پراکندگی (Dispersion)
پراکندگی تاثیر بسزایی بر روی پهنای باند و سیگنال دریافتی یا خروجی از فیبر نوری دارد. اگر به این پارامتر که آن را در دو نوع بیان می‌کنند توجه نداشته باشیم، هنگام انتقال سیگنال از فیبر نوری با مشکل مواجه خواهیم شد. Modal dispersion یا پراکندگی مودال و material dispersion یا پراکندگی مواد از انواع مختلف پراکندگی هستند. این پارامتر در اثر اختلاف زمانی بوجود می‌آید که طول موج‌های مختلف نور مسیر خود را طی می‌کنند (در کابل‌های چند حالته فیبر نوری چندین طول موج از نور در طول کابل منتشر می‌شوند که هر کدام مسیر مختلفی را طی می‌کنند). شکل زیر بخوبی تاثیر این پارامتر را با افزایش طول کابل فیبر نوری نشان می‌دهد.
انواع اتصالات فیبر نوری
برای اتصال کابل‌های فیبر نوری به یکدیگر سه روش مختلف وجود دارد:
- روش اول: اتصال دهنده‌های جدا شدنی هستند که امروزه بسیار پرکاربرد نیز هستند. این اتصالات از یک کانکتور یا اتصال دهنده و یک آداپتور تشکیل شده است. در تصویر نمونه از این نوع اتصال دهنده را مشاهده می‌کنید.
- روش دوم: اتصال دهنده‌های جوش مکانیکی هستند و امروزه زیاد مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. از این اتصال دهنده‌ها در ابتدای شروع به کار فیبر نوری استفاده می‌کردند. نحوه استفاده از آنها به این ترتیب بود که دو فیبر درون یک محفظه که از قبل با نوعی ژل پر شده بود، کاملا روبروی هم قرار می‌گرفتند و نور از یک فیبر به فیبر دیگر منتقل می‌شد. رفته رفته با پیشرفت تکنولوژی و بوجود آمدن روش سوم برای اتصال فیبرهای نوری، این روش تقریبا منسوخ شد. شکل زیر نمونه‌ای از اتصالات این روش را نشان می‌دهد.
- روش سوم: اتصال دهنده‌های دائمی جوش فیوژن هستند که همانند نوع اول اتصال دهنده‌ها، امروزه بسیار پر کاربرد هستند. این اتصالات توسط دستگاهی به نام فیوژن برقرار می‌شوند که نمونه‌ای از آن را در شکل زیر مشاهده می‌کنید.
حال ممکن است این سوال برای شما پیش بیاید که اتصالات خود را با کدام یک از این سه روش انجام دهید؟
برای پاسخ به این سوال شما باید دو موضوع اساسی را بررسی کنید:
- شرایط پروژه: این شرایط شامل نوع کاربری کابل فیبر نوری در پروژه، الزامات استاندارد مربوطه، تجهیزات اکتیو، شرایط محیط کابل کشی شده هستند. کاربری کابل فیبر نوری با توجه به این که شما داخل ساختمان یا بیرون از آن قصد کابل کشی را دارید، تعیین می‌شود. در برخی اوقات از کابل‌های دو منظوره که هم برای کاربری‌های داخل و هم بیرون ساختمان تولید شده‌اند نیز استفاده می‌شود. همچنین استانداردهای کابل کشی از جمله استاندارد ISO 11801 الزاماتی را برای کابل‌های فیبر نوری مشخص کرده است که در حین نصب باید حتما به آن ها توجه کرد.
- تکنیک برقراری اتصال: در اینجا شما باید ابزارها، هزینه‌ها و مقرون به صرفه بودن و مهمتر از همه توانایی نیروهای خود را برای انتخاب نوع اتصال فیبر نوری در نظر بگیرید. این عوامل به شما کمک خواهند کرد که در طول پروژه کابل کشی شبکه هیچ گونه مشکلی برای شما پیش نخواهد آمد.
اتصال دائمی فیبرهای نوری
این اتصال که توسط دستگاهی به نام فیوژن صورت می‌گیرد بیشتر برای پیگتیل‌های فیبر نوری کاربرد دارد. در برخی پروژه‌ها شما با استفاده از این نوع اتصال، پیگتیل‌ها و کابل‌های درون پچ پنل را به یکدیگر جوش می‌دهید و سپس آنها را درون کاست‌های داخل پچ پنل‌ها قرار می‌دهید. نحوه اتصال به این ترتیب است که شما ابتدا روکش‌های کابل فیبرنوری را برداشته و آن ها را با دستگاه برش، می‌برید. سپس پیگتیل و کابل را درون دستگاه قرار می‌دهیم و عملیات جوش را بطور کامل تا انتها انجام می‌دهیم. در شکل زیر دستگاه برش کابل فیبر نوری، دستگاه فیوژن و عملکر الکترودهای این دستگاه به هنگام جوش دو فیبر به یکدیگر را مشاهده می‌کنید.
اتصال دهنده مکانیکی فیبر نوری
این نوع از اتصال با دستگاه و یک محفظه مخصوص صورت می‌گیرد. نحوه اتصال به این شرح است که ابتدا هر دو بخش انتهایی فیبر را همانند اتصال دائم با دستگاه برش، قطع می‌کنند و سپس آنها را درون یک محفظه که در وسط آن مقداری ژل مخصوص وجود دارد قرار می‌دهند. در نهایت دستگاه بصورت مکانیکی این دو رشته فیبر را در نزدیک‌ترین حالت نسبت به هم قرار می‌دهد تا اتصال برقرار شود، بطوریکه دو رشته فیبر بطور کامل درون ژل مخصوص قرا می‌گیرند. شکل زیر دستگاه اتصال جوش مکانیکی و نحوه اتصال دو فیبر توسط این روش را به خوبی نمایش می‌دهد.
اتصال دهنده‌های جداشدنی
این نوع از اتصال دهنده‌ها از یک کانکتور و آداپتور تشکیل شده‌اند که نمونه آن را می‌توانید در شکل زیر مشاهده کنید. کانکتورها انواع مختلفی از جمله SC,LC,FC,ST,SC-RJ و MPOها هستند که هر کدام آداپتور مخصوص خود را دارند. کانکتورهای MPO برای اتصالات موازی و بیشتر برای سرعت‌های 40 و 100 گیگ استفاده می‌شوند.
انواع پولیش فیبرنوری در این کانکتورها عبارتند از : PC (physical Contact), UPC (ultra physical Contact) و APC (Angle physical Contact) هستند و هرکدام تلفات بازگشتی و تلفات جایگذاری مشخصی دارند. نحوه اتصال فیبر نوری در هرکدام از این آداپتورها را می‌توانید در تصویر زیر مشاهده کنید.
بدون دیدگاه