انتقال داده
زمان تخمینی مطالعه: 17دقیقه
روش‌های انتقال داده‌ها در شبکه‌ها می‌توانند متنوع باشند و بسته به نوع شبکه، نیازها و پروتکل‌های مورد استفاده، متفاوت خواهند بود. در شبکه‌های کامپیوتری، روش‌های انتقال داده‌ها در زیر مجموعه الگوی Unicast، الگوی Broadcast، الگوی Multicast، الگوی Anycast و الگوی Geocast قرار می‌گیرند. مهم است بدانید که این الگوها تنها بخشی از روش‌های ارسال داده در شبکه هستند و در واقع پروتکل‌ها و تکنولوژی‌های متعددی وجود دارند که برای انتقال داده‌ها در شبکه‌ها استفاده می‌شوند. هر روش دارای مزایا و محدودیت‌های خود است و بر اساس نیازها و شرایط شبکه، انتخاب می‌شود. در ادامه، عملکرد هریک از این روش‌های انتقال را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
روش انتقال Broadcast
همه‌پخشی (Broadcast) یکی از روش‌های ارسال داده در شبکه‌های کامپیوتری است که در آن یک پیام به تمام دستگاه‌های موجود در شبکه ارسال می‌شود. به عبارت دیگر، پیام به همه اعضای شبکه ارسال می‌شود و تمام دستگاه‌ها آن را دریافت می‌کنند. در این روش، یک دستگاه فرستنده پیام را بدون در نظر گرفتن مقصد خاص، به شبکه ارسال می‌کند. پیام با استفاده از آدرس Broadcast که معمولا یک آدرس خاص است که همه دستگاه‌ها آن را دریافت می‌کنند، برای تمام دستگاه‌ها قابل دسترسی است. همه دستگاه‌های شبکه پیام را دریافت کرده و می‌توانند در پاسخ به آن عملیات خاصی انجام دهند. استفاده از روش Broadcast در شبکه‌های کامپیوتری بسیار مفید است. برخی از کاربردهای این روش به شرح زیر هستند:
- ارسال اعلان‌ها و پیام‌های کنترلی: با استفاده از روش همه‌پخشی، می‌توان پیام‌های کنترلی و اعلان‌ها را به تمام دستگاه‌های شبکه ارسال کرد. این قابلیت می‌تواند برای اطلاع‌رسانی سریع به تمام اعضای شبکه، مانند اعلان‌های اضطراری، مفید باشد.
- پخش ویدیو و صدا: در برخی شبکه‌های تلویزیونی یا رادیویی، از روش همه‌پخشی برای پخش ویدیو و صدا استفاده می‌شود. در این حالت، پیام تصویری یا صوتی به تمام دستگاه‌های دریافت کننده در شبکه ارسال می‌شود.
- شناسایی دستگاه‌ها: در برخی موارد، از روش همه‌پخشی برای شناسایی دستگاه‌های جدید در شبکه استفاده می‌شود. در این حالت، یک دستگاه جدید به شبکه متصل شده و پیام همه‌پخشی را درخواست شناسایی ارسال می‌کند. سایر دستگاه‌ها در شبکه پیام را دریافت کرده و به دستگاه جدید پاسخ می‌دهند.
روش همه‌پخشی مزایا و محدودیت‌های خود را دارد. از مزایای آن می‌توان به انتشار سریع پیام، سهولت استفاده و پیاده‌سازی آن و قابلیت ارسال به تمام دستگاه‌ها اشاره کرد. اما از محدودیت‌های این روش می‌توان به اشغال پهنای باند شبکه به علت ارسال همزمان به تمام دستگاه‌ها و افزایش ترافیک شبکه اشاره کرد. همچنین، در صورتی که پیام به تعداد بزرگی از دستگاه‌ها ارسال شود و هر دستگاه باید پیام را پردازش کند، بار محاسباتی بر روی دستگاه‌ها افزایش می‌یابد.
به طور کلی، استفاده از روش همه‌پخشی بسته به نیازها و محدودیت‌های شبکه مورد استفاده قابل انتخاب است. در برخی موارد، ممکن است با استفاده از ترکیبی از روش‌های همه‌پخشی و تک‌پخشی، بهترین عملکرد را در شبکه‌ها به دست آورد.
