ابتدا روندهای باقی مانده از مطلب قبل را در ادامه کامل می‌کنیم:

داده‌های برزگ و تحلیل کننده داده‌ها

شهرهای هوشمند به واسطه ماهیت خود، مقدار قابل توجهی از داده‌ها را در عملیات روزانه خود تولید می‌کنند. روندهایی که پیشتر آن‌ها را شرح دادیم، شهرها را به سمت جمع‌آوری و دسترسی به حجم قابل توجهی از داده‌ها سوق می‌دهند. برخی از آن‌ها ممکن است راکد باشند، اما بخش بزرگی از دنیای زنده را تشکیل می‌دهند. این داده‌ها چندین ویژگی دارند : حجم بالا، به صورت زنده (سرعت بالا دسترسی به آن‌ها)؛ و دارای منابع، فرمت و ویژگی‌های گوناگون (متغیر).
این داده‌های بزرگ اگر به خوبی مدیریت شوند و مورد تحلیل قرار گیرند، می‌توانند فهم و ارزش اقتصادی بالایی ایجاد کنند که شهرها و ذینفعان شهری می‌توانند برای افزایش بهره‌وری و ایجاد نوآوری در ارائه خدمات جدید از آن‌ها استفاده کرده و زندگی و شهر خود را توسعه ببخشند. تکنولوژی‌های تکامل‌یافته‌ای همچون رایانش ابری که این داده‌های بزرگ را دریافت می‌کنند، مدیریت می‌کنند و مورد تحلیل قرار می‌دهند، به روند فناوری‌ها کمک می‌کند. شهرها اکنون قادر به دسترسی  و استفاده از منابع محاسباتی عظیمی هستند که تا چند سال پیش به هزینه زیادی برای دست آوردن و مدیریت آن‌ها لازم بود. به کمک فناوری‌هایی چون Hadoop/HDFS، Spark، Hive و طیف وسیعی از ابزارهای تخصصی، اکنون شهرها می‌توانند با تحت کنترل در آوردن داده‌های بزرگ و استفاده از ابزارهای تحلیلی، به بهبود کارایی عملیات و خدمات شهری کمک کنند.
در این مقاله چندین مثال از کاربرد تکنولوژی داده‌های بزرگ در شهرهای هوشمند آورده شده است.

مثلا شهر بوستون در ایالات متحده آمریکا از داده‌های بزرگ برای بهبود عملکرد شهرها در مقایسه با طیف وسیعی از شاخص‌ها استفاده می‌کند. مثلا می‌تواند مشکلات خیابان‌های شهر را شناسایی کند و یا با به کارگیری یک رویکرد تقاضا محور موجب افزایش کارایی در جمع‌آوری زباله‌ها شود.

شهر نیویورک یک سیستم به نام FireCost ایجاد کرده است که در آن داده‌های مربوط به شش سازمان شهری را برای شناسایی ساختمان‌های با بیشترین ریسک آتش‌سوزی، مورد تحلیل قرار می‌دهد.

شهر لندن نیز از طیف گسترده‌ای از داده‌های شهری و تحلیل‌های پیشرفته برای مکانیابی محله‌های خاص استفاده می‌کند تا بتواند درک بهتری از تخصیص منابع و برنامه‌ریزی که با استفاده از سرویس‌های مکانی امکان پذیر است، داشته باشد.

در شهر سنگاپور نیز با اجرای طرح دریافت هزینه در جاده‌ها بر اساس تقاضای شهروندان، در بخش حمل و نقل خود از این تکنولوژی استفاده می‌کند تا بتواند استفاده از جاده‌ها را در سراسر جزیره بهینه‌سازی کند. 

مشارکت شهروندی

مشارکت شهروندان یک جنبه تکمیل کننده از شهرهای هوشمند است و اگرچه به طور مستقیم به بخش فنی مربوط نمی‌شود، اما به جمع‌آوری و مدیریت داده‌ها که در بخش داده‌های باز و داده‌های بزرگ متکی است. اساسا، هدف این است تکنولوژی در حمایت از مشارکت بیشتر با شهروندان استفاده شود که تا حدودی موجب درک بهتر آنچه که شهروندان در زندگی روزمره خود نیاز دارند، شود. در این زمینه، تعامل نه تنها با شهروندان بلکه با تمام اکوسیستم‌ها، کارگران شهر، کسب و کارها، گردشگران مد نظر می‌باشد.درحالی که این ممکن است واضح باشد که شهرها باید شهروندان خود را درگیر کنند، اما تعجب آور است که هنوز کانال‌های کمی برای معنی‌دار کردن گفتمان شهری در میان شهروندان وجود دارد. 
در 5 سال اخیر تکنولوژی‌های برقراری ارتباط با شهروندان در حوزه شهر هوشمند پیشرفت زیادی داشته اند. این پیشرفت‌ها اشکال مختلفی را شامل می‌شوند که عبارتند از:

