اوترنت (outernet) نام یکی از این پروژه هاست که با ادعای «ارائه اینترنت پرسرعت و رایگان به همه جای جهان» توسط موسسه Media Development Investment Fund (موسسه سرمایه گذاری توسعه رسانه) در کشور آمریکا و با محوریت نیویورک در حال پیاده‌سازی و اجراست.

بر خلاف تصور عموم مردم و بر اساس آمارهای رسمی منتشر شده بیش از 80 درصد جمعیت کره زمین که جمعیتی بالغ بر 5 میلیارد نفر را شامل می شود، به اینترنت دسترسی ندارند. طی سال های گذشته چند کمپانی نام آشنا در زمینه فناوری از جمله گوگل و فیسبوک فعالیت هایی را در زمینه سهولت دسترسی به اینترنت آغاز کرده اند. گوگل با پروژه «لون» به دنبال انتشار امواج 3g است و فیسبوک هم با پروژه internet.org در نظر دارد تا با استفاده از شبکه ای از پهبادها و ماهواره ها امواج اینترنت را در سرتاسر دنیا در دسترس قرار دهد.در همین حال ایلان ماسک با کمپانی اسپیس ایکس با بهره‌گیری از یک شبکه متشکل از 700 ماهواره قصد دارد اینترنت را جهانی کند.
استارتاپ اوترنت از سال 1995 با هدف تحقق رویای دسترسی آزاد، بدون فیلتر و رایگان به اینترنت در سرتاسر کره خاکی تشکیل شده است و فعالیت می کند. این موسسه که در واقع یک بنیاد خیریه است با هدفگذاری ارائه خدمات فرهنگی به کشورهای فقیر و جهان سومی، محتوای موجود در اینترنت را جمع‌آوری کرده و در ماهواره های خود ذخیره کرده است و در حال حاضر پایگاه اطلاعاتی بسیار عظیمی را در اختیار دارد. این موسسه نسخه اولیه اوترنت را به زبان های انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، چینی و عربی راه‌اندازی کرده است.

اوترنت چگونه کار می کند؟

ماهیت اوترنت همان روش ارتباط آنالوگ مدرن است که از ارسال امواج رادیویی در سطح گسترده بهره می برد. سیگنال از یک منبع واحد نظیر یک آنتن رادیویی منتشر می‌‌شود که در این مورد خاص می‌توان آن را دفتر مرکزی اوترنت در نیویورک دانست. امواج ارسال شده در طول موج‌های متفاوتی منتشر می‌شوند تا آنکه یک دریافت کننده بتواند آن‌ها را دریافت کرده و مورد استفاده قرار دهد. در حالت معمول روش دریافت این امواج استفاده از دیش‌های ۲۰ اینچی موسوم به گوش خرگوش (Rabbit Ear) است که با استفاده از آن کاربر از طریق تغییر فرکانس رسیور، می‌تواند انواع داده‌ها در طول موج‌های مختلف را دریافت کند.
در مورد شبکه‌ اوترنت، تنها به ایستگاه‌های زمینی بسنده نشده و اوترنت امواج را به سمت شبکه‌ای از ماهواره‌های موجود در مدار زمان ارسال خواهد کرد تا این ماهواره‌ها دوباره امواج را به سمت دریافت‌کنندگان منتشر کند. رسیورهای مورد نظر که امواج ماهواره‌ای را دریافت خواهند کرد، همچون یک هات‌اسپات بی سیم عمل کرده و با دریافت امواج، آن‌ها را از طریق شبکه‌ی بی‌سیم در اختیار پی‌سی‌ها و گجت‌های موبایلی که در اطراف وجود دارند، قرار خواهند داد. با توجه به اینکه ارتباط در این سیستم به‌صورت یک طرفه برقرار شده و نیازی به اطمینان از دریافت شدن اطلاعات از سوی کاربر نهایی نیست، از این‌رو پهنای باند کمتری اشغال شده و در نتیجه هزینه‌ی تمام شده نیز بسیار کاهش خواهد یافت.

بخوانید: پانسمان هوشمندی که زخم بیمار را به شبکه نسل پنجم وصل می‌کند