RFID | مهیا کردن امکان حمل و نقل هوشمند
تا سال 2025، افزایش سطوح شهری شدن باعث ایجاد چالش هایی مثل ازدحام و شلوغی بیش از اندازه جمعیت و همچنین کمبود جای پارک خواهد شد. آر اف آی دی (RFID) یکی از معدود فناوری هایی است که به ما کمک می کند به پیشواز این مشکلات برویم. با این حال پذیرش فناوری RFID در کاربردهایی که به «حرکت» مربوط می شوند کندتر از میزان انتظار بوده است، به دلایلی مثل: رکود اقتصادی، کمبود تجارب اثبات شده، محافظه کاری مشتریان و …. البته در سال های اخیر آگاهی ها در زمینه مزایای این فناوری بیشتر شده است و این در کل به سود آینده است.

اکوسیستم در حال رشد، بازخوانی رقابت
در کشور آمریکا، یک صنعت 25 میلیارد دلاری و در قاره اروپا، یک صنعت 50 میلیارد یورویی است که البته در حال اجرا شدن به ابتدایی ترین حالت خود است و تمرکز بسیار اندکی بر روی بروز خلاقیت و یا حرکت به سمت هوشمند شدن پارکینگ ها دارد. البته شاید با توجه به ورود تولیدکنندگان تجهیزات اورجینال خودرویی (OEMs) و کمپانی های فناورانه ای که در حال وارد شدن به این حوزه هستند، بدبینانه باشد.

پیشرفت های فناورانه باعث سازگاری بیشتر می شود
قابلیت همکاری و همخوانی آر اف آی دی (RFID) با استانداردهای شناخته شده و فناوری هایی مثل Wi-Fi و سنسورها باب ها استفاده و کاربردپذیری های فراوانی را باز کرده است. آن طور که تا به الان گفته شده، کاربردهای کلیدی آر اف آی دی (RFID) در زمینه شناسایی اتوماتیک وسایل نقلیه، جمع آوری عوارض به صورت الکترونیک، مدیریت ترافیک و مدیریت پارکینگ هستند. افزایش میزان فعالیت های تحقیق و توسعه (R&D) توسط فروشندگان آر اف آی دی (RFID) منجر به بهتر شدن عملکرد، قابلیت اتکا و مقیاس پذیری در این فناوری شده است. به همان ترتیبی که فعالان صنعت بر روی فناوری های در حال رشد، راهکارهای کارآمد و بدون خطا تمرکز می کنند، گرایش بیشتری به بازگشت سرمایه (ROI) از طریق فناوری مورد انتظار خواهد بود.
در ادامه مقاله فرصت های استفاده از فناوری آر اف آی دی در جنبه های مختلف مرتبط با حمل و نقل را بررسی می کنیم.

راه آهن
اتحادیه راه آهن آمریکا (AAR)، مشکلات لجستیکی بزرگی دارد. دانستن این که ماشین (واگن) های متعلق به هر کمپانی در هر زمان خاصی کجا قرار دارند! یک قطار که در نیویورک مونتاژ شده است، ممکن است در مسیر حرکتش از غرب به شرق چندین و چند بار تغییر کند، چطور؟ بسته به تعداد واگن هایی که به آن اضافه و یا از آن کم می شود. وقتی یک واگن وارد سیستم می شود، صاحبش شاید آن را تا ماه ها و یا حتی تا سال ها نبیند، ولی در تمام این مدت تحت استفاده توسط شرکت های راه آهن دیگر باشد.
اولین راهکاری که برای شناسایی اموال و ردگیری آن ها معرفی شده بود، استفاده از بارکدهایی بود که در دو طرف واگن ثبت می شدند. به همین ترتیب دستگاه های بارکدخوان در جاهای مهم و استراتژیک قرار می گرفتند تا به محض عبور قطار از این نقاط بارکدها را بخوانند و عبور آن ها را ثبت کنند. این مساله دو مشکل بزرگ داشت. اوول این که روی واگن ها گرد و غبار و گاهی اوقات گل و لای می نشست که بارکد را مخفی می کرد و مشکل دوم این که حتی برف ها هم می توانستند مثل گرد و غبار عمل کنند.

در اوایل دهه 1980، اتحادیه AAR تصمیم گرفت تا فناوری آر اف آی دی (RFID) را به عنوان یک راهکار احتمالی در نظر بگیرد. در هر طرف واگن ها یک تگ آر اف آی دی (RFID) نصب می شد. تمامی کمپانی های حمل و نقل ریلی ملزم شدند تا در یک بازه زمانی مشخص، به دارایی های خود تگ بزنند و بعد از این مدت اگر واگنی بدون تگ مشاهده می شد، توسط کمپانی ریلی محلی تگ گذاری می شد و صورتحساب برای مالک آن ارسال می شد. برای برخی کاربردهای خاص مثلا واگن هایی که زغال سنگ حمل می کردند، تگ های با قابلیت تحمل دمای بالا مورد نیاز بود.
در زمینه استفاده از آر اف آی دی (RFID)، کاربردهای دیگری هم از قبیل ردگیری تریلرها و کانتینرها تعریف شده است اما متاسفانه به دلیل ناسازگاری هایی در زمینه پروتکل تگ ها تا کنون اجرایی نشده است.

ادامه دارد…