌شود.

بعد از برقراری ارتباط، کلاینت می‌تواند درخواست‌های خود را به سرور ارسال کند. درخواست‌ها معمولا شامل درخواست اطلاعات، درخواست انجام یک عملیات خاص یا درخواست برخورد با خطاها و استثنائات است. سرور درخواست‌ها را پردازش کرده و پاسخ مناسب را به کلاینت می‌فرستد. پاسخ‌ها ممکن است شامل داده‌های مورد نیاز کلاینت، نتیجه‌ی عملیاتی که سرور انجام داده است یا هر نوع پیام دیگری باشند.

یکی از مزایای استفاده از مدل کلاینت-سرور، این است که امکان توزیع بار کاری بین کلاینت‌ها و سرور وجود دارد. سرور می‌تواند پردازش‌هایی را که به دلیل حجم بالا یا پیچیدگی زیاد نیاز به منابع بیشتری دارند، به کلاینت‌ها منتقل کند. این کار باعث کاهش بار سرور و افزایش کارایی سیستم می‌شود. در کل، مدل کلاینت-سرور یک مدل ارتباطی موثر است که به ارایه خدمات به کاربران و پردازش داده‌ها در سطح بزرگ کمک می‌کند.

آیا مدل کلاینت-سرور در برنامه‌های توزیع شده بیشتر استفاده می‌شود؟

بله، مدل کلاینت-سرور یکی از مدل‌های مهم در برنامه‌های توزیع شده است. در این نوع برنامه‌ها، قسمت‌های مختلف سیستم ممکن است در مکان‌های فیزیکی مختلفی قرار داشته باشند. این قسمت‌ها ممکن است به دلیل محدودیت‌های منابع محاسباتی یا شبکه، نتوانند برای پردازش داده‌ها و ارائه خدمات به کاربران به صورت مستقیم با هم ارتباط برقرار کنند. در اینجا مدل کلاینت-سرور به عنوان یک راه‌حل موثر برای ارتباط بین قسمت‌های مختلف سیستم استفاده می‌شود.

در برنامه‌های توزیع شده، سرور معمولا به‌عنوان یک مرکز کنترل برای تعامل با کلاینت‌ها و مدیریت منابع در نظر گرفته می‌شود. کلاینت‌ها می‌توانند درخواست‌ها و داده‌ها را به سرور ارسال کرده و سرور پاسخ‌های مناسب را به آن‌ها بازگرداند. این مدل به کلاینت‌ها امکان می‌دهد تا به صورت مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و نیازی به تعامل مستقیم با منابع محاسباتی نداشته باشند.

در برنامه‌های توزیع شده، مدل کلاینت-سرور به عنوان یکی از مدل‌های ارتباطی اصلی استفاده می‌شود، اما ممکن است برنامه‌های توزیع شده دیگری نیز از مدل‌های ارتباطی مانند مدل peer-to-peer استفاده کنند. با این حال، مدل کلاینت-سرور به‌دلیل سادگی و قابلیت اطمینان آن، همچنان یکی از محبوب‌ترین مدل‌های ارتباطی در برنامه‌های توزیع شده است.

مدل کلاینت سرور در چه مکان‌ها و صنایعی استفاده می‌شود؟

مدل کلاینت سرور در بسیاری از صنایع و مکان‌ها به‌عنوان یک راه‌حل ارتباطی موثر بین کلاینت‌ها و سرورها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر به برخی از موارد استفاده این مدل در صنایع مختلف اشاره می‌شود:

صنعت فناوری اطلاعات: مدل کلاینت-سرور در صنعت فناوری اطلاعات به عنوان یک راه‌حل موثر برای پردازش داده‌ها، مدیریت شبکه، مدیریت سرور و ارائه خدمات به کاربران استفاده می‌شود.

بازی‌های آنلاین: در بازی‌های آنلاین، مدل کلاینت-سرور به عنوان یک راه‌حل برای برقراری ارتباط بین بازیکنان و سرورها استفاده می‌شود.

صنعت بانکی: در صنعت بانکی، مدل کلاینت-سرور برای ارائه خدمات بانکی آنلاین، پردازش تراکنش‌های بانکی و مدیریت داده‌های بانکی استفاده می‌شود.

مراکز داده: مدل کلاینت-سرور در مراکز داده برای مدیریت منابع محاسباتی و پردازش داده‌ها در برنامه‌های توزیع شده استفاده می‌شود.

بازاریابی آنلاین: در بازاریابی آنلاین، مدل کلاینت-سرور به‌عنوان یک راه‌حل برای پردازش داده‌های مشتری، مدیریت کمپین‌های تبلیغاتی و ارائه خدمات به مشتریان استفاده می‌شود.

