زمان تخمینی مطالعه: 8 دقیقه
ابر خصوصی (Private Cloud) یک محیط محاسبات ابری است که توسط سازمان‌ها یا شرکت‌های خصوصی پیاده‌سازی می‌شود. هر زیرساخت ابری دارای منابع محاسباتی کلیدی مثل پردازنده مرکزی و فضای ذخیره‌سازی است که بر مبنای تقاضا از طریق یک پورتال سلف‌سرویس در اختیار کاربران یا کارمندان سازمان قرار می‌گیرد. مزیت بزرگی این سرویس ابری در این است که همه منابع به شکل ایزوله و در کنترل سازمان هستند. بنابراین، گاهی اوقات به ابر خصوصی، ابر داخلی یا شرکتی نیز گفته می‌شود.
تفاوت بین ابر خصوصی، ابر عمومی و ابر ترکیبی چیست؟
مکانیزم کلی و کاری رایانش ابری به این صورت است که منابع فناوری‌اطلاعات را بر مبنای تقاضای از طریق شبکه در اختیار کاربران قرار می‌دهد. با این حال، مالکیت منابع و مسئولیت‌های مدیریتی بسته به مدل رایانش و مدیریت محیط ابری ممکن است به طرف‌های مختلف سپرده شود. به بیان دقیق‌تر، در برخی از مدل‌ها، مدیریت بر عهده ارائه‌دهنده خدمات ابری، در برخی دیگر مدیریت بخش‌هایی از زیرساخت بر عهده کاربران و در برخی مدل‌ها به طور کامل بر عهده کاربران است. ما در این مقاله، دو روش رایج برای استقرار ابر را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
ابر عمومی
یک ارائه‌دهنده خدمات ابری شخص ثالث منابع محاسباتی زیربنایی را مدیریت می‌کند. ارائه‌دهنده مسئول نگهداری منابع است و دسترس‌پذیری، قابلیت اطمینان و امنیت را از طریق قراردادهای سطح سرویس تضمین می‌کند. نکته مهمی که باید در این زمینه به آن دقت کنید این است که شما مراکز داده و سرورهای فیزیکی را خریداری و نگهداری نمی‌کنید و مالک آن نیستید. در مقابل از خدمات فناوری ارائه شده توسط مالک استفاده می‌کنید. در این پارادایم رایانشی، کارهایی مثل مقیاس‌بندی منابع در زمان اجرا و عملیات اجرایی به شکل خودکار انجام می‌شوند.
ابر خصوصی در مقایسه با ابر عمومی
تقریبا غیرممکن است که زیرساخت‌های ابر عمومی را به شکل خصوصی مورد استفاده قرار دهید. تفاوت مهمی که ابرهای خصوصی با ابرهای عمومی دارند در این است که ابرهای عمومی خدمات و قابلیت‌های کاربردی بیشتری در اختیار کاربران قرار می‌دهند. علاوه بر این، بالاترین سطح از مقیاس‌گذاری در دسترسی به منابع را در اختیارتان قرار می‌دهد.
ابر ترکیبی (هیبریدی)
ابر ترکیبی از پارادایم‌های محاسباتی رایج و پر کاربرد دنیای فناوری اطلاعات است که به طور یکپارچه ابرهای عمومی و خصوصی را با یکدیگر ترکیب می‌کند. مزیت بزرگی که ابرهای ترکیبی ارائه می‌کنند در این است که به شرکت‌ها اجازه می‌دهند، داده‌های حساس و مهم سازمانی را در ابر خصوصی ذخیره‌سازی کنند و اطلاعات نه چندان مهم یا برنامه‌های کاربردی را روی ابرهای عمومی میزبانی کنند تا به این شکل از مزایای هر دو پارادایم رایانشی بهره ببرند. به‌طور کلی، محیط ابری ترکیبی به بهترین شکل زیرساخت‌ها را یکپارچه می‌کند، به‌طوری که می‌توانید تمام منابع محاسباتی خود را به دقیق‌ترین شکل ممکن آماده، مقیاس‌بندی و مدیریت کنید.
