ما در این مطلب قصد داریم تا به شرح انواع مختلف مراکز داده و بررسی دقیق تر معیارهای تفاوت آنها با یکدیگر می‌پردازیم.
انواع مراکز داده
مراکز داده، بر اساس نوع کاربردی که برای آن تعریف شده‌است، می‌تواند به عنوان یک مرکز پردازشی، مرکز ذخیره داده، مرکز جمع‌آوری داده یا تمامی این موارد عمل کند. امروزه انواع مختلفی از مراکز داده در سرتاسر شبکه جهانی اینترنت در حال سرویس‌دهی هستند که برخی از آنها استفاده تجاری محدود درون سازمانی دارند و برخی دیگر در اینترنت به صورت تجاری یا عمومی قابل استفاده هستند.
به طور کلی، مراکز داده را با توجه به اندازه و کارکرد به دسته‌های زیر تقسیم بندی می‌شوند:
شبکه‌های سازمانی، تجاری یا دانشگاهی (Campus)
شبکه‌های خصوصی WAN
فراهم‌کننده‌های سرویس (SP)
مراکز داده اینترنتی (IDC)
مراکز داده فراسازمانی (Extranet)
مراکز داده محلی (Intranet)
معیارهای تفاوت در انواع مراکز داده چیست؟
با توجه به نوع هر مرکز داده (دیتاسنتر) معیارهایی وجود دارند که در انواع مختلف از مراکز داده، تفاوت ایجاد می‌کنند. این معیارها عبارتند از:
• نوع پهنای باند (داخلی، خارجی یا مختلط)
• استفاده از لایه دو (L2) و / یا لایه سه (L3) برای کنترل ترافیک در مرکز یا حاشیه (Top of Rack)
• تکنولوژی ذخیره‌سازی داده‌ها
• سطح مجازی‌سازی سرور
• اندازه کلی مرکز داده (تعداد سرورها)
تناسب فرم و عملکرد
بسته به نوع مرکز داده، از فن‌آوری‌های مختلف شبکه و تجهیزات استفاده می‌شود. مراکز داده سازمانی معمولا برای بسیاری از کاربردها به خدمت گرفته می‌شوند. آنها می‌توانند شامل 200 سرور (در شرکت‌های کوچک) تا 1000 سرور (شرکت‌های بزرگ) باشند. بخشی از مراکز داده سازمانی، دارای ساختاری بسته هستند که برای بهینه سازی کاربردها و خدمات فناوری اطلاعات طراحی شده اند. فقط تعداد کمی ساختار عمودی (اکتشاف نفت و گاز، بیوتکنولوژی یا هر بخش دیگری که زیرساخت فناوری اطلاعات برای رقابت پذیری شرکت‌ها مهم باشد) می‌تواند شامل خوشه های محاسبات سریع ( (HPCC) در مراکز داده خود باشد ، که برای تجزیه و تحلیل کامل علمی طراحی شده است. همچنین بسیاری از مراکز داده سازمانی دارای ساختار باز هستند که برای خدمات مشتری طراحی شده اند. آنها بسته به نوع برنامه کاربرد، پهنای باند داخلی و خارجی را به کار می‌گیرند.
مجازی‌سازی و توسعه شبکه‌های مختلط
در خلال توسعه دیتاسنترهای سازمانی دو روند عمده وجود دارد: 1- استفاده روزافزون از فناوری های مجازی سازی سرور که از منابع سخت افزاری کارآمدتری استفاده می‌کنند و 2- گذار به شبکه‌های مختلط که از ترکیب اترنت مبتنی بر فناوری LAN و شبکه ذخیره سازی فیبر نوری یا SAN استفاده می‌کنند. به طور عمده، مراکز داده سازمانی از خدمات لایه ها (L2 و L3) و ترکیبی از سرورهای مجازی و فیزیکی استفاده می‌کنند.
فضای Turn-Key برای دیتاسنترها به مشتریان کمک می‌کند تا بتوانند با بهره‌برداری از فضاهای عمده فروش مراکز داده، سریعا پروژه‌های مربوط به مرکز داده را پیش ببرند. این امر موجب می‌گردد که از فرآیند زمانبر و پرهزینه شناسایی مکان پایدار برای دیتاسنترها جلوگیری شده و منجر به شکل گیری یک فضای مفید برای مرکز داده (دیتاسنتر) گردد. سرمایه‌گذاری‌های تقاضا محور برای فضای مراکز داده آماده نصب وجود دارند که می‌توانند کمک شایانی به مشتریان نیازمند بکنند.
خدمات مرکز داده Turn-Key پیشرفته‌ترین محیط‌ها را برای حمایت از به کارگیری زیرساخت‌های فناوری اطلاعات، سیستم‌های پیشرفته خنک‌کننده، برق، ایجاد افزونگی و فراهم آوردن شرایط پایداری فراهم می‌کند تا اطمینان حاصل شود که کاربردهای حیاتی در عین مصرف بهینه انرژی در دسترس هستند.
پورتال‌ها و یا شرکت‌هایی که از تکنولوژی Web 2.0 (سیستم هایی که دارای مراکزداده‌ای با ساختار باز هستند، و برای ارائه خدمات تعاملی مانند جستجو، بازی‌ها یا شبکه اجتماعی طراحی شده‌اند) استفاده می‌کنند، نیازهای بسیار متفاوتی دارند. مراکزداده پورتال ها عمدتا پهنای باند داخلی خود را به کار می‌گیرند که کاربران به برنامه های کاربردی و اطلاعات از منابع مختلف دسترسی داشته باشند و سعی می‌کنند تا حد ممکن آن را در هر سوئیچ (ToR) ) نگهداری کنند. پورتال‌ها به عنوان یک محیط عمدتا فیزیکی، از سرویس سطح دو (L2) در حاشیه (ToR) و سرویس سطح سه (L3) در مرکز استفاده می‌کنند و به طور معمول، از سیستم‌های ذخیره‌سازی داده‌های محلی استفاده می‌کنند (با استفاده محدود از پروتکل اینترنت در برخی از سیستم‌ها).
ویژگی‌های Web Hosting
سرویس‌های Hosting یا توسط شرکت‌های بزرگ با ده‌ها مرکز داده جهانی یا شرکت‌های کوچک که تنها چندین مشتری دارند، ارائه می‌شوند. در عین داشتن ساختاری متنوع، این مراکزداده، خدمات فراوانی را برای فراهم کردن زیرساخت‌های کامپیوتری در اختیار مشترکین خود می‌گذارند که ماهیت آن با توافقنامه خدمات مرتبط (SLA) مشخص می‌شود و بنابراین عمدتا از پهنای باند خارجی استفاده می‌کنند. گسترش آنها به علت استفاده گسترده از فناوری‌های مجازی سازی است، بنابراین آنها از توپولوژی شبکه L2 برای مهاجرت از دستگاه‌های مجازی استفاده می‌کنند که همچنین باعث ایجاد ترافیک داخلی اضافی می‌شوند.
در این پروتکل‌های مراکز داده، از iSCSI، NFS یا سایر پروتکل‌های مناسب اینترنت برای ذخیره داده‌ها استفاده می‌شود.
به عنوان یک نتیجه گیری کلی می‌توان گفت که با توجه به این تنوع در گونه های مراکزداده، می‌توان به قابلیت های بالای شبکه‌سازی در هر یک از انواع مراکزداده پی برد.
بدون دیدگاه