روش انتقال Unicast
روش انتقال داده تک‌پخشی یکی دیگر از روش‌های ارسال داده‌ها در شبکه‌های کامپیوتری است که در آن یک پیام به یک دستگاه خاص در شبکه ارسال می‌شود. در این روش، فرستنده پیام به صورت مستقیم پیام را به آدرس مقصد مشخص شده ارسال می‌کند و تنها دستگاه مورد نظر پیام را دریافت و پردازش می‌کند. برای انتقال پیام تک‌پخشی، فرستنده باید آدرس یا شناسه منحصر به فرد دستگاه مقصد را بداند. این آدرس می‌تواند شامل آدرس IP دستگاه، شماره پورت مشخصی برای ارتباط با سرویس خاص، یا آدرس فیزیکی دستگاه (مانند مک آدرس) باشد. با استفاده از این آدرس، فرستنده می‌تواند پیام را به صورت مستقیم به دستگاه مقصد ارسال کند. استفاده از روش تک‌پخشی در شبکه‌های کامپیوتری بسیار رایج است و برای انتقال داده‌های هدفمند و خصوصی مناسب است. برخی از کاربردهای روش فوق به شرح زیر است:
- ارسال فایل‌ها و داده‌های خاص: با استفاده از روش تک‌پخشی می‌توان فایل‌ها، پیام‌ها، داده‌های خصوصی و اطلاعات مربوط به یک دستگاه خاص را به طور مستقیم ارسال کرد. این روش امنیت بیشتری را در انتقال داده‌ها فراهم می‌کند، زیرا پیام تنها به مقصد تعیین شده ارسال می‌شود.
2.. ارتباط بین سرویس‌ها و سرورها: در برنامه‌های کاربردی پیچیده، سرویس‌ها و سرورها ممکن است نیاز به ارتباط مستقیم با یکدیگر داشته باشند. از روش تک‌پخشی برای برقراری ارتباط بین این سرویس‌ها استفاده می‌شود. هر سرویس با استفاده از آدرس مقصد، پیام را به سرویس مورد نظر ارسال می‌کند.
3.. ارسال درخواست‌ها و پاسخ‌ها: در معماری سرویس وب، مشتریان درخواست‌های خود را به سرورها ارسال می‌کنند و سرورها پاسخ‌های مربوطه را می‌دهند. این ارتباطات معمولا از طریق روش تک‌پخشی برقرار می‌شوند. هر درخواست از سمت کلاینت به سرور مشخصیبه شکل مستقیم برای کلاینت هدف ارسال می‌شود. این روش معمولا به صورت یک به یک استفاده می‌شود، به این معنی که هر پیام به یک دستگاه مشخص ارسال می‌شود که باعث می‌شود تا پیام تنها توسط دستگاه مقصد دریافت شود و سایر دستگاه‌ها در شبکه این پیام را دریافت نکنند.
روش تک‌پخشی معمولا در شبکه‌های TCP/IP استفاده می‌شود. در این روش، هر دستگاه در شبکه به یک آدرس IP منحصر به فرد مرتبط است. بنابراین، فرستنده می‌تواند با استفاده از آدرس IP مقصد، پیام را به صورت مستقیم به دستگاه مورد نظر ارسال کند.
در معماری شبکه، روش تک‌پخشی معمولا با روش‌های دیگری مانند چندپخشی و همه‌پخشی مقایسه می‌شود. در روش چندپخشی، یک پیام به یک گروه از دستگاه‌ها ارسال می‌شود و در روش همه‌پخشی، پیام به تمام دستگاه‌های موجود در شبکه ارسال می‌شود. در حالی که روش تک‌پخشی برای ارسال پیام‌های هدفمند و خصوصی مورد استفاده قرار می‌گیرد، روش چندپخشی برای ارسال به گروه‌های مشخص از دستگاه‌ها و روش همه‌پخشی برای ارسال به تمام دستگاه‌های شبکه استفاده می‌شود.
در کل، روش انتقال تک‌پخشی یک روش معمول و پرکاربرد برای ارسال داده‌ها در شبکه‌های کامپیوتری است و به صورت یک به یک ارتباط بین فرستنده و گیرنده را برقرار می‌کند.
روش انتقال داده Multicast
در روش انتقال چندپخشی یک پیام به یک گروه از دستگاه‌ها در شبکه ارسال می‌شود. در این روش، فرستنده پیام یکبار پیام را ارسال می‌کند و تمام دستگاه‌های عضو در گروه مورد نظر پیام را دریافت می‌کنند. به عبارت دیگر، یک پیام چندپخشی به صورت همزمان به چندین دستگاه ارسال می‌شود.