• برنامه کاربردی تلفن یا وب که به شهروندان اجازه می‌دهد تا مسائل مربوط به شهر مانند نقاشی‌های دیواری یا حوادث را گزارش دهند! یا به صورت مستقیم با خدمات شهری مرتبط باشند. (اغلب به 311 سرویس در آمریکای شمالی رفرنس داده می‌شود). اطلاعات مربوط به فعالیت‌های شهرهایی مانند بوستون، هلسینکی و لندن که حاصل کار واشنگتن است، را می‌توانید در وب‌سایت سازمان Open311 دنبال کنید. 

• Hackathons و سایر توسعه دهنده‌ها رویدادهای برای ارتباط جامعه فنی با داده‌های باز و سرویس‌های جدید محسوب می‌شوند. برای مثال استفاده از برنامه Code for America و سایر روش‌های متدوال تکنولوژی‌محور در اروپا را می‌توان به عنوان یک نمونه موفق دانست.

• فرآیندهای طراحی محوربه همراه جذب شهروندان برای ایده‌پردازی، طراحی و رساندن خدمات جدید، یکی از روندهایی است که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این رویکرد شهروند محور، در بسیاری از شهرها به شکل‌های مختلفی به کار گرفته شده است. با وجود متقاضیان اولیه این رویکرد همچون Milton Keynes در انگلستان و پروژه شهروندی اتحادیه اروپا، مشخص است که این روند در حال توسعه است.

• استفاده از جمع‌سپاری (برون‌سپاری به انبوه مردم) داده‌های شهری برای درک بهتر فعالیت‌های جمعیتی شهر یا استفاده از شهروندان برای کمک به جمع‌آوری داده‌ها، یکی از روندهایی است که بدون مشارکت شهروندان به سختی امکان پذیر است. برای مثال می‌توان به جمع‌سپاری اطلاعات مربوط به سیل در جاکارتا که در Tweests مورد استفاده قرار گرفته است و یا استفاده از درآمد شهروندان در ایجاد مسیرهای مناسب معلولان (دارای صندلی چرخدار) در  Böblingen (بوبلینگن) آلمان اشاره کرد.

همانطور که در بالا اشاره شد، می‌توان گفت مشارکت یک گام اولیه برای توانمندسازی محسوب می‌شود. هدف نهایی مشارکت شهروندی، توانمندسازی شهروندان است تا زندگی روزمره خود را از طریق مدیریت جامعه پیش ببرند و بهبود ببخشند.
در این مطلب و در مطالب قبلی روندها و مسیرهای اصلی حرکت به سمت شهرهای هوشمند شرح داده شد که استفاده درست از آن‌ها می‌تواند به ارتقای کیفیت زندگی شهروندان کمک کند. البته باید این نکته را در نظر داشت که عوامل دیگری همچون امنیت، حفظ حریم خصوصی، پایداری محیط زیست و بسیاری دیگر از این عوامل در کنار این روندها، می‌تواند این فرآیند بهبود زندگی شهروندان را تکامل بخشند. در ادامه به بررسی فعالیت‌های صورت گرفته در حوزه استاندارد مربوط به این روندها و چشم‌انداز کلی شهر هوشمند پرداخته شده است.

استانداردها

استانداردها برای تکامل شهرهای هوشمند حیاتی هستند تا بتوانند به تصویب تکنولوژی‌های جدید کمک کنند و یک چاچوب قابل اعتماد برای مقامات مختلف شهری از جمله برنامه‌ریزان و متخصصان شهری ایجاد کنند. تمامی زمینه‌های فناوری که قبلا ذکر شد، به فعالیت‌های عمده در راستای استانداردسازی، با اقدامات مداوم و قابل توجهی که در سازمان‌های بین‌المللی مانند ITU، ETSI، ISO و همچنین سازمان‌های ملی و البته IEEE انجام می‌گردد، مربوط می‌شوند. همچنین یک بررسی کلی از اقدامات بین‌المللی، توسط سازمان ملی استاندارد ملی انگلستان در سند شهر هوشمند این سازمان صورت گرفته است.(https://goo.gl/8pF1oT)