صنعت خودرو: در صنعت خودرو، مدل کلاینت-سرور برای مدیریت سیستم‌های خودرویی، ارائه خدمات به مشتریان و جمع‌آوری داده‌های خودروها استفاده می‌شود.

صنعت سلامت: در صنعت سلامت، مدل کلاینت-سرور برای پردازش و مدیریت داده‌های بیماران، ارائه خدمات به مشتریان و ارتباط بین پزشکان و بیماران استفاده می‌شود.

انواع مختلف معماری کلاینت سرور (Client Server)

معماری کلاینت-سرور یک معماری مربوط به برنامه‌های کاربردی است که برای پردازش و مدیریت داده‌ها و منابع در شبکه‌های کامپیوتری استفاده می‌شوند. در این معماری، کلاینت و سرور دو مؤلفه اصلی هستند که هر کدام وظایف مختلفی را انجام می‌دهند. در زیر به برخی از انواع مختلف معماری کلاینت-سرور اشاره می‌کنیم:

معماری کلاینت-سرور سنتی: در این معماری، کلاینت و سرور به صورت جداگانه کار می‌کنند و با استفاده از پروتکل‌هایی مانند TCP/IP، با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. در این معماری، کلاینت‌ها درخواست‌های خود را به سرور ارسال کرده و سرور پاسخ مناسب را به آن‌ها بازمی‌گرداند. این نوع معماری برای برنامه‌هایی که به دلیل ویژگی‌های آن‌ها نیاز به پردازش قوی و منابع بیشتر دارند، مثل بازی‌های آنلاین، مناسب است.

معماری کلاینت-سرور توزیع شده: در این معماری، کلاینت‌ها و سرورها در شبکه‌های توزیع شده قرار دارند و برخی از کلاینت‌ها ممکن است به عنوان سرور برای کلاینت‌های دیگر عمل کنند. در این معماری، داده‌ها و منابع بین کلاینت‌ها و سرورها به‌صورت توزیع شده قرار می‌گیرند و هر کدام از آن‌ها مسئولیت پردازش و مدیریت بخش خاصی از داده‌ها را بر عهده دارند.

معماری کلاینت-سرور بدون سرور: در این نوع معماری، کلاینت‌ها به صورت مستقیم از منابع و خدمات موجود در شبکه استفاده می‌کنند و نیازی به سرور مرکزی ندارند. در این معماری، خدمات به صورت توزیع شده در شبکه ارائه می‌شوند و کلاینت‌ها می‌توانند از هر کدام از آن‌ها به صورت مستقیم استفاده کنند.

معماری کلاینت-سرور خودیادگیر: در این نوع معماری، سرور به صورت خودآموز بر روی داده‌های موجود در کلاینت‌ها کار می‌کند و به صورت تدریجی اطلاعات بیشتری را در مورد داده‌ها از کلاینت‌ها به دست می‌آورد. در این معماری، سرور به عنوان یک برنامه کاربردی بر روی کلاینت‌ها اجرا می‌شود و به صورت مداوم با داده‌های کلاینت‌ها بروزرسانی می‌شود.

معماری کلاینت-سرور پایگاه‌داده: در این نوع معماری، سرور به‌عنوان پایگاه‌داده اصلی عمل می‌کند و کلاینت‌ها از طریق پروتکل‌های و زبان پرس‌و‌جوی ساخت‌یافته (SQL) به پایگاه‌داده دسترسی پیدا می‌کنند. در این معماری، پایگاه‌داده برای مدیریت و پردازش داده‌ها استفاده می‌شود و کلاینت‌ها تنها برای درخواست داده‌های خود به سرور متصل می‌شوند.

مزایای معماری client-server چیست؟

معماری کلاینت-سرور دارای مزایای زیادی است که آن را به یکی از معماری‌های پُراستفاده تبدیل کرده است. در زیر به برخی از مزایای این معماری اشاره می‌کنیم:

مدیریت و نگهداری آسان: در این معماری، سرور مسئول مدیریت و نگهداری منابع و داده‌ها است و کلاینت‌ها تنها برای درخواست داده‌های خود به سرور متصل می‌شوند. این رویکرد باعث می‌شود که مدیریت و نگهداری منابع و داده‌ها برای تیم توسعه بسیار آسان‌تر باشد.

امنیت بیشتر: در این معماری، سرور مسئول مدیریت داده‌ها و منابع است و اطلاعات کاربران در سرور ذخیره می‌شود. بنابراین، اطلاعات کاربران در امنیت بیشتری قرار دارند.

بهینه‌سازی عملکرد: در این معماری، سرور می‌تواند برای پردازش و مدیریت منابع و داده‌ها از تجهیزات قدرتمند استفاده کند. همچنین، در صورتی که کاربران زیادی به سرور متصل باشند، می‌توان به راحتی قابلیت مقیاس‌پذیری سرور را افزایش داد.

همگرایی بیشتر: در این معماری، منابع و داده‌ها در سرور متمرکز شده و کلاینت‌ها تنها برای درخواست داده‌های خود به سرور متصل می‌شوند.

قابلیت کنترل بیشتر: در این معماری، کارشناسان شبکه می‌توانند به راحتی کنترل و مدیریت داده‌ها و منابع سرور را انجام دهند و به راحتی تغییرات موردنیاز کلاینت‌ها را روی سرور اعمال کنند.

قابلیت اطمینان بیشتر: در این معماری، سرور مسئول مدیریت و نگهداری منابع و داده‌ها است و اگر سرور با مشکلی مواجه شود، برنامه‌های کاربردی نیز با مشکل روبه‌رو می‌شوند، اما با رعایت مواردی مثل افزونگی سرور می‌توان قابلیت اطمینان و پایداری معماری فوق را تضمین کرد.

Peer-to-Peer در مقابل Client Server

P2P سرنام Peer-to-Peer و معماری کلاینت-سرور دو معماری مختلف شبکه هستند که هر کدام ویژگی‌ها و مزایا و معایب خود را دارند.

در معماری کلاینت-سرور، کلاینت‌ها برای دسترسی به منابع و خدمات، درخواست خود را به سرور ارسال می‌کنند و سرور پس از پردازش درخواست، پاسخ را به کلاینت ارسال می‌کند. در این معماری، کلاینت‌ها معمولا به عنوان مصرف‌کننده منابع و خدمات در نظر گرفته می‌شوند و سرور به عنوان اراه‌دهنده منابع و خدمات عمل می‌کند. معماری کلاینت-سرور در برنامه‌هایی که به داده‌های حساسی دسترسی دارند و امنیت مهم است، اغلب استفاده می‌شود.

از سوی دیگر، در معماری P2P، دستگاه‌ها به‌عنوان همکاران یکدیگر عمل می‌کنند و هر کدام می‌توانند منابع و خدمات خود را به سایر دستگاه‌ها ارائه دهند و در عین حال به تبادل منابع و خدمات با سایر دستگاه‌ها بپردازند. در این معماری، هیچ دستگاهی به‌عنوان دستگاه مرکزی در نظر گرفته نمی‌شود و همه دستگاه‌ها به یکدیگر وابسته هستند. این معماری در برنامه‌هایی که برای انجام کارهای خاصی نیاز به تبادل داده و اطلاعات با سایر دستگاه‌ها دارند، مانند برنامه‌های مشارکتی، استفاده می‌شود.

برخی از مزایای معماری P2P به شرح زیر است

قابلیت مقیاس‌پذیری بالا: با افزایش تعداد دستگاه‌ها در شبکه، تعداد منابع و خدمات قابل دسترسی در شبکه نیز افزایش می‌یابد.

امکان ارائه خدمات بدون وجود سرور مرکزی: در این معماری، هیچ دستگاهی به‌عنوان مرکزی در نظر گرفته نمی‌شود و هر دستگاه می‌تواند خدمات خود را به سایر دستگاه‌ها ارائه دهد.

امنیت بالا: با توزیع منابع بین دستگاه‌ها، احتمال از بین رفتن داده‌ها کاهش می‌یابد و امنیت بالاتری به دست می‌آید.

هزینه کمتر: در مقایسه با معماری کلاینت-سرور، هزینه‌های پردازشی و پهنای باند کمتری توسط سرور استفاده می‌شود، زیرا دستگاه‌های مختلف در شبکه مشارکت دارند و بار پردازشی و انتقال داده بین دستگاه‌ها توزیع می‌شود.

معایب معماری P2P

عملکرد و کارایی: در شبکه‌های P2P، بسته به تعداد دستگاه‌ها و حجم داده‌ها، کارایی شبکه ممکن است کاهش یابد و در برخی موارد امکان تاخیر در انتقال داده‌ها وجود دارد.

امنیت پایین‌تر: در معماری P2P، هر دستگاه می‌تواند منابع خود را به دستگاه‌های دیگر ارائه دهد، اما این موضوع ممکن است باعث شود که امنیت داده‌ها کاهش یابد و احتمال دسترسی غیرمجاز به داده‌ها بیشتر شود.

بخوانید: اینترنت اشیا در چه حوزه هایی قابل استفاده است؟