برای استفاده از روش چندپخشی، یک آدرس چندپخشی خاص به گروه مورد نظر اختصاص داده می‌شود. این آدرس معمولا یک آدرس IP خاص است که به گروهی از دستگاه‌ها اختصاص داده می‌شود. هر دستگاهی که عضو در گروه چندپخشی باشد، باید به آدرس فوق متصل شود تا بتواند پیام‌های ارسال شده به این گروه را دریافت کند. روش چندپخشی در شبکه‌های IP بسیار مفید است و برای ارسال پیام‌ها و داده‌ها به گروه‌های بزرگی از دستگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از کاربردهای این روش به شرح زیر است:
- انتقال داده‌ها به شکل بلادرنگ: روش چندپخشی معمولا برای انتقال محتوای بلادرنگ مثل ویدیو و صدا به کار می‌رود. با استفاده از این روش، یک سرور می‌تواند پیام را به یک گروه از کاربران در سرتاسر شبکه ارسال کند، به جای این‌که هر کاربر به صورت جداگانه از سرور درخواست محتوا را بکند. این روش منجر به صرفه‌جویی در پهنای باند و منابع شبکه می‌شود.
- ارسال پیام‌ها به گروه‌های چندمنظوره: در برخی برنامه‌ها و سرویس‌ها، ممکن است نیاز به ارسال پیام‌ها به گروه‌های چندمنظوره باشد. برای مثال، در یک شبکه اجتماعی، یک کاربر می‌تواند پیامی را به تمام دوستان خود یا به یک گروه خاص از دوستان ارسال کند. با استفاده از روش چندپخشی این پیام به یکباره برای تمام دستگاه‌های عضو در گروه ارسال می‌شود.
- ارسال به صورت گسترده در شبکه‌های محلی: در شبکه‌های محلی (LAN) که نیاز است تا پیامی برای همه دستگاه‌ها در یک گروه ارسال شود از روش فوق استفاده می‌شود.
روش انتقال Anycast
در روش یک‌ازچند پخشی (Anycast) یک آدرس یک‌ازچند پخشی به چند دستگاه مختلف اختصاص داده می‌شود، اما در هر لحظه، تنها یکی از این دستگاه‌ها به عنوان مقصد فعال است. به عبارت دیگر، در Anycast، چندین نقطه مقصد وجود دارد و هر بسته داده به نزدیک‌ترین نقطه مقصد ارسال می‌شود.
آدرس Anycast معمولا یک آدرس IP است که به گروهی از دستگاه‌ها اختصاص داده می‌شود، اما در عمل، هر بسته داده تنها به یکی از اعضای گروه Anycast ارسال می‌شود که در شبکه به عنوان نزدیک‌ترین مقصد شناخته شده است. سایر دستگاه‌ها در گروه همچنان به بسته داده پاسخ می‌دهند، اما بسته‌ها به صورت طبیعی به نزدیک‌ترین نقطه مقصد هدایت می‌شوند. روش Anycast در شبکه‌ها برای اهداف مختلفی استفاده می‌شود. برخی از کاربردهای این روش به شرح زیر است:
- سرویس سامانه نام دامنه DNS سرنام (Domain Name System): در سرویس سامانه نام دامنه، چند سرور سامانه نام دامنه به یک آدرس Anycast متصل می‌شوند. درخواست‌های DNS که توسط کاربران ارسال می‌شوند، به نزدیک‌ترین سرور سامانه نام دامنه از لیست سرورهای متصل به آدرس Anycast هدایت می‌شوند. این روش قابلیت اطمینان و کارایی سرویس سامانه نام دامنه را به شکل قابل توجهی افزایش می‌دهد.
- شبکه تحویل محتوا CDN سرنام (Content Delivery Network): در شبکه تحویل محتوا، فایل‌های وب بر روی چندین سرور در سراسر دنیا قرار دارند. با استفاده از Anycast، کاربران به نزدیک‌ترین سرور شبکه تحویل محتوا از لیست سرورهای موجود متصل می‌شوند و محتوا با سرعت و کارایی بالا به کاربران داده می‌شود.