ابر خصوصی در مقایسه با ابر ترکیبی
سرویس‌های ابری ترکیبی این ظرفیت را دارند تا قابلیت‌های مدل محاسبات ابری خصوصی را گسترش دهند. به‌عنوان مثال، برنامه‌های ابری خصوصی شما می‌توانند هنگامی‌که ترافیک افزایش پیدا می‌کند به منابع ابر عمومی دسترسی داشته باشند تا مشکلی از بابت کمبود پهنای باند به‌وجود نیاید. همچنین، می‌توانید از خدمات رایانش ابری ترکیبی برای انتقال بدون دردسر فرآیندهای تجاری از محیط‌های ابری خصوصی به ابرهای عمومی استفاده کنید.
واژه ابرخصوصی چگونه به‌وجود آمد؟
قبل از این‌که آمازون خدمات ابری را معرفی کند، اکثر شرکت‌ها سخت‌افزارهایی مانند سرورها، دستگاه‌های ذخیره‌سازی و تجهیزات شبکه را خریداری و در محل نگهداری می‌کردند. شرکت‌ها این سخت‌افزارها را در مراکزداده درون سازمانی و تاسیسات هم‌مکانی برای پشتیبانی از عملیات فناوری‌اطلاعات قرار می‌دادند. هنگامی‌که سرویس‌های ابری عمومی برای اولین بار به دنیای فناوری اطلاعات وارد شدند، شرکت‌ها تلاش کردند این مدل رایانش ابری را در زیرساخت داخلی خود شبیه‌سازی کنند. به‌طور کلی، اصطلاح ابر خصوصی با هدف متمایز ساختن محیط‌های ابری داخلی و خدمات ابری عمومی شخص ثالث که توسط سازمان‌ها پیاده‌سازی می‌شوند، پدید آمد.
ابر خصوصی چه مزایایی برای سازمان‌ها به همراه دارد؟
برخی از سازمان‌ها بر این باورند که یک Private Cloud به آن‌ها مزایای مشخصی مثل افزایش امنیت سایبری، انعطاف‌پذیری و کنترل می‌دهد. آن‌ها در ارتباط با انتخاب نوع معماری که مناسب کسب‌وکارشان است آزادی عمل دارند و قادر هستند بدون مشکل سخت‌افزار و نرم‌افزارهای کاربردی موردنیاز خود را انتخاب کنند. به‌طور مثال، شما می‌توانید یک سرور پرولیانت نسل دهم پلاس اچ‌پی (DL380 Gen 10 Plus) را خریداری کنید و یک ابر خصوصی درون سازمانی را پیاده‌سازی کنید. برخی از کارشناسان دنیای فناوری معتقد هستد به‌منظور پاسخ‌گویی به الزامات انطباق مقرراتی و محافظت از داده‌های حساس خود به یک ابر خصوصی نیاز دارند.
با این حال، توجه به این نکته مهم است که هرگونه مزیتی که یک زیرساخت ابر خصوصی ارائه می‌دهد به روش پیاده‌سازی آن محدود می‌شود. ابرهای عمومی امنیت، انعطاف‌پذیری و مزایای بیشتری نسبت به راه‌حل‌های ابر خصوصی دارند. این مساله به‌ویژه در ارتباط با مبحث هزینه‌ها صدق می‌کند. به‌عنوان مثال، سرویس‌های ابری مایکروسافت یا آمازون به‌عنوان منعطف‌ترین و امن‌ترین محیط محاسبات ابری حال‌حاضر دنیای فناوری‌اطلاعات شناخته می‌شوند. این زیرساخت‌ها از بهترین فناوری‌های دنیای امنیت استفاده می‌کنند، همین مساله باعث شده تا سرویس‌های این زیرساخت‌ها از سوی بانک‌های جهانی و سایر سازمان‌های با حساسیت بالا مورد استفاده قرار گیرد.
Private Cloud چگونه کار می‌کند؟
معماری Private Cloud شبیه به ابر عمومی است و تقریبا بخش عمده‌ای از فناوری‌های مورد استفاده در هر دو پارادایم رایانشی یکسان است.
مجازی‌سازی
مجازی‌سازی، فناوری است که اقدام به انتزاعی کردن منابع فناوری‌اطلاعات و سخت‌افزار‌های فیزیکی می‌کند. به بیان دقیق‌تر، یک نمونه مجازی از منابع فیزیکی آماده کرده و در اختیار کاربران قرار می‌دهد. کاربران می‌توانند ماشین‌های مجازی یا واحدهای نرم‌افزاری ایجاد کنند و و به آن‌ها اجازه دهند با یکدیگر تعامل داشته باشند. نرم‌افزار مجازی‌سازی منابع سخت‌افزاری مثل پردازنده مرکزی، حافظه اصلی یا فضای ذخیره‌سازی را با هم ترکیب می‌کند و آن‌ها را در صورت تقاضا به ماشین‌های مجازی اختصاص می‌دهد.
