IOT
با توجه به محدودیت های معمول منابع IoT ، تصور یک اکوسیستم IoT مقیاس پذیر بدون در نظر گرفتن یک پلتفرم ابری یا حداقل وجود دستگاه های قدرتمند مانند Smart Gatewayها دشوار است. در این سناریوی پیچیده IoT ابری، تعریف منابع شامل منابع فیزیکی مانند حافظه، ذخیره ساز، پردازنده، پهنای باند شبکه، انرژی و … همچنین منابع نرم افزاری قابل گسترش است.
این منابع گسترده نیازمند مدیریتی مناسب است. مدیرت منابع شامل کشف و شناسایی تمام منابع موجود و بخش بندی آن ها برای دستیابی به حداکثر بهره وری از پتانسیل موجود است.
بنابراین همان طور که رویکرد جامع تری برای رسیدگی به فرآیند مدیریت منابع اتخاد می گردد، یک تعریف همه‌جانبه عمومی برای منابع ایجاد خواهد شد:
یک منبع، هر چیزی است که می تواند در یک سیستم تخصیص داده شود.
شبکه IoT به عنوان یک گراف بزرگ با گره های متعدد و با ظرفیت منابع مختلف، راهکارهای انتخاب و ارائه منابع برای ارایه کیفیت خدمات مطلوب (QoS) در برنامه های کاربردی IoT را تحت تأثیر قرار می دهد.
مدیریت منابع در سیستم های IoT بسیار مهم است و برای سال ها به عنوان موضوع مهم تحقیقاتی مورد بحث قرار گرفته است.
آنچه مدیریت منابع برای IoT را به عنوان موضوعی چالش برانگیز تبدیل می کند، ماهیت ناهمگن و پویایی منابع در IoT می باشد.
مدیریت منابع شامل کشف و شناسایی تمام منابع موجود و بخش بندی آنها برای حداکثر بهره وری از پتانسیل موجود است که می تواند از لحاظ هزینه، انرژی، عملکرد و …. مورد بررسی قرار گیرد و برنامه ریزی وظایف برای منابع فیزیکی موجود را فراهم کند.
برای مدیریت منابع در اینترنت اشیا (IoT) سه بخش کلی را می توان عنوان کرد:
1- بخش بندی منابع
2- برنامه ریزی و ارایه خدمات
3- کشف سرویس ها و خدمات
بخش بندی منابع
بخش بندی منابع در اینترنت اشیا (IoT) با استفاده از تکنیک های مجازی سازی یا virtualization و به کمک ماشین های مجازی یا vector mashinها (VMها) انجام می شود. اما ماشین های مجازی تنها روش برای دستیابی به هدف مذکور نیستند.
در راستای ارائه راهکارهای مناسب، مفهوم containerها به عنوان یک شکل جدیدی از تکنولوژی مجازی سازی ظاهر می شود که می تواند نیازمندی های دستگاه هایی با منابع محدود را برطرف کند.
علاوه بر این containerها یک راه حل سبک مجازی سازی هستند که ارائه دهنگان زیرساخت را قادر می سازند تا از منابع سخت افزاری خود، بدون نیاز به خرید سخت‌افزار و بسته های نرم افزاری مجازی سازی استفاده کنند.
برنامه ریزی و ارایه خدمات
در راستای مدیریت منابع به صورت کارآمدتر، نیاز به ذخیره‌سازی کمتر و بهبود عملکرد، راه حل و رویکردهایی ارائه شده است. برخی از این رویکردها بر تقسیم بندی کد (code offloading) و رایانش ابری (Cloud Computing) تمرکز دارند.
بیشتر روش های تقسیم بندی کد (code offloading) به نمونه های فیزیکی مانند ThinkAir و COMET نیاز دارند که برنامه های offloading را با استفاده از شبکه های WiFi انجام دهند.
ولی ماشین های مجازی ارائه شده توسط ارائه دهندگان زیرساخت ابری (IaaS) با اهداف offloading ارائه شده که سبب افزایش مقیاس پذیری شده است.
کشف سرویس ها و خدمات
شامل دو مرحله کشف و انتخاب است. در مرحله کشف ما به دنبال این هستیم که مثلاً برای یک نیاز مشخص سنسورهای مورد نیاز را کشف کنیم که بتواند اطلاعات فراداده برای هر شی را برای ما ذخیره کند. مرحله دوم انتخاب است که از بین الگوریتم های موجود بهترین آن را انتخاب کنیم و پارامترهایی مانند میزان مصرف انرژی، قیمت و دسترسی به خدمات باید در راه حل پیشنهاد شده گنجانده شود.
بدون دیدگاه