منظور از UPC و APC چیست؟

همان طور که می‌دانید، کابل فیبر نوری عمدتاً با کابل‌ها و کانکتورها مونتاژ می شود، بنابراین نام مونتاژ کابل فیبر مربوط به نام کانکتور آن است. ما یک یک کابل را کابل پچ فیبر LC می‌نامیم چون دارای کانکتور فیبر نوری LC می‌باشد. در اینجا هم کلمات UPC و APC فقط مربوط به کانکتورهای فیبر نوری هستند و هیچ ارتباطی با کابل فیبر نوری ندارند.
وقتی یک کانکتور به اتنهای یک فیبر نصب می شود تلفات نور اتفاق می‌افتد. برخی از این نورها مستقیماً به منبع نوری که آن را ایجاد کرده است منعکس می‌شوند. این بازتاب‌ها به منابع نور لیزر آسیب می رساند همچنین سیگنال منتقل شده را مختل می‌کنند. برای کاهش این بازتاب‌ها می می‌توانیم انتهای فرول‌های کانکتور را به گونه متفاوتی صیقل دهیم. در کل چهار نوع صیقل دادن فرول کانکتور وجود دارد که APC و UPC دو نوع از آن‌ها هستند. UPC مخفف Ultra Physical Contact و APC مخفف Angled Physical Contact می‌باشد.

تفاوت بین کانکتورهای UPC و APC

تفاوت اصلی بین کانکتورهای فیبر نوری UPC و APC در قسمت انتهایی فیبر آن‌ها است. کانکتورهای UPC بدون زاویه صیقل داده می‌شوند اما در کانکتورهای APC انتهای فیبر با زاویه 8 درجه صیقل داده شده است. کانکتورهای UPC نیز کاملاً صیقلی نیستند. آن‌ها نیز برای آرایش بهتر core دارای یک انحنای جزئی هستند. یکی دیگر از تفاوت‌های واضح تر آداپتورهای آن ها است. آداپتورهای UPS آبی و آداپتورهای APC سبز هستند.

با کانکتورهای UPC هر نوری که بازتاب داده می‌شود مستقیماً به سمت منبع نور باز می‌گردد. انتهای زاویه‌دار کانکتور APC باعث می‌شود نور منعکس شده با یک زاویه و پس از برخور با کلد به سمت منبع نور بازگردد. این مسئله باعث ایجاد تفاوت‌هایی در تلفات بازگشتی می‌شود که معیاری برای اندازه گیری بازتاب نور است و با یک مقدار منفی بیان می‌شود. مطابق با استانداردهای صنعتی توصیه می‌شود که تلفات بازگشتی برای کانکتورهای UPC باید -50dB یا بیشتر و برای کانکتورهای APC -60dB یا بیشتر باشد.

به خاطر داشته باشید که تلفات بازگشتی با تلفات جایگذاری که بیانگر مقادیر افت توان نوری از طریق یک کانکتور یا در طول کابل است، فرق می‌کنند. دست یافتن به تلفات جایگذاری کمتر با کانکتورهای UPC به دلیل گپ هوایی کمتر، نسبت به کانکتورهای APC راحت‌تر است. با این حال تکنیک‌های تولید به طور قابل ملاحظه ای بهبود یافته است به گونه‌ای که مقادیر تلفات جایگذاری برای کانکتورهای APC و UPC به هم نزدیک‌تر شده است.

ملاحظات کاربردی کانکتورهای UPC و APC

برخی از کاربردها وجود دارند که حساسیت بیشتری نسبت به تلفات بازگشتی دارند که نیازمند کانکتورهای APC هستند. برای مثال، در محدوده‌های با طول موج نور بالاتر (بالاتر از 1500 نانومتر) مانند مواردی که برای سیگنال‌های ویدئویی RF استفاده می شوند، نور منعکس شده می‌تواند سیگنال را تحت تأثیر قرار دهد. به همین دلیل مشاهده می‌کنیم که بیشتر شرکت‌های کابل کشی و ارائه دهندگان FTTx برای کاربردهای بیرونی از کانکتورهای APC استفاده می‌کنند.

کانکتورهای APC معمولاً در کاربردهای نوری پسیو (GPONها و شبکه های محلی نوری پسیو (POLANها)) مورد استفاده قرار گیرند به دلیل اینکه بسیاری از این سیستم‌ها از سیگنال‌های RF برای ارسال ویدئو استفاده می‌کنند. شبکه‌های نوری پسیو آینده و با سرعت بالاتر و کاربردهای WDM که از طول موج‌های بالاتری استفاده می‌کنند، به تلفات بازگشتی کمتری نیاز دارند به همین دلیل بهتر است از کانکتورهای APC استفاده کنند.

یکی از مواردی که باید به آن اشاره کرد این است که کانکتورهای UPC و APC نمی‌توانند جفت شوند. این کار نه تنها باعث ایجاد عملکردی ضعیف به دلیل عدم تماس کورهای فیبر می‌شود، بلکه باعث خرابی هر دو کانکتور‌ نیز می‌شود.

اما علاوه بر عملکری نوری، هزینه و سادگی نیز باید مورد توجه قرار گیرد. بنابراین سخت است که بگوییم یک کانکتور از دیگری برتر است. در حقیقت اینکه شما از کدام‌یک ازکانکتورهای UPC یا APC استفاده کنید، بسته به نیاز شما خواهد بود. برای کاربردهایی که به سیگنالینگ فیبر نوری با دقت بالا نیاز دارند، بهتر است ابتدا کانکتورهای APC را مدنظر قرار دهید، اما برای سیستم‌های دیجیتالی با حساسیت کمتر، استفاده از کانکتورهای UPC نیز می تواند به همان اندازه عملکرد خوبی داشته باشد.

بخوانید: کابل کشی برای Edge | ترندی از دیدگاه آر اند ام (R&M)