نرم‌افزار مدیریت
مدیران شبکه برای کنترل و مدیریت زیرساخت فناوری‌اطلاعات خود به شکل مرکزی و متمرکز به نرم‌افزارهایی نیاز دارند که به آن‌ها اجازه دهد به مدیریت زیرساخت بپردازند. آن‌ها از این نرم‌افزارها برای پیکربندی تجهیزاتی مثل سرورها و محیط‌های فناوری اطلاعات، حصول اطمینان از امنیت آن‌ها و بهینه‌سازی تخصیص منابع استفاده می‌کنند.
فناوری‌های خودکارسازی
خودکارسازی کارهایی مانند یکپارچه‌سازی منابع و مدیریت سرورها یا سوییچ‌ها فرآیندی خسته‌کننده و مستعد خطا است. اگر بتوانیم اقدام به یکپارچه‌سازی این منابع کنیم، سرعت انجام کارها بیشتر شده و ضریب خطا کاهش پیدا می‌کند. سازمان‌هایی که به دنبال پیاده‌سازی یک محیط ابری خصوصی هستند باید قابلیت‌های خودکارسازی را برای کارآمدتر کردن مدیریت زیرساخت ابری مورد استفاده قرار دهند.
علاوه بر فناوری‌های ابری خصوصی، سازمان‌ها باید تغییراتی را در شیوه‌های توسعه و استقرار خود اعمال کنند. به طور مثال، الگوها و خط‌مشی‌های کاربردی ابرمحور DevOps و DevSecOps و معماری‌هایی مانند میکروسرویس‌ها و کانتینرها، کارایی و انعطاف‌پذیری بیشتری را برای محیط ابر خصوصی به ارمغان می‌آورند.
راه‌حل‌های ابر خصوصی به چند گروه تقسیم می‌شوند؟
به‌طور کلی، چهار نوع اصلی زیرساخت ابر خصوصی به‌شرح زیر وجود دارد:
درون سازمانی (On-premises private cloud)
یک ابر خصوصی داخلی یا درون سازمانی، ابری است که امکان استقرار و پیاده‌سازی آن روی منابع داخلی یا مرکزداده داخلی وجود دارد. در پارادایم فوق، شما باید منابع را خریداری کنید، آن‌ها را حفظ و ارتقا دهید و امنیت آن‌ها را تضمین کنید. مدیریت ابر خصوصی درون سازمانی هزینه‌بر است و نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه و هزینه‌های مستمر دارد.
مدیریت شده (Managed private cloud)
Managed private cloud یک محیط تک مستاجری است که به‌طور کامل توسط شخص ثالث مدیریت می‌شود. به‌عنوان مثال، زیرساخت فناوری‌اطلاعات یک سازمان می‌تواند از خدمات ارائه شده توسط یک سازمان شخص ثالث که میزبان مرکزداده است، استفاده کند. در این حالت، شخص ثالث مسئولیت نگهداری، ارتقا، پشتیبانی و مدیریت از راه‌ِدور منابع ابری خصوصی شما را فراهم می‌کند. در حالی‌که ابرهای خصوصی مدیریت شده گران هستند، اما دردسرهای کمتری نسبت به راه‌حل‌های داخلی دارند.
مجازی (Virtual private cloud)
یک ابر خصوصی مجازی، یک Private Cloud است که می‌توانید آن را در زیرساخت ابر عمومی مستقر کنید. ابر خصوصی مجازی، یک محیط ایمن و ایزوله است که در آن کاربران ابر خصوصی می‌توانند کد‌ها را اجرا کنند، وب‌سایت‌ها را میزبانی کنند، داده‌ها را ذخیره کنند و کارهای دیگری را که به یک مرکزداده سنتی نیاز است، انجام دهند. ابرهای خصوصی مجازی به شکل قابل‌توجهی راحتی و مقیاس‌پذیری منابع رایانش ابری عمومی را همراه با کنترل و امنیت بیشتر در اختیارتان قرار می‌دهند.
بدون دیدگاه