- بهبود امنیت شبکه: Anycast می‌تواند در سرویس‌های امنیت شبکه مانند DDoS استفاده شود. در این حالت، چندین سرور مخفی و محافظ در شبکه قرار دارند و در صورت شناسایی حمله، بار به نزدیک‌ترین سرور Anycast هدایت می‌شود تا حمله مهار شود.
روش انتقال Geocast
در روش انتقال داده ژئوکست بر اساس موقعیت جغرافیایی (مکان جغرافیایی) دستگاه‌ها در شبکه، بسته‌های داده انتقال پیدا می‌کنند. در این روش، بسته‌های داده به دستگاه‌هایی هدایت می‌شوند که در محدوده جغرافیایی مشخصی قرار دارند. روش Geocast برای انتقال داده‌ها در برخی از شبکه‌های کامپیوتری مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، در شبکه‌های پراکنده یا شبکه‌های حسگر بی‌سیم که مجموعه‌ای از حسگرها را در محیطی وسیع تشکیل می‌دهند، ارتباط بین حسگرها براساس موقعیت جغرافیایی بسیار مهم است. با استفاده از Geocast، بسته‌های داده می‌توانند به صورت مؤثر به حسگرهایی هدایت شوند که در نزدیکی یکدیگر یا در محدوده جغرافیایی خاصی قرار دارند.
روش Geocast در شبکه‌های کامپیوتری معمولا بر اساس آدرس IP کار می‌کنند. در این روش، محدوده جغرافیایی مورد نظر برای هدایت بسته‌ها توسط آدرس IP مقصد مشخص می‌شود. سپس، مسیریابی و هدایت بسته‌ها به دستگاه‌هایی که در محدوده جغرافیایی مورد نظر قرار دارند، انجام می‌شود.
مزیت اصلی استفاده از روش Geocast در شبکه‌های کامپیوتری، مسیریابی و ارسال داده‌ها بر اساس موقعیت جغرافیایی است. این روش می‌تواند در کاربردهایی که نیاز به ارتباط بین دستگاه‌هایی در نزدیکی یکدیگر یا در محدوده جغرافیایی خاصی دارند، مفید باشد. به عنوان مثال، در شبکه‌های حسگر بی‌سیم که اطلاعات حسگرها در محیطی وسیع جمع‌آوری و پردازش می‌شود، می‌توان از Geocast برای هدایت داده‌ها به حسگرهایی استفاده کرد که در نزدیکی یکدیگر قرار دارند و نیازمندی‌های خاصی را برآورده می‌کنند.
مهم‌ترین چالش در استفاده از روش Geocast، مسیریابی صحیح بسته‌ها است. به دلیل تغییرات پویا در موقعیت جغرافیایی دستگاه‌ها و شبکه، مسیریابی دقیق برای هدایت بسته‌ها به دستگاه‌های مورد نظر ممکن است مشکلاتی را ایجاد کند. همچنین، تنظیم پارامترهای مربوط به محدوده جغرافیایی و ارتباط بین دستگاه‌ها نیز نیازمند بررسی دقیق و تنظیم بهینه است.
در کل، روش Geocast یک روش مسیریابی مبتنی بر موقعیت جغرافیایی در شبکه‌های کامپیوتری است که بسته‌های داده را بر اساس موقعیت فیزیکی دستگاه‌ها هدایت می‌کند. این روش، در برخی از شبکه‌ها و محیط‌هایی که محدوده جغرافیایی وسیعی را شامل می‌شوند، اهمیت دارد. با این حال، برای پیاده‌سازی موفقیت‌آمیز این روش، نیاز به مدیریت دقیق مسیریابی، تنظیم پارامترها و راهکارهای مرتبط با تغییرات پویا در موقعیت جغرافیایی است.
این روش‌های انتقال داده چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟
همان‌گونه که مشاهده کردید، روش‌های مختلفی برای انتقال داده‌ها در شبکه‌های کامپیوتری، وجود دارد که هرکدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. برخی از تفاوت‌های اصلی این روش‌های انتقال داده‌ها به شرح زیر است:
- Unicast: در روش Unicast، بسته‌های داده از یک منبع به یک مقصد خاص ارسال می‌شوند. این روش در شبکه‌های کوچک و متوسط که تعداد محدودی دستگاه وجود دارد، کارآمد است. برای ارسال به چندین مقصد، باید بسته‌ها به صورت جداگانه ارسال شوند.