یک مرور کلی از فعالیت‌های سازمان‌های استاندارد در حوزه شهر هوشمند

شکل بالا نشان می‌دهد که فعالیت‌های صورت گرفته در رابطه با استانداردها را می‌توان به سه سطح تقسیم‌بندی کرد. 1- تمرکز استراتژیک بر ارائه راهنمایی‌های لازم برای مدیریت شهر، 2- فرآیندهای متمرکز بر خرید و مدیریت پروژه‌ها و فعالیت‌های شهر هوشمند، 3- سطح فنی متمرکز بر روی جزئیات سطح پایین در تکنولوژی‌های مورد استفاده برای پروژه‌های شهر هوشمند، که استانداردهای IEEE بیشتر بر روی بخش پایین‌تر نمودار تمرکز دارند.
در سطح استراتژیک، یک استاندارد مهم، استاندارد ISO 37120 جوامع توسعه پایدار است که شامل شاخص‌های خدمات شهری و کیفیت زندگی است. این استاندارد، توسط کمیته فنی 268 ISO تنظیم شده است که صد شاخص را برای شهرها در نظر می‌گیرد که بایستی مورد توجه قرار گیرد تا میزان پیشرفت خود را مورد ارزیابی قرار دهند. تعدادی از شهرها در حال حرکت به سمت اتخاذ این استانداردها هستند و شورای جهانی داده‌های شهری (World Counsil on City Data) تلاش‌هایی برای ترویج این معیارها و تشویق شهرها به استفاده از آن‌ها انجام داده است. موسسه استاندارد بریتانیا به سمت برخی از تفکرات اولیه در مورد رویکرد استراتژیک به شهرهای هوشمند قدم برداشته و اخیرا موسسه شهر هوشمند را در رابطه با اهداف آتی شهری در انگستان  راه‌اندازی کرده است.(http://www.dataforcities.org/wccd/)
در سطح فنی، کمیته ISO JTC1، اسناد مفیدی را در مورد فعالیت‌های استاندارد شهرهای هوشمند ایجاد کرده است و دو استاندارد فنی دارد که هنوز در حال توسعه هستند (از گروه ISO / IEC JTC1). این استاندارها عبارتند از:  ISO/IEC AWI 30145 فناوری اطلاعات – چارچوب مرجع ICT شهر هوشمند و استاندارد ISO/IEC AWI 30146 فناوری اظلاعات – شاخص‌های ICT شهر هوشمند؛ که هر دوی این استانداردها بر روی زیرساخت‌های مورد نیاز شهرهای هوشمند متمرکز هستند.
سازمان IEEE، بر اهمیت اینترنت اشیاء (IoT) به عنوان یک روند حیاتی در شهرهای هوشمند تاکید می‌کند. این سازمان تلاش‌هایی در جهت ایجاد استاندارد IEEE P2413، که استانداردی برای داشتن یک چارچوب معماری مشخص برای اینترنت اشیاء (IoT) می‌باشد، کرده است. استاندارد IEEE P2413 در حال توسعه است تا یک چارچوب معماری برای حمایت از تعامل متقابل، همکاری سیستمی و سازگاری عملکردی و رشد روزافزون بازار IoT ایجاد کند. علاوه بر این، ITU دارای یک گروه استاندارد فعال (گروه مطالعات 20) در زمینه اینترنت اشیاء است.(http://www.itu.int/en/ITU‐T/studygroups/2013‐2016/20/Pages/default.aspx)
انجمن استاندارهای IEEE به عنوان ایجاد کننده یک چشم‌انداز سیستم به سیستم در استانداردسازی، شناخته می‌شود. به عنوان مثال در حوزه شبکه‌های هوشمند، IEEE 2030، راهنمای IEEE برای ارتباط شبکه‌های هوشمند از تکنولوژی‌های انرژی و فناوری اطلاعات با سیستم برق (EPC)، اپلیکیشن های End-Use ، و بارهای الکتریکی، می‌باشد. لیست جامع استانداردهای IEEE مربوط به شهر هوشمند را می‌توانید در سند “اقدامات استاندارد IEEE برای شهرهای هوشمند” وجود دارد.