الزامات سخت افزار اتصال دهنده

الزامات کلی

این بخش شامل راهنماها و الزامات سخت افزار از اتصال‌دهنده است که در کابل‌کشی عمومی استفاده می‌شود. یک اتصال‌دهنده یک جزء است که به طور معمول به یک کابل متصل شده یا بر روی قطعه‌ای از یک دستگاه سوار می‌شود تا بخش‌های جداشدنی یک سامانه کابل‌ کشی را به هم پیوند دهد.

این استاندارد کمینه عملکرد برای اتصال‌دهنده‌های جفت را به عنوان بخشی از یک پیوند یا کانال تعیین می‌کند؛ مگر در مواردی که خلاف آن به طور مشخص ذکر شود. الزاماتی که در این بند آمده اند، روی اتصالات برقرار شده نیز اعمال می‌شود و هم چنین باید جزییات مشخصات اشاره شده در این بند برای اتصال‌دهنده‌های آزاد و ثابت نیز رعایت شود.

نحوه اعمال الزامات

این الزامات بر روی تمامی اتصال‌های دارای اتصال‌دهنده و سوکت مانند پریزهای ارتباطی، پچ پنل‌ها، اتصال‌دهنده‌های نقاط تجمیع، رابط‌های مکانیکی و اتصال‌ها اعمال می‌شود. تمامی این الزامات برای اجزاء در بازه حرارتی منفی 10 درجه سانتی‌گراد تا مثبت 60 درجه سانتی‌گراد قابل اجرا هستند.

یادآوری

در این بند به الزامات مربوط به تجهیزات فعال و غیر فعال دارای مدارات الکترونیکی که هدف اصلی آن‌ها ارائه خدمت به یک کاربرد خاص یا انطباق با قوانین و مقررات دیگراست، اشاره‌ای نشده است.

تعیین محل سخت افزار اتصال دهنده

سخت‌افزار اتصال‌دهنده در محل‌های زیر نصب می‌شود:

الف) در یک توزیع کننده محوطه، برای برقراری اتصال به کابل اصلی ساختمان و کابل اصلی محوطه و در صورت وجود، اتصال به تجهیزات

ب) در یک  توزیع کننده ساختمان، برای برقراری اتصال به کابل کشی اصلی و درصورت وجود، اتصال به تجهیزات

پ) در یک توزیع کننده طبقه، برای برقراری اتصال متقابل بین کابل کشی اصلی و کابل کشی افقی و در صورت وجود، اتصال به تجهیزات

ت) در صورت وجود در کابل کشی افقی نقطه تجمیع

ث) در پریزهای مخابراتی

ج) در تاسیسات ورودی ساختمان

طراحی نحوه استفاده از سخت افزارهای اتصال دهنده

علاوه  بر هدف اصلی در طراحی توصیه می‌شود در نحوه استفاده از این سخت افزارها، تامین موارد زیر لحاظ شود:

الف) مشخص کردن کابل‌ها برای نصب و مدیریت و راهبری آن‌ها

ب) مدیریت منظم کابل‌ها

پ) دسترسی برای پایش یا آزمایش کابل‌ها و تجهیزات

ت) محافظت در مقابل آسیب‌های فیزیکی و نفوذ آلودگی محیطی

ث) روشی برای مدیریت تراکم سربندی کابل‌ها که نه تنها از فضا استفاده بهینه می‌شود، بلکه مدیریت کابل‌ها و راهبری مداوم آن‌ها را تسهیل می‌کند.

ج) در صورت وجود کاربر، ابزار ایجاد حفاظت الکتریکی و الزامات اتصال به بدنه

محیط عملیاتی استفاده از سخت افزارهای اتصال دهنده

عملکرد سخت افزارهای مذکور باید در بازه حرارتی منفی 10 درجه سانتی گراد تا مثبت 60 نگه داشته شود و باید این اتصالات در برابر آسیب های فیزیکی، قرارگیری در معرض مستقیم رطوبت و موارد خورنده حفظ شود.

این حفاظت ممکن است با نصب در محیط‌های داخلی یا در محفظه‌های مناسب در محیط‌های بیرونی مطابق با استاندارد IEC مرتبط تامین شود.

نصب و سوار کردن سخت‌افزارهای اتصال‌دهنده

سخت‌افزار اتصال‌دهنده باید طوری طراحی شود تا انعطاف‌پذیری برای نصب چه به صورت مستقیم و چه به وسیله سینی رابط یا محفظه فراهم شود. به عنوان مثال این سخت‌افزارها  باید تمهیدات لازم برای نصب روی دیوار، درون دیوار، درون رک یا بر روی سایر قاب‌های توزیع کننده و ثابت‌کننده را داشته باشند.

عمل نصب و راه اندازی سخت افزارهای اتصال دهنده

روش و مهارتی که در پیاده‌سازی کابل‌کشی به کار می‌رود، عامل مهمی در عملکرد و سهولت مدیریت در یک سامانه کابل‌کشی اجرا شده است. اقدامات احتیاطی در اجرا و راهبری کابل‌کشی، می‌تواند شامل حذف عوامل آسیب‌زا روی کابل، مانند فشار، خمش، با زاویه بسته و سفت رشتههای کابل باشد.

سخت‌افزار اتصال‌دهنده برای تامین موارد زیر نصب می‌شود:

الف) تامین کمینه خرابی سیگنال و بیشینه تاثیر حفاظ الکتریکی با آماده‌سازی کابل برای استفاده به صورت مناسب، امکان ارائه شیوه‌های سربندی کابل (مطابق با راهنمای‌های سازندگان کابل) و مدیریت کابلی که به خوبی سازمان یافته است.

ب) تامین اتاقی برای نصب تجهیزات مخابراتی مربوط به سامانه کابل‌کشی رک‌ها باید دارای فضای مناسب برای دسترسی و آرایش کابل‌ها باشند.

علامت گذاری و کد گذاری رنگی

برای حفظ اتصالات منسجم و صحیح نقطه به نقطه، تمهیداتی باید اندیشید تا بتوان از صحت محل انجام سربندی‌ها با توجه به موقعیت اتصال‌دهنده و اجزاء کابل مربوطه، اطمینان حاصل کرد.

از جمله این تمهیدات استفاده از رنگ‌بندی، شناسه‌های الفبایی یا هر روش طراحی شده دیگری است که تضمین کند کابل‌ها در سرتاسر سامانه کابل‌کشی به  یک روش منسجم متصل شده اند.

زمانی که دو نوع کابل کشی از نظر فیزیکی در یک زیرسامانه استفاده شود، باید از روشی برای علامت‌گذاری استفاده شود که هر نوع کابل به سادگی مشخص شود.

به عنوان مثال، در رسته‌های مختلف کابل، مقاومت‌های اسمی متفاوت، رشته‌های فیبرنوری با قطرهای مختلف، باید علامت‌گذاری و کدگذاری رنگی منحصر به  فردی انجام شود تا شناسایی بصری را تسهیل کند.

بخوانید: فراگیر حتی در شبکه (R&M)