- Multicast: در روش Multicast، بسته‌های داده به یک گروه از دستگاه‌ها ارسال می‌شوند. در این روش، بسته‌ها به صورت یکباره توسط شبکه تکثیر می‌شوند و به تمام دستگاه‌های عضو در گروه ارسال می‌شوند. این روش برای ارسال یکپارچه داده به چندین مقصد مفید است و در ارتباطات چندرسانه‌ای و جلسات گروهی مانند ویدئوکنفرانس و جلسات آنلاین استفاده می‌شود.
- Broadcast: در روش Broadcast، بسته‌های داده به تمام دستگاه‌ها در شبکه ارسال می‌شوند. این روش برای ارسال یکپارچه داده به همه دستگاه‌ها در شبکه مفید است. با این حال، برای شبکه‌های بزرگ، استفاده از این روش می‌تواند باعث اضافه شدن ترافیک بیش از حد و کاهش عملکرد شبکه شود.
- Geocast: در روش Geocast، بسته‌های داده به دستگاه‌هایی هدایت می‌شوند که در محدوده جغرافیایی مشخصی قرار دارند. این روش بر اساس موقعیت جغرافیایی دستگاه‌ها در شبکه عمل می‌کند. استفاده از Geocast می‌تواند در شبکه‌هایی که نیاز به ارتباط بین دستگاه‌ها در نزدیکی یکدیگر یا در محدوده جغرافیایی خاص قرار دارند، مفید باشد. به عنوان مثال، در شبکه‌های حسگر بی‌سیم که اطلاعات حسگرها در محیطی وسیع جمع‌آوری و پردازش می‌شود، می‌توان از Geocast برای هدایت داده‌ها به حسگرهایی استفاده کرد که در نزدیکی یکدیگر قرار دارند.
تفاوت‌های اصلی بین این روش‌های انتقال به شرح زیر هستند:
هدف: هر روش انتقال داده هدف خاصی را دنبال می‌کند. Unicast بسته‌ها را به یک مقصد خاص ارسال می‌کند، Multicast بسته‌ها را به یک گروه از دستگاه‌ها ارسال می‌کند، Broadcast بسته‌ها را به تمام دستگاه‌ها در شبکه ارسال می‌کند و Geocast بسته‌ها را به دستگاه‌هایی ارسال می‌کند که در محدوده جغرافیایی خاصی قرار دارند.
تکثیر: در Unicast بسته‌ها تنها به مقصد مورد نظر ارسال می‌شوند، در حالی که در Multicast و Broadcast بسته‌ها تکثیر می‌شوند و به تعدادی دستگاه یا تمام دستگاه‌ها ارسال می‌شوند. در Geocast نیز بسته‌ها تکثیر می‌شوند و به دستگاه‌هایی در محدوده جغرافیایی خاص ارسال می‌شوند.
ترافیک شبکه: استفاده از هر روش انتقال داده می‌تواند ترافیک شبکه را تحت تاثیر قرار دهد. استفاده از Broadcast در شبکه‌های بزرگ می‌تواند باعث افزایش ترافیک شبکه و کاهش عملکرد شود. از طرف دیگر، استفاده از Unicast و Multicast می‌تواند بهبود عملکرد شبکه را داشته باشد.
قابلیت تکرار: در Unicast، بسته‌ها به صورت جداگانه برای هر مقصد تکرار نمی‌شوند. در حالی که در Multicast، Broadcast و Geocast بسته‌ها تکرار می‌شوند و به تمام دستگاه‌های مقصد یا منطقه ارسال می‌شوند.
چگونه می‌توانیم روش مناسب برای انتقال داده ها را برای شبکه خود انتخاب کنیم؟
انتخاب روش مناسب برای انتقال داده‌ها در شبکه به عوامل مختلفی بستگی دارد. چند معیار کلی برای انتخاب روش مناسب وجود دارد که به شرح زیر هستند:
- تعداد مقصدها: اگر تعداد مقصدها کم است و قرار است داده‌ها تنها برای یک مقصد داده ارسال شوند، روش Unicast مناسب است. در صورتی که قرار است داده‌ها به چندین مقصد به صورت گروهی انتقال داده شوند، می‌توانید از روش Multicast یا Geocast استفاده کنید.
