به گفته سازمان ملل، بیش از نصف جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند. نه تنها مدیران و مسوولان شهری باید خود را با چالش‌های آینده وفق دهند بلکه خدمات شهری، اپراتورهای شبکه‌های مخابراتی، بیمارستان‌ها، شرکت‌های حمل‌ونقل شهری، تجارت، صنعت، مدیریت تسهیلات و حتی ادارات پلیس هم تحت تأثیر قرار می‌گیرند. یک اصل ساده: جمعیت بیشتر، مشکلات اقتصادی بیشتری را به دنبال دارد و در نتیجه به ترافیک داده، انرژی، خدمات، هزینه و تاسیسات ارتباطی بیشتری نیاز دارد.
شهرها چگونه می‌توانند از عهده این چالش‌ها بر بیایند؟ جواب این سؤال چیزی نیست جز “هوشمندسازی”. مدل‌ها و تعاریف زیادی در این زمینه وجود دارد. در ظاهر هوشمندسازی در مورد دنیاهای تکنولوژی متفاوتی صحبت می‌کند که می‌توانند تأثیر چشمگیری بر روی هم داشته باشند.

زندگی با کیفیت بیشتر

تصمیم‌گیرندگان  و برنامه ریزان شهری امیدوارند بتوانند پیشرفت جهان آینده را با هوشمندسازی مدیریت کنند. درواقع آن‌ها باید بر روی تصمیماتی متمرکز شوند که انتقال سریع‌تر جریان اطلاعات، استفاده منطقی‌تر از داده‌ها و در نتیجه شهرهای هوشمندتری را به همراه داشته باشند. اخیراً کنگره جهانی نمایشگاه شهر هوشمند در بارسلونا و هفته شهر هوشمند در سیدنی نیز پیش‌بینی‌های موجود در این زمینه را تأیید کرده‌اند. از ماه اکتبر، نمایشگاه 2020 در دبی یک مدل واقعی برای ساختمان‌ها و شهرهای هوشمند خواهد بود. همه و همه این‌ها نشان از این دارند که جهان به سمت «زندگی با کیفیت‌تر» حرکت می‌کند.

اهداف زیادی ایده شهر هوشمند را محقق می‌سازند. شهرها می‌خواهند:
• شبکه بهتری را برای مردم، شرکت‌ها و آموزش فراهم کنند.
• کیفیت زندگی، امنیت و خدمات را بالا ببرند.
• وظایف مدیریتی و اجرایی را به‌صورت خودکار انجام دهند.
• استفاده از منابع را بهبود بدهند.
انجمن جهانی مکنزی 30 شاخص را برای کیفیت زندگی شهری مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده است که تکنولوژی‌های هوشمند می‌توانند هریک از این شاخص‌ها را 10 تا 30 درصد بهبود بخشند.

جستجوی هوشمند برای یک پارکینگ (شهر هوشمند)

چندین تکنولوژی و برنامه کاربردی هیجان‌انگیز در سراسر دنیا در حال آزمایش هستند و تعدادی از آن‌ها نیز همین الان در حال استفاده هستند. در ادامه به برخی از این نمونه‌ها اشاره شده است:
• شهرهای هوشمند کیفیت هوا و مصرف آب و انرژی را  خیلی سریع کنترل می‌کنند و آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند. این تکنولوژی هم‌اکنون در شهر آمستردام مورد استفاده قرار گرفته است.
• شهرهایی مانند سانتاندر در اسپانیا به‌طور خودکار ترافیک را با استفاده از علائم دیجیتال هدایت می‌کنند. این کار گاهی اوقات باعث می‌شود افراد زمان کمتری را برای یافتن محل پارک ماشین صرف کنند و به این ترتیب حجم ترافیک کاهش می‌یابد.
• هنگامی‌که سطل‌های زباله پر می‌شوند، می‌توانند به خدمات تخلیه پسماند اطلاع دهند و درنتیجه مسیر رسیدن به این سطل‌ها بهینه می‌شود.
• لامپ‌های خیابان‌ها و محل شارژ اسکوترها و ماشین‌های الکترونیکی با استفاده از سنسورهای محیطی، دوربین‌ها، WiFi و آنتن‌های 5G هوشمند می‌شوند.
• ربات‌ها برخی از وظایف ساده پلیس‌ها را بر عهده می‌گیرند. این مورد در حال حاضر در دبی مورد استفاده قرار گرفته است.
• تکنولوژی واقعیت افزوده (AR) توریست‌ها را در کلان‌شهرها راهنمایی می‌کند و اطلاعاتی در مورد مکانی که قصد بازدید از آن را دارند، در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد.

در آینده میلیون‌ها سنسور، داده‌ها را از خیابان‌ها، ساختمان‌ها و اینترنت اشیا (IoT) بر روی فضای ابری (cloud) بارگذاری می‌کنند و این داده‌ها می‌توانند به‌منظور مدیریت شهری بهینه، آنالیز شوند. برای یک پروژه در کشور پرتغال به نام PlanIT Valley، در نظر گرفته شده است که در آینده به ازای هر یک از ساکنان بیشتر از 400 سنسور مورد استفاده قرار گیرد. این موضوع باعث می‌شود یک تصویر دیجیتال از اکوسیستم شهری تولید شود و همه منابع داده به‌خوبی با هم ارتباط برقرار کنند.
ماشین‌های خودران به اکوسیستم شهر هوشمند نیاز دارند. یک کنترل خودکار بدون نقص به تبادل بدون محدودیت و سریع داده‌ها با جاده‌ها، زیرساخت‌ها و سایر کاربران جاده‌ها وابسته است و چندین ترابایت داده در طی فرآیندهای روزانه مبادله می‌شود.
تنها شهرها به استاندارد تلفن همراه 5G وابسته نیستند. در مقایسه با تکنولوژی 4G/LTE که اخیراً مورد استفاده قرار می‌گیرد، 5G سرعت ترافیک داده‌ها بین وسایل نقلیه، تلفن‌های هوشمند، ماشین‌ها، مراکز داده (دیتاسنترها)، ساختمان‌ها، سنسورها و انواع مختلف کنترل‌کننده‌ها را 50 تا 100 برابر می‌کند. برای موارد قابل‌تصور در یک شهر هوشمند، 5G پاسخ‌های سریع و با تأخیر بسیار پایین را ممکن می‌سازد و امکان استفاده از دامنه فرکانس بالاتر را فراهم کرده و ظرفیت شبیه‌سازی‌ها را افزایش می‌دهد.
 
یکی از پیش‌نیازهای رسیدن به این هدف، از یک طرف ایجاد بستری است که تعداد سلول‌های کوچک آن در مقایسه با پوشش رادیویی امروز تقریباً 10 برابر باشد. به‌ویژه این راهکار باید در مراکز شهرهایی که به‌طور پیوسته در حال گسترش هستند، پیاده‌سازی شود. از طرف دیگر، فراهم‌سازی اتصالات فیبرنوری بین همه این آنتن‌ها و شبکه موجود و همچنین توسعه ظرفیت شبکه مرکزی نیز مورد نیاز است. علاوه بر این، در تکنولوژی فیبر نوری، شبکه باید قادر باشد حجم عظیمی از داده‌های شهرهای هوشمند و جمعیت روبه رشد آن‌ها را مدیریت کند.

بخوانید: هوش مصنوعی (AI) چگونه صنعت حمل و نقل را دگرگون می‌کند؟