گواهینامه LEED و همچنین موقعیت سنجی و مکان یابی یک مرکز داده توضیحاتی ارائه کردیم. در قسمت سوم فاکتورهای دیگری که در این زمینه اهمیت دارند (از قبیل رویدادهای آب و هوایی، تامین برق و…) را مورد بحث و بررسی قرار دادیم. در قسمت قبلی (چهارم) هم در مورد اتصالات شبکه به مرکز داده صحبت کردیم که در این قسمت می خواهیم این مبحث را ادامه بدهیم. با لاوان ارتباط همراه باشید.

روترها و سوییچ ها برای انتقال ترافیک بین سرورها در مرکز داده و شبکه مرکزی به کار می روند. مثل برق، افزونگی هم یک فاکتور اولیه برای در دسترس نگه داشتن خدمات مرکز داده است. اینکه یک مشتری چقدر سریع بتواند اطلاعات را به یک مرکز داده منتقل کند تحت تاثیر این موارد است:
1) سرعت اتصالاتی که دیتاسنتر با دنیای بیرون برقرار می کند
2) کیفیت اتصالاتی که بین مششتری و دیتاسنتر برقرار می شود
3) فاصله مسیر مشتری با دیتاسنتر

در زمینه مورد سوم هر چه این فاصله بیشتر باشد و تعداد packet هایی که باید منتقل شوند، منجر به latency خواهد شد. Latency یا دیرکرد، تاخیری است که درست زمانی که انتقال داده بخواهد بر اساس دستورالعملش شروع شود، اتفاق می افتد. به طور عام دیرکرد، و نه سرعت، مهم ترین عامل در زمینه انتقال داده از و به مرکز داده خواهد بود. Packet هایی که با استفاده از پروتکل TCP/IP منتقل می شوند، که یک مدل مفهومی و دسته ای از پروتکل های ارتباطی است که در اینترنت و سایر شبکه های رایانه ای مشابه مورد استفاده قرار می گیرند، باید زمانی که (ACK’d) را دریافت کرد، تائید شود و برای هر packet نیاز به رفت و برگشت ارتباطی دارد. اگر داده در packet های بزرگتری قرار داشته باشد، تعداد ACK مورد نیاز کاهش پیدا می کند، بنابراین دیرکرد در کل فرآیند سرعت ارتباطات شبکه به فاکتور کم اهمیت تری تبدیل می شود.

Latency یا دیرکرد در کل برای انتقال ذخیره داده ها نسبت به رایانش ابری از اهمیت کمتری برخوردار است. بهینه سازی هایی مثل multi-threading، می تواند نرخ انتقال کلی را به شرط این که پهنای باند مناسب فراهم شود، بهبود ببخشد.

خنک کردن (cooling)

کامپیوتر، شبکه و تجهیزات تولید انرژی، گرما تولید می کنند، و راه های مختلفی برای خلاص کردن یک مرکز داده از دست این گرما وجود دارد. موقعیت مکانی و اقلیم یک مرکز داده برای یک طراح از اهمیت بالایی برخوردار است، به این دلیل که شرایط اقلیمی به طور عمده می تواند در این که چه فناوری خنک کننده ای باید مورد استفاده قرار بگیرد، تاثیرگذار باشد و این انتخاب به نوبه خود در قدرت مصرفی و هزینه استفاده از آن تاثیر می گذارد. انرژی و هزینه مورد نیاز برای مدیریت یک مرکز داده در اقلیم گرم و مرطوب، تفاوت بسیار زیادی با این انرژی و هزینه برای مدیریت مرکز داده در یک اقلیم سرد و خشک دارد. نوآوری در این حوزه اهمیت بالایی دارد و خیلی رویکردهای جدید به خنک کنندگی مقرون به صرفه و کارآمد برای دیتاسنترهای جدیدتر مورد استفاده قرار       می گیرد. سه روش اولیه خنک کردن در دیتاسنترها داریم:

خنک کردن اتاق

که تمامی منطقه عملیاتی مرکز داده را خنک می کند. این روش می تواند برای مراکز داده کوچک مورد استفاده قرار بگیرد اما وقتی اندازه مرکز و حجم تجهیزات IT بالا برود، از کارآمدی این روش هم کم خواهد شد.

خنک کردن ردیف

این روش بر روی خنک کردن یک مرکز داده به صورت ردیف به ردیف تمرکز دارد. در ساده ترین حالت، طراحی دیتاسنتر راهروی گرم / راهروی سرد، شامل قرار دادن قفسه های سرور در سطوح متناوب با ورودی هوای سرد به یک طرف و تهویه هوای گرم به سمت دیگر خواهد بود.

خنک کردن رک

واحدهای تهویه هوا به رک های ویژه ای اختصاص می یابد. این روش اجازه خواهد داد که در هر رک بیشترین فضا مورد استفاده قرار بگیرد. می توان گفت این روش در دیتاسنترهایی با رک هایی که به صورت کامل نصب و بارگذاری شده اند بهترین عملکرد را خواهد داشت، در غیر این صورت نیاز به اختصاص دادن فضای زیادی برای خنک کردن خواهیم داشت.

در قسمت ششم از این سری مقالات در مورد «امنیت» و «سیستم های نظارتی» در مرکز داده صحبت خواهیم کرد.

مطالعه مطالب مرتبط:

چالش های راه اندازی یک مرکز داده | قسمت اول