- محدودیت‌های شبکه: نیاز است که محدودیت‌های شبکه خود را در نظر بگیرید. برای مثال، در شبکه‌های بزرگ با ترافیک زیاد، استفاده از روش Broadcast ممکن است باعث افزایش ترافیک و کاهش عملکرد شبکه شود. در این صورت می‌توانید به جای آن از روش Multicast استفاده کنید که بسته‌ها فقط به گروه‌های مشخصی ارسال می‌شوند.
- نوع کاربرد: نوع کاربرد شبکه نیز بر انتخاب روش انتقال داده تاثیر دارد. برای مثال، در کاربردهای چندرسانه‌ای مانند ویدئوکنفرانس و جلسات گروهی، روش Multicast برای انتقال داده به گروه‌های مشخصی از دستگاه‌ها مناسب است.
- پهنای باند: بررسی پهنای باند شبکه نیز اهمیت دارد. در صورتی که پهنای باند محدود است و می‌خواهید داده‌ها را به تمام دستگاه‌ها یا به تعداد زیادی دستگاه ارسال کنید، روش Broadcast ممکن است مناسب نباشد. در این صورت می‌توانید از روش Multicast یا Geocast استفاده کنید که ترافیک را به گروه‌های مشخصی محدود می‌کند.
- محدودیت‌های جغرافیایی: در صورتی که محدودیت‌های جغرافیایی بر روی شبکه شما اعمال شده است و می‌خواهید داده‌ها را به دستگاه‌هایی در محدوده جغرافیایی خاصی ارسال کنید، روش Geocast مناسب است.
به طور کلی، برای انتخاب روش مناسب برای انتقال داده‌ها، نیاز است که نیازها و شرایط خاص شبکه خود را بررسی کنید. بررسی تعداد مقصدها، محدودیت‌های شبکه، نوع کاربرد، پهنای باند و محدودیت‌های جغرافیایی معیارهای مهمی هستند که باید به دقت بررسی شوند.
مثالی از تفاوت سه مدل اصلی انتقال داده‌ها به روش Unicast و Broadcast و Multicast
اکنون که تفاوت‌های عملکردی این سه روش را مورد بررسی قرار دادیم، اجازه دهید با به ذکر مثالی در ارتباط با ماهیت هر کدام از این روش‌ها بپردازیم. فرض کنید مدرس هستید که تمامی دانشجویان‌تان را در یک کلاس درس دارید و نیاز دارید یک پیغام به آن‌ها بفرستید. برای مبنای این پرسش، عملکرد هر یک از این روش‌ها را به شکل عملی بررسی می‌کنیم.
- Unicast (ارسال تک به تک): در حالت یونی‌کست، شما باید به طور جداگانه پیام را به هر دانشجو ارسال کنید. به این صورت که دانشجویان یک به یک از شما پیغام را دریافت می‌کند. این روش عملکرد پایینی دارد، زیرا شما باید تعدادی پیغام را از طریق شبکه به هر دانشجو ارسال کنید و این می‌تواند زمان و پهنای باند شبکه را به طور زیادی مصرف کند.
- Broadcast (ارسال گسترده): در حالت بردکست، شما فقط یک بار پیغام خود را ارسال می‌کنید و تمامی دستگاه‌ها در شبکه آن را دریافت می‌کنند. به این صورت، شما با ارسال یک پیغام به همه دستگاه‌ها، به طور همزمان با یک عمل با همه ارتباط برقرار می‌کنید. این روش در شبکه‌های کوچک و با تعداد کمی دستگاه موثر است، اما با افزایش تعداد دستگاه‌ها در شبکه، مصرف پهنای باند شبکه افزایش می‌یابد و ممکن است از لحاظ عملکرد مناسب نباشد.
- Multicast (ارسال چندگانه): در حالت مولتی‌کست، شما یک پیغام را به یک گروه از دستگاه‌ها ارسال می‌کنید که اعضای آن گروه پیغام را دریافت می‌کنند. در این روش، شما تنها یک بار پیغام را ارسال می‌کنید و تمامی دستگاه‌های عضو گروه آن را دریافت می‌کنند. این روش مصرف پهنای باند شبکه را به طور موثر کاهش می‌دهد و به شما امکان ارسال پیغام به گروه‌های مختلف را می‌دهد. به عبارت دیگر، Multicast ترکیبی از Unicast و Broadcast است و می‌تواند عملکرد بهینه‌تری نسبت به این دو داشته باشد.
بدون